Alle inzendingen over levens

Ik had gewacht tot de aankondiging, de beloning ...in de nadagen van onze levens.…

Elkaars levens delen. Grootvaders onder elkaar. Grootvrienden.…

Sinds Parkinson de baton overnam slaat hij de maten van muziek met ledematen stijf en stram op de geestkracht van thermiek want van het concert des levens krijgt niemand het program…

de orde van mijn oude dag en de jaren die zullen volgen van mijn leven dat eindigt En als ik echt iets of wat traditioneel leuks meemaak zal ik het digitaal openbaren en wacht ik de reacties af van die verre eerdere levens met die gezichten van weleer!…

zo willekeurig, en toch een simpel samenzijn de ontmoeting en daarna verder we kropen levens bij elkaar verloren geen tel uit het oog zo aangetrokken en nooit meer vertrokken onze dagen toen en nu en nooit meer…

haar sterkte en trots waren steeds te bekoren nu is haar leven verloren verloren in tijd het heden ongrijpbaar verleden niet tastbaar verdwaald in twee levens soms meisje, soms vrouw…

rond dit mooie dorp als stille levens in een nog serene sfeer heffen bomen met hun gewitte stammen en kronen gespreide armen, zegenend, de bossen ademen zacht in hun samenhang…

het levens elixer drinken de hartbeat dansen al heupwiegend met kersenrode lippen de nagels gelakt kussende ogen waar een stralende glimlach zelfvertrouwen weerspiegelt mijn hand in die van jou…

Maar gaandeweg ga ik het toch begrijpen door mijn, het levens-rijpen en daarin vooral door te grijpen met het begrijpen van anderen!! Begrijp je?…

Al het goede, in 't harte slapend, Waakt en wordt op nieuw gewijd; Oud en jong voelt zich gewapend Voor des Levens heilige strijd. Droef zou 's Levens echo wezen, Klonk er niets dan 's Mensen woord: Waar de Bijbel wordt gelezen, Wordt des Heren stem gehoord!…

Door het orgaantekort in Nederland Gaan vele levens nodeloos verloren, Maar misschien zijn er elders nog donoren; Afghanistan ligt daarbij voor de hand: Dankzij de bommen der Amerikanen Is daar een verse voorraad aan organen.…

“Ik dacht dat ik nog veel meer levens had!”…

Jij weer en opnieuw als het lijkt wel altijd, levens geleden en nu dan weer en hier en altijd opnieuw. Jij hier, met je hand die ik streel in de nacht, met je voet die je strekt op de mijne als we liggen en zijn. Jij als altijd en altijd opnieuw voor nu en altijd.…

Het slaat in als een bom in duizenden levens Ze worden genomen of diep geraakt De doffe klappen hoort heel Europa Afschuw en paniek liefde en troost Dit samenspel van gevoelens is krachtiger dan haat…

Aan sterfconstructies denk je ook, maar tevens Aan de bekende kat met negen levens.…

van jongens en meiden levens, nog niet eens...opgebouwd…

Overbeladen door herinnering torst ge, viool, langs ’t late levens-pad, druk en geluk – heel de ervarings-schat: hoe zwoegt ge - kreunend om vermindering! Dat het vervlotene nog eens verzadigt, dank zij uw klank: het lot gedoogt het niet. Geen vol genot, of ’t weet van vol verdriet. Geen levens-doen niet door berouw beschadigd.…

Maar als een kat die negen levens heeft weet je toch nooit of hij het overleeft.…

als een oude boekenkast tegen de muur geleund grijs van verleden zwaar van geschiedenis draagt hij vele levens op z’n kromme rug maar lacht de schoonheid van een eerste lentedag elk jaar opnieuw…

Waarnemers zochten niet gewoon in de klas Dertig levens in de knop gebroken En nog niet eens aan Irak geroken ONWAARnemers zochten alleen waar niets was En Bush huilde om wat ze nu misten: de mooie Stars en Stripes op hun kisten.…

Wanneer een druppel, slechts een leven is, ‘n kopje vol een aantal, ‘n emmer vol, een dorp en ‘n vijver een stad, enig idee hoeveel levens een zee of oceaan er had?…

twee mensen ontmoeten elkaar de vonk slaat over twee individuen met eigen verleden groeien naar elkaar twee harten smelten samen vurige liefde twee levens worden een voor altijd samen…

de stenen zijn geraapt uit het verband van vele jaren tegenstanders zijn geraakt woede kan geen levens sparen de onderdrukte harten kloppen vrijheid in nog ongebroken zijn de wegen worden weer bestraat met stenen die het revolutiebloed hebben gesmaakt…

open ogen verdragen weing licht in een wankel jaargetijde versleten levens uit de lijst gehaald verblind ten val gebracht ijskoude handen op het hart gedrukt is het ooit zomer geweest?…

't Belangrijkste om te leren is pas te gaan adviseren als er om gevraagd wordt!…

Ik wil je noemen echt… als de aarde teder… als een bloesem in de lente zacht… als een moeder voor haar kroost ik wil zingen je naam jij mysterieus als het wezen van elke vrouw en toch vol liefde voor de dingen des levens intens schouwend…

Ik was 10 een klein jongetje dat de weg kwijt was op zoek naar mama, die voorgoed verdwenen was troost was wat ik nodig had beloftes waren mijn medicijn Ik ben nu 18 nog steeds de weg kwijt zonder mama ben ik op zoek naar het pad des levens...…

Zij beminde De reis trok zijn sporen Zij schoor mij weer glad d' Amuse Gevolgd door soep en hoofd en dessert viel goed Tijd leerde ons dat liefde voor elkaar levens dan juist schoort…

Divers klein grut springt op vier pootjes tegelijk omhoog van lichte levens-lente vreugde. Misschien dat met de tijd ook mijn hart wel weer springen zal. Misschien dat het weer springen zal al is het maar van lentevreugde.…

Ik meen te weten wat zo ’n man bezielt Om hen, die van een popconcert genieten Als waren het konijnen af te schieten, Waardoor er tal van levens zijn vernield: “Dat volk heeft straks geen poot om op te staan, En ik sta op de ranglijst bovenaan.”…