Alle inzendingen over kromme zin

Het weerbericht in mijn hoofd voorspelt, al vanaf het begin van het schooljaar, steeds : regen, mist, onweer en storm.…

Eeuwige word je genoemd - Jij die mij doorleeft En met nauw'lijks Hoorbare vleugelslag Mijn gevoelsoppervlak Doet rimpelen - Jij die in mij het licht Brengt dat het donker Aanraakt en verdrijft…

Tenen krommen het boek, geplooid in zinnen schuift poëzie even op en valt terug aan wielen, de banden kunnen zelfs een tafel op voeten zijn Gedichten reiken te ver voor begrip en beelden raken slaap aan, één bladzijde wil rusten.…

ze schatert en orakelt terug uit delphi’s put in schuine woorden die op borrelen uit aardes onderbuik die de scherpte van de huig hebben gevoeld met gespleten tong de kromme waarheid heeft gevloerd jouw vragen waren echt zij schatert en orakelt het klatergoud moet weg…

(Op het Weense wals ritme van 'My favorite things' refrein 2x van Julie Adrews): 'Tot alle sterren de danszaal verlichten' Dat inspireert mij vandaag tot dit dichten Op de muziek van een ritmische wals Klinkt dan het metrum van dit vers niet vals Een twee drie, een twee drie, zwevende voeten Draaiende rondtes en armen ontmoeten Linksom…

een zinloze zin is een zin zonder zin maar een zin, niettemin…

Zo'n zwabberkoers ten aanzien van de bommen Doet links en rechts de lange tenen krommen.…

Langs 'n kromme omweg...…

Ik heb al zoveel gezopen Maar nog niet afgedropen Nog niet afgelopen Met het drinken van dat Ik weet niet eens meer wat Ik weet niet eens waarom Al het rechte is krom Al het kromme is recht In mn maag een gevecht Dat ik weer ga verliezen Wanneer pak ik mn biezen Wil nog niet gaan Dus ik ga er weer aan Tot ik niet meer kan…

In het najaar hoop ik dan te vinden wat ik zocht wat helaas gebeuren kan dat de zin is uitverkocht.…

De zin, de kern, de ziel van het bestaan, is soms zoek, zo lijkt. Dat die juist waardevol hoort te zijn, dat blijkt. Wordt er nog gesproken, ook nog wel gekletst? Maar wordt er ook gepraat en wordt er nog gehoord? Hoeveel geluid moet je maken, om te zorgen, dat de woorden ook de ziel nog raken? Wordt er nog geluisterd?…

In stad, land, vrijheidsplein marcheren mensen groot of klein het is zinloos loos geweld waar is die mens Grootwoordenheld laat het groeien hopen, leren, kennen strijden, geen geweld wordt geboren ons Grootwoordenheld…

Soms weet ik de weg niet zo goed en ga op de tast raak zwijgend letters met vingertoppen die soms ongeduldig spreken wat menigeen nooit zal verstaan…

Hoe fluister ik stilte in lang vervlogen tijden, waar letters waarheid lazen in geschreven zinnen hoe fluister ik liefde in tedere gedachten waar opengevouwen handen mij niet meer kunnen bereiken hoe fluister ik dagen vooruit naar jouw armen, als nachten zwart en eenzaam zullen zijn hoe fluister ik een toekomst zonder schreeuw…

Zonder de vloeienderwijs wijze waren van woordwezens verdampt een emotie slechts naar de buitenlijke blauwheid. Niet te beweren, noch een innerlijk object te bewaren alleen te weren met gevoel. Zonder woorden een zonde voor zinnen. Zonder woorden, zinloos zo zinneloos.…

als ik zingen wil, dan zing ik als ik praten wil dan praat ik als ik schrijven wil, dan schrijf ik met zin.…

Ik stamel, brabbel, zwets en baal, ik had toch zo'n volmaakt verhaal, ik heb alleen geen zin.…

De ramen van het conservatorium staan wijd open daarbinnen vergrijpt iemand zich aan eeuwenoude gevoelens de vleugel jammert en klaagt In het park scheren zwaluwen het gras oogsten lucht en insecten Hoe te leven? Voor wat? Grote vragen waarop kleine antwoorden passen Zo precies als deze zwaluwen die geven vliegensvlug Iemand daarbinnen…

je neus plukjes haar uit je oren ik kijk naar je je mond half open het kwijl raakt je kussen je adem stokt je brabbelt wat kan er geen touw aan vastknopen schijnt leuk te zijn zie een lach op je gezicht zonet vond jij jezelf nog een Adonis je zou jezelf nu moeten zien misschien snap je dan wat ik bedoel met "ik heb geen zin…

uit het spoelen uit het vloeien brak een eerste zin zich naar de oppervlakte. -------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2005.…

zit nog steeds te gapen al heb ik echt heerlijk geslapen zin of waanzin ik ben er na jaren nog niet uit kom me het met de wintertijd in zicht nog maar even vragen…

terwijl ik deze zin schrijf schrijft de zin in mij iedereen blij…

Ik wil die zin is moeilijk dus spreek je 'm ernstig stil hij kan een berg verzetten die ene korte zin Ik wil!…

Ook jij zult eens de zin van ’t leven zoeken. Dezelfde oude vragen, door Grieken reeds gesteld doch nooit afdoend beantwoord, zullen je gekweld doen grijpen naar Geleerde Boeken.…

In diepe stilte krijgt jouw zwijgen zoete klank rond het eiland van jouw emoties zwemmen dronken zinnen misschien lukt het vanavond om een brief te schrijven zodra de fles leeg is uit het woordenboek dat je mij stuurde vallen letters in de zee ik rol het landschap op in papieren gedachten beschrijf ik een wereld achter glas…

leven gaat zijn weg vaak erg moe en bijna altijd pijn niet meer jong, nog niet oud hoe zou het leven moeten zijn Er is geen antwoord op de vraag wat komt er nog vandaag eigenlijk weet ik het al het is in ieder geval een plaag Toch blijf ik hopen op beter tegen beter weten in nog altijd er voor willen gaan het leven ondanks alles, heeft zin…

Zin hebben in het leven Is de zin van het leven; Voor de overspannen geest Betekent het dat hij geen Zin in dingen heeft - Voor de depressieve mens Heeft geen enkel ding nog zin…

de boeken klaar om ooit nog eens te lezen Nu de ster is gevallen is het donker om me heen de kou slaat langzaam toe ik zoek in mijn kast maar niets blijkt te passen Ik zoek naar het woord voor zin maar vind alleen losse letters en dikke lege boeken die nog moeten beschreven…

gekozen eeuw, zo stil, licht als sneeuw op sneeuw, liggen handen op het smetteloze linnen, we zwijgen, ongeopende vuisten om niet hoeven los te laten, strijdbaar is gestreden een glimlach strijkt over het gesteven laken, het rusteloze hart is de sleutel tot haar kluis, die deur geopend in haar huis hoe treffend die laatste zin…

niet het blauwe boven wit of het grauwe onder groen niet de vis die boven zit of de steel onder een bloem niet de flinter van een spicht of de donder van de dag niet het donkere van licht of de glitter van uw lach niet het kromme van de krakel of het krikken van de krekel niet de tenten van tentakel of de hik verstappende hekel…