Alle inzendingen over leven OR interstellair OR aarde

wij zijn nooit het paradijs uitgejaagd maar hebben er in onze hoogmoed zelf om gevraagd dachten de top van de schepping te zijn maar in samen leven konden wij geen empathie aan het aardse geven beschouwden in onkunde alles lager en minder van soort van een organische eenheid begrepen wij geen woord in het streven naar goed beter…

om resten uit het leven van toen te conserveren…

van de tijd wij delen eeuwig leven allemaal…

ik heb geen armen afgehakt of benen afgekapt van al wat leeft ze nooit met dood bedreigd of stil gezwegen in negeren van hun tijdelijk bestaan ben met ze omgegaan als vriend in het verweven van ons leven tot geschiedenis de getuigenissen zullen nooit verloren gaan in zand en steen van aarde zullen onze merktekens blijven staan…

Je leent bij leven de aarde laat de schuld niet oplopen!…

bruggen zijn gebouwd tunnels gegraven bergen geslecht dalen gevuld in een leven vol dagen was het ravijn wel zo diep en het graniet onbegaanbaar bleef de rivier in al die tijd echt onbevaarbaar mogen wij wel de aarde trotseren of is leven van elkaar leren…

Wie weet, ben jij soms even op aard kijkend hoe wij 't hier doen met ons leven is het leven bij jou dan iets meer waard wat zou je ons dan hier kunnen meegeven?…

er was geen buiten meer het land gekocht verpacht geclaimd tot eigendom gejat door wie de meeste macht en centen had het prikkeldraad de stoep en straat snelweg en rivieren je moet betalen aan de staat of aan tal van die inhalige aasgieren waar is het land gebleven wat hebben wij de kinderen te geven geen buiten meer want ieder…

Een zaadje viel het zweefde met de wind lager en lager het daalde op Aarde Men dacht het sterft alras de dood ergens diep in de Aarde Echter, er kwam een dag dat het zaadje ontwaakte een groen plantje kwam boven Aarde Toen ging het snel het wonder van groei en bloei zette 'n prachtige bloem in de Aarde…

De avond laat weer zijn schaduw vallen. De dag kleedt zich uit en in het terugblikken schilder ik het portret van het mysterie. Haar laatste stuiptrekking ebt weg in golven en laat tekenen achter van een naamloos gezicht en toch zweert mijn hart het te herkennen; mijn ziel gecreëerd door mijn eigen denken. Tijd heb ik als illusie geïntegreerd…

hij schiep de aarde en bevolkte die met een evaluerend en evolutionair levende mens naar zijn beeld en gelijkenis techniek en creatief sloeg snel de vleugels uit in maagdelijk ontdekken robots waren er al vlot in alle werk dat verlichting zou kunnen geven niet vergelijkend met de mens maar innoverend verbazingwekkend in…

deze prachtige bloemen uit het oude aards paradijs te delen…

het bleke wit als schutkleur hun bestaan vonden in een licht loos milieu waar mijn streepjes licht de portalen aangaven waar dood en verderf energie produceerden uit lichtgevende symbiose van ongehoord en nooit geweten die daar hun supers voor voeding vonden die wij uit onze overvloed aan naam en daklozen hebben gegeven om echt leven…

tanden van het magma zwavel voert je naar de hel in een geest- verruimend lachmaar het lijf van Gaia is gestold maar sist nog haar venijnen je voelt het kloppen van haar hart weet je dicht bij haar geheimen ze pulseert geen bloed haar huid is warm en broos de weeën komen woordeloos ontvang haar ziel en voel de spanning van inwendig leven…

de nieuwe aarde al met zich draagt…

behoedzaam puntmutste een eerst geregisseerd verschijnen zijn aanwezigheid voor even de fantasiewereld losgelaten en zich kenbaar gemaakt aan deelgenoot mens van de aarde eerdere contacten bleven steken op de arrogantie van de mens en eindigden in totale bestaansontkenning de mens heeft van het paradijs een onleefbare hel gemaakt…

samen hebben wij als wachters de schaduwen geflankeerd van de nu al zwarte zon omdat haar universumplaats sinds de schepping nooit is vergeven is zij geen donker gat gebleven zij werpt nu haar schaduwen in een apocalyptisch alles verwoestend scenario dat uit de verte in aantocht is nog voedt de lucht ons met restanten zuurstof…

ik heb mijn geest geleegd benauwende gedachten verdrongen naar verder dan de afgrond waarin zij ooit begonnen verf en penselen klaar gezet even een stil gebed om aan de ziel te geven die ik wil wekken om haar met liefde en creatieve kracht te begiftigen zacht streelt pigment het maagdelijk doek waar de bloem in fijn lentegroen…

vrij jouw ogen zijn niet blauw meer maar bezoedeld met afval grijze wolken jouw inhoud is leeggezogen en vol geperst met gif met lekkende gaten in de atmosfeer de natuur is hopeloos van slag in het zeer nauwlettende radarwerk van flora en fauna de dominante en kritiekloze mens gaat alleen voor ikke en de rest kan stikken aarde…

dat non-conformisme heeft mij tot grote verbazing wel andere niet verwachte contacten opgeleverd waarvan ik het bestaan wel vermoedde maar er nog niet goed de vinger op kon leggen zoals deja vu buiten jezelf treden ontmoeten in andere dimensies herhaling en uitbreiding van droomcontacten verbindingen van de diverse gelaagdheden in…

ik hoorde laatst verhalen hoe engelbewaarders pubers coachten die in hun angsten dreigden te verdwalen het leven niet meer zagen zitten door het ontbreken van ouders die uit liefde op hen vitten hen nu alles toestonden mensen lijken weer verbindingen aan te willen gaan die langer dan hun dates duren om weer geluk te vinden in…

jij hebt de kale vlakten van mijn geest gezien verschroeid en verdord door een brandende zon die in het zenit het gouden vuur spant tot waar het ondergaat in een ronde horizon zand vroeger is ook hier de regen geweest met een dagbloemen die bloeiden tussen het razendsnel opgeschoten gras in een weer droge plas ook in deze…

weer meer van hetzelfde vragen nog niet wetend dat dit intiem gebeuren een dagje strand mogelijk als enige herinnering de vakantiesferen als laatste uitbundig zullen gaan kleuren ook in dit seizoen sneuvelen records in een vrijwel onbeheersbare natuur zijn wij de balans kwijtgeraakt en zullen de chaos erven van onze werken die aarde…

gevochten door mensen die nog verder wilden de blinde paniek van de uittocht bracht hen juist weer samen op het offerblok van schuld en boete in het misdragen van alle soorten verantwoordelijkheden voor zichzelf en anderen hun genen zullen lijden tot in het eind der tijden in constructie van de nieuwe mens en leefgemeenschap aarde…

de lijst van bevruchte eieren die in de baarmoeder van de media zijn geplaatst is eindeloos de baarmoeder zelf is geconstrueerd uit het grootste netwerk dat wij op aarde kennen het internet met alle media als deel van en iedere gebruiker als onmisbare entiteit in deze verzameling van persoonlijk levens en maatschappelijke algoritmes…

als mensheid zijn wij aan het begin van de schepping begiftigd met een aantal hulpverleners die met ons gestalte en vorm hebben gegeven aan het ontstaan van leven en de eigen maatschappelijke ontwikkeling van ons bestaan hier op aarde dat opgetuigd was met alle mogelijke toeters en bellen als natuurlijke hulp die zich specifiek ontwikkelde…

waar stilte en stank het hoogste woord hebben omdat niemand meer luistert wat verbonden was rafelt en verteert stuurloos waar contact stagneert nog rest het incidenteel opvlammen als er noodsystemen zijn die goed samenwerken de nog vage aanwezigheid mist geur en kleur van overleven in alles geven voor een vernieuwd tweede leven…

wij wisten van het paradijs schoonheid en verlokking zonder enige eis maar niemand had ons de omgangstaal van blad en bloemen geleerd hoe zij zich in de verte al profileerden met kleurrijke grote harten en die naar ons keerden voor visuele contacten door een innemend wiegen op de wind ook onderscheidden zij zich in vorm…

langzaam worden de dagen korter en als je dan even zit droomt het licht zelfs al voor je slapen gaat je streept af wat je allemaal hebt gedaan en concludeert vroeger deed je in dezelfde tijd veel meer nu langzaam en behoedzamer dat is mijn live style geworden strakker aan het ritme en regelmaat anders kom ik tijd tekort voor…

het ene huis naar het andere land in talloze talen van ijzig dun tot dampig warm beklampend op de borst tot siberische vorst ben meegevoerd door chaotisch golvend water dat doden droeg naar later met de vlucht van storm naar orkaan en tyfoon langs imploderende winkels en huizen waar regen door droogte niet opgenomen werd en aarde…