Alle inzendingen over lent

vandaag verlaat de dood het sterven en zoekt in de kringloop der seizoenen alom weer de geboorte te verwerven in aangelegde plantsoenen of op verweesde plekken waar de mens geen hand heeft in het natuurlijk stekken daar kleurt de lentebodem weer de winterse graven verschijnt vernieuwd leven uit onze baarmoeder aarde…

Nog gehuld in ijzig zwijgen, zie ik de vorst zijn witte rijp over dak en tak verspreiden. Maar spoedig kom ik en ga zwaaien met mijn gouden toverstaf, ik zal de vorst zijn kracht ontnemen, tegen mij legt hij het af. Ik doe opnieuw de knoppen zwellen totdat elk zich mooi ontvouwt; zij zijn de boden die vertellen dat niets mijn komst nog tegenhoudt…

Winter maakt plaats voor lente ga naar buiten zie hoe vogels hun nestje bouwen hoor hun getsjilp ruik zachte bloesem voel de zonnestralen op je huid ruim op keer naar buiten ervaar dompel je onder in de sensaties de lichtheid van het moment het is voorjaar leef…

Lente is... als een wit paard dat rollend op zijn rug vervuld van zonnepret in een pas uitgekomen wei de eerste madeliefjes plet…

De stralen van de zon belichten het groen dat is gelaafd, gestaald door regen die voor zon moest zwichten; het malse groen dat glanst en straalt. Het groen neigt naar het geel en gouden gestalten dansen van blad naar blad. Een schijn van goud doorspekt de wouden en trekt nog nurkse luchten glad. Het zonlicht sijpelt in de kieren, hiaten…

De hemel luwt, de lente staat te komen. De vis spat als een vonkenzwerm omhoog. De vogel tooit zich met de regenboog. En eensklaps bloeien de verstokte bomen. Een rode bliksem slaat dwars door het bloeien. Een rood gewaad heeft mijn bestaan verschrikt. Verbleekt heb ik de chaos ingeblikt. Boven de oergrond hang ik ijl te bloeien.…

Het einde van de Winter is in zicht, Het begin van de Lente is weer daar, Genietend van al dat licht. De Winter,ik was er zo mee klaar….…

Ik heb de vlag al bij de deur gezet en wil de lente welkom heten maar als ik zo naar buiten kijk kunnen we het nog wel eventjes vergeten Ik zie de lente meestal als een vrouw je weet wel, zo eentje in de overgang opvliegertjes en koude rillingen maar dat maakt mij niet bang Ik heb de vorst alweer vaarwel gezegd en terug naar winterland…

De kou is geweest en het leed is gedaan De lente komt weer en de zomer breekt aan…

Als de lente langs de kruinen glanst en in zonnegloed de sneeuw vervloeit; als het eerste groen de boom bekranst en in 't gras het eerste bloempje bloeit, als op éne keer, er geen regen meer in de dalen heerst, noch winterweer, schalt het van de hoogt' in de dalen wijd: O!…

de lente, laat je halen Droom even weg van je bestaan…

De lente maakt het leven lichter want met de zon verschijnt een lach, die mij, zo lijkt, bij toverslag met veel meer levenslust laat dichten. Nu is het zaak dit vast te houden, verdringen dat er herfst bestaat, niet denken aan de winterkoude. Ook als de zon straks ondergaat wil ik haar warmte in me houden alsof ik in haar stralen baad.…

zonnegoud op je wang Stralend Zoals je naast me ligt Nog steeds, na al die jaren En ginds Geduldig traag sluipend, dagenlang al Sluipend traag Geduldige kater vol krolsheid Je kijkt me aan, één ogenblik maar En glimlacht zacht Mijn mond sluipt naar je toe Ongeduldig Door het raam van onze slaapkamer Geopend terug Ademt ons nest de geur van lente…

teer paars tussen groen gras, gele paardebloemen en veel madelief!…

Het is lente!…

Als alles dood in mij lijkt te zijn Een ijzige stilte mij het ruisen belet Ligt mijn schoonheid verborgen en ongezien Wachtend op de warmte van de lentezon Omarmd door deze met welgemeende liefde Aanvaard ik dit mokkend huilend doch verheugd Om dan gewillig mijn volle schoonheid te tonen Wederom opgebloeid in al mijn jeugdigheid…

mijn bomen bloesemend in blauw mijn doden in de grijze grond vergaand vergeten…

Als de zon de grijze mist verdrijft groeit door de wazige nevels het klokje van sneeuw…

me In meer dan al m’n lagen Na al het bungelen aan je touw Van onrendabele trouw Was ’t aantrekkingskracht Zwaartekracht in kwadraat Mislukte pogingen tot elkaars ontwenning Chemie van universele elementen Die ons bracht daar Tot meer dan een zelf bedrogen daad Om verder te gaan dan ontduikende ontkenning Herkenning van onze ontluikende lente…

Als in de lucht het blauw sluiert, op de grond het groen omrand is met een wit waas, en buiten mijn huid strak staat van de kou, in mijn toch warm gevoerde jas, heeft koning winter nog geen lente in gedachte, dus schik ik binnen in een mooie vaas narcissen uit de kas.…

als zij na lange tijd weer een jurk aantrekt en haar benen toont daarna de dagen als bloemen draagt dan weet je dat het weldra lente wordt…

Warme zonnestralen het is “lente”…

Als de bloemen weer voorzichtig gaan bloeien een veulentje zie staan op zijn wankelende pootjes. Lammetjes vrolijk zie dartelen in de groene wei. de vogels hoor fluiten tussen de bloesem in de boom. Voel ik de levensvreugde in mij naar binnen stromen krijg ik weer nieuwe kracht zodat ik kan gaan genieten van iedere nieuwe lentedag.…

tafels en stoelen komen terrasjes vullend zonnig naar buiten…

Zon op dunne lenteblaren, Dans van schaduw voor de voeten, Wind door opgehuifde haren, Kushand, lach en vluchtig groeten… Moet de druk van lange dagen, Moet de gaaf der ogenblikken, Dan zo zwaar zijn om te dragen, Dat die last de knie doet knikken? Vlindrend vouwen zich de kelken Om de nieuw ontkiemde vruchten, Weinig weegt hun wit verwelken…

Donkere dagen vervliegen voelde mij volkomen verlaten het is de kilte die langzaam verdwijnt jouw glimlach breekt door alle wolken het grauwe wordt stilletjes opgelicht ik denk aan je ogen ze zijn door vreugde bevangen zie de wind mijn stilte sussen liefde doet de pijn verdringen zit onder een roze wolk bedolven -een nieuwe lente…

Almoeder der verlangens, 'k hoor u klagen En smachtend roepen in verlatenheid, Uw stem weerklinkt in 't blaten van de geit, Die rukt aan 't koord in de ijlschauw van de hagen. Uw stem weerklinkt in 't zwaar geloei, bij vlagen Gestoten uit het stierlijf, in 't gekrijt Van al wat zoekend naar bevreed'ging schreit In 's nieuwe levens…

Drink het licht als koele wijn op deze lentedag. Pluk de kermiszon van de blauwe lucht en steek ze in je jaszakje. Flaneer door de kleurige straat op het fris geschuurde trottoir. Groet de wiegende lentemeisjes met hoge borsten en korte rokjes, bontgekleurde steltvogels maar lieve. Proef de roze bloesemblaadjes en blaas de rest van op je vlakke…

Bloesem van bomen dwarrelt neer als confetti het is weer lente.…

Lente, 't is eindeloos genieten.…