Alle inzendingen over natuur OR woonoord OR actualiteit

De deur ging open: er kwam lucht doorheen, licht veel licht en frisse wind. Het was mijn laatste deur. De laatste afwas. De laatste boodschappen; regelingen werden getroffen. Het waren de laatste, zware inspanningen hier en het werd gezien. Jaren van aanwezigheid door flink afwezig te zijn. Het was voorbij, het is voorbij. Ik liep in de…

Als ik hier mag blijven wonen: heel graag. Als ik hier kan blijven, zou het heel bijzonder zijn. Als ik hier verder ga, dan begin ik bij een nieuw begin! Als ik hier wonen mag: dank je, dat je mij goed gezind was. Als ik hier woon, dan samen met de rest en allen! Als ik hier ga wonen, is het altijd dankzij jou. Wat immer bleef en is…

Als dit de plek is, waar ik wakker wil worden waar sta ik dan waar ga ik dan ik word wakker in deze droom.…

Het is mijn droom der dromen. Een eigen woning voor mij alleen waarin ik mag wonen. Het werd en is geregeld, op aarde als in de hemel. Het is mijn verdienste na vluchtelinge voor eeuwen almaar voortvluchtig te zijn geweest. Het is, waar ál het kwade, wat donker duister was en scheen... door mijn goede inborst gezuiverd gaat worden! Hier…

Gewoon een vrouw, geboren bij de kust, die als meisje speelde in ‘t duin, met broertjes zwierf aan 't strand, naar vuurtjes keek en laat terugkeerde..... Die nu weer 't duin beklimt, en luistert naar de lok van de branding, ze zwerft aan 't strand, kijkt wat is aangeland, het sop, de vlok, de zilveren rand, laag over laag, vorm…

ze verschuilt zich in een verlaten apenbroodboom achter de wortels vindt ze in de holle baobab haar onderdak oud en naamloos verborgen in een Afrikaanse boom ze zwijgt als het graf een gesloten deur de bosbewoners weten weten dat ze haar moeten verzorgen en aanbidden ze is immers een bosgeest verzonken in verlatenheid…

Je hebt van mij gewonnen! Voordat ‘k hier kwam, kon ik je niet goed plaatsen maar nu ‘k er jaren woon, moest ik me wel onthaasten: ik zag jouw duist’re hemels, roze zonnen, zoveel in jou gevlogen, mijn leven flink bewogen, driftig gedraafd op dreven, mijn zoon jou afgegeven. In jou…

Wat enkel nog bestaat is de actualiteit tot amusement gemaakt. Ze regeert in huis op ieders scherm. Straks worden zeker ook nog de kijkers uit henzelf gejaagd en prijken zij nog alleen als cijfer.…

hun woonoord hun domein bij weer bij wind, hun onderdak Dagen rijgen zich aaneen tot weken zonder uitzicht ........'n gapend wak dat het daglicht niet verdragen kan geen troost biedt of bood ..........in een omarmen De straat...…

'Waar twee geloven slapen op één kussen neemt Lucifer de plaats in 't midden in' zo luidt hier de alom bekende zin niet meer de actualiteit intussen in welke God men ook gelooft doet er niet toe zoveel dilemma's maken zelfs de duivel moe…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Geen journaal kijken Geen actualiteiten Wat geeft dat een rust Even geen Op1 Geen Jinek of Eenvandaag Nieuwsuur overslaan De nieuwskijker staakt Neemt vakantie van het nieuws Geen discussies meer Ik wil geen debat Ben polarisatie zat Tijd voor groot verlof De deur trek ik dicht Blote voeten in het zand Wind, zon, zee…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

landschap is een treurig aquarel Uit schoorsteenpijpen vluchten vreemde kleuren Die ongenood het zwarte zwerk besmeuren De dood heeft hier een ijzeren gestel Signalen van de schepen klinken schel De lucht is zwanger van ontstegen geuren Er valt geen dierlijk leven te bespeuren Dit is het voorgeborchte van de hel De duivel kon geen beter woonoord…

Voorwaar, daar is op zich wel niets mis mee ware 't niet dat 't hoegenaamd geen zier te maken heeft met d'actualiteit op onze ronde blauwe planeet Aarde... Komaan, vergast ons straks op een essay Want Gaia is weerloos zonder jouw waarde...…

zij voelde in stenen haar eigen genen uit een eerder bestaan zag landschappen in het terloopse gaan onder vluchten vol kleurrijke luchten in de warmte van thuis was er het ceremonieel groeten in eindeloos ontmoeten waarin samen ervaren waarheen de stroom van de tijd ons toen heeft geleid in tal van talen verstond babel al onze…

weer laat de natuur zijn teugels vieren om de ondraaglijke saaiheid van het leven te versieren de rivieren zijn geknecht hun speels meanderende bochten afgesneden en weer recht gelegd maar een stortvloed zal de vele dijken doen bezwijken water zal zijn overloop weer krijgen hagel gaat de oogsten stenigen terwijl storm bossen rooit en…

een donderwolk breekt kletterend lichten straten benen vluchten weg…

drainagepijpen hangen werkloos aan de kant klaar voor opname…

Loom Ineengestrengeld Doodgemoedereerd Klaverblad van kalveren In een groot bed van gras Vandaag monumentendag…

als rood en weemoedig het daglicht gaat liggen commissies weer zwijgen den haag zich verbergt tirannen in bunkers de weldoener spelen de lente een klaproos op slagvelden legt als kinderen vragen waar vaders naar toe zijn als wie er asiel zoekt geen brood krijgt maar steen dan weet ik van zeeën van nooit en nog verder en dat liefde vluchtte…

In een brief bedankte je me voor de wandeling het middaglicht dat ons rijkelijk bescheen er geen genoeg van kon krijgen Of ik nog zing? vraag je me want je houdt van m'n stem Jij kan je woorden -met 't grootste gemak- tot zinnen aaneenrijgen Het is nu dat ik ween want ik ben je adres onderweg verloren.…

De wereld... is vandaag als stilgevallen Geen grote aantallen auto's, geen motorlawaai alleen kinderstemmen die een glijbaan maken winters genoegen de zinnen verzet louter sneeuw dat wil kraken De wereld is vandaag bedekt met vrede Oorlog, strijd en ruzie een dag lang ver van m'n bed.…

Hier loopt het water niet hier wandelt het de bergen in de rug tong op de schoenen hier wordt halt gehouden bij bomen verdwaald in de stroom druppelt bij obstakels in de rivier gevallen droogt op tussen vervreemde stenen bouwgerei, groene waterminnaars hier loopt het water ......niet.…

Land van water rijk aan dijken waarvoor rivier en stroom zelden zullen wijken De hand-en mankracht nu duw-en trekkracht van bulldozer en tientonner 'n zandbult zover.... het oog wil reiken met vereende krachten werken we door strijden tegen hoog water.…

Het wassende water zoekt zich een weg, een uitweg 'r bedding verlaten... De kaden huiveren bij het zien van zoveel spektakel dat zich niet laat weerhouden door paal, hek of heg ze zullen niet baten Het schijnt.... de God Neptunus die het water als 'n hellehond heeft losgelaten.…

er zal heel wat PK voor aangewend Mijn stam aan mootjes mijn takken tot snippers Ja, ik was 'n ouwe vent met het uitzicht op natuur gewend Nu lig ik languit.... op m'n eigen kluit te wachten..... op 'de slachter'.…