Haar laatste zin,
Ik kom haar ruimte binnen
vlak voor haar vertrek,
voorzichtig om af te dalen
in haar zelf gekozen eeuw,
zo stil, licht als sneeuw op
sneeuw, liggen handen
op het smetteloze linnen,
we zwijgen, ongeopende
vuisten om niet hoeven
los te laten, strijdbaar
is gestreden een glimlach
strijkt over het gesteven
laken, het rusteloze hart
is de sleutel tot haar kluis,
die deur geopend in haar huis
hoe treffend die laatste zin
die alle denkbare schoonheid
bevat tot ze is uitgetreden, laat
mij achter in een onontkoombare
toekomst van hoop zonder smart.
Dag vriendin.
... Illustratie: Bron: Wildflower ...
Schrijver: Pama, 9 september 2019Geplaatst in de categorie: afscheid