Alle inzendingen over oneindig OR tijd

Scherend langs elkaar het doel voorbij Geen notie van tijd geen notie van gevaar Alleen op weg oneindig winst bejag Geen notie van wereld geen notie van elkaar De liefde is dood in deze ijzige tijd Het gevoel is dood niemand wordt meer bevrijd Gevangen in emotionele ijstijd…

Het is als onder water, oneindige ruimte, oneindig vrij. Geen nu, geen later. Het is als onder water, los van het aardse, los van jezelf. Geen nu, geen later. Onder water, zeeen van tijd zeeen van ruimte Onder water, geen bekenden, geen vreemden. Onder water, weer boven... mijn oren suizen...…

ik speel wat met de wolken verzin een zon en maan maar anders dan op aarde ik raak ze zelfs aan mijn heelal is ook oneindig in eeuwigheid kent tijd geen grens ben god in mijn gedachten laat de wereld wachten tot ik weer bij de mensen ben…

Ik zeg U spoedig komt het eind der tijden Het staat geschreven het is zonneklaar Wat de heer Dieleman beweert is waar Bekeert u of er volgt oneindig lijden Vind u dit snelsonnet wat al te zot Aha! U zit dus ook in het complot…

Ik heb een hang naar de oneindigheid De horizon mag nooit mijn blik versperren Ik wil de leegte zien achter de sterren En klokken zonder wijzers naar de tijd De zon ging nooit ten onder in haar rijk Maar voor de dood is iedereen gelijk…

Oneindig reflecterend, stralend, kloppend en pulserend, met hun draden, zo ragfijn. Cirkels. Ze kruipen, draaien, vliegen, wegen door en in de tijd. Ze raken in de randen, kleuren in elkaars verlangen, lichtten in de ander, zonder vorm, of kennis van respijt. Vrij. Zoals het lot.…

De tijd is een gat waarin alles verdwijnt en dan weer verschijnt in vormen van leven die eindeloos geven. Tijd is een woord dat woede verstoort en liefde verspreidt naar oneindigheid. Eeuwige liefde zijn beeldschone woorden diep in je hart en warm in je ziel Waar vredige oorden met vogels en leven altijd zijn gebleven.…

In tijd is ons leven een fractie van iets dat wij niet echt kennen, want tijd in tijd is ooit gegeven aan mensen die omfloerst door emotie verzwakt in tijd, los van tijd aan ons voorzien, een hel doorgaans fel moeten bestrijden In tijd is de hemel hier oneindig ver vandaan als boven het gewelf sowieso al iets bestaat Wie danst met de…

Om de zoveel tijd verdwaal ik aan zee geheel bewust een oneindige blik sombere dagdromen maken hun entree opvallend dat ik daar niet meer van schrik Golven deinzen nergens voor terug oneindig vertellen ze elk een verhaal avondwolken slaan een hemelse brug de zon spreekt bijna horizontaal Ik heb mijn gedachten in zee gestrooid zoals…

een onophoudelijk stijgen van hemelse lijnen naar wolken en oneindigheid het kleurenspel van de zon door edelstenen vensters verstilt het grijze hart van de mystieke reus eens onstaan in verre eeuwen en hemelhoog staande gebleven in de helse vuren van deze tijd…

Verworpen in de strijd geen doel dat heiligt, ook ik heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in hun mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed reinigt de loop van mijn fossiele natuur voor een onbekende reden.…

Als de jaren zich aaneen gaan rijgen tot een schier oneindige reeks dan verliezen de dagen hun eigen kleur en vergrijzen tot eentonigheid. Als ook het wereldgebeuren vervaagt in de schimmigheid der dagen, dan sterft de tijd in eenzaamheid, komen herinneringen steeds meer tot leven.…

Tijdloos projecteer ik de ruimte als vlak het vlak als lijn de lijn als punt onvoorstelbaar klein zonder begin ook eindeloos het oneindige zijn waarin ik ben binnengestapt in de kern van mijn bestaan waarin ik kan toeven als ik dreig mis te gaan waar ik de horizon snij ligt mijn verdwijnpunt buiten de tijd…

achter de einder buigt de hemel, steeds op weg naar oneindigheid…

en als ik dan wegdroom in armen van genade, het lege huis zie staan met geblindeerde ramen, zie ik witte vogels in vertraagde vlucht over eindeloze velden gaan wijl kille wind waait langs de deur waar alleen de dood nog adem haalt en zich koud naar binnen richt om mijn sterven te beleven lokt mij het hemels havenlicht en als ik dan verdwijn…

Vrijheid, neem me mee, naar de mooiste plekken, die je kent Vrijheid, pak mijn hand, toe, verlos me van de pijn Vrijheid, sla je open, glans met al je glorie, wees mijn waanbeeld Vrijheid, zeeën, bossen, laat me zien wat leven is Och vrijheid, draag me met je mee, Ik ben op zoek naar oneindigheid.…

. bijna boven breekt de betovering aan de rand van een richel hangt het restant van een brug touwen zwiepen in canon tegen de rotsen driftig de holle zee er is geen weg terug .…

Ik heb je bemind met al mijn zinnen ik wil je blijven beminnen tot het einde der tijden en sterk zijn aan jouw zijde, mijn Lief ik wil je alles geven en oneindig liefhebben tot het einde van ons leven.....…

schoven over het Wad, het licht dat als een viool het water bespeelt markeert mijn geweten met gezette passen, passen die het opgeworpen zand kruien in de maat van herfst de kwelder, leeg van ontboezeming draagt het naakt in schorren zeewier dat als een raster het land lijkt te beschermen, hoe innemend het ook lijkt te zijn het is de tijd…

beweging van een perpetuum mobile in duurzaamheid, een denkbeeldige pendule van de tijd, een weg vindbaar zonder strijd?…

de mens is klein groot is de zee de mens is slim wijs is de zee de mens is sterk machtig de zee het bootje de schuit het schip en de tanker gedragen van haven naar haven op de rug van de zee het kind op het strand trekt de vlieger strak als een anker de witte wolken trekken mee en de maan trekt de vloed kromt de rug van de…

Wij samen houden dit vast en hoe een andere stem ook krast wij blijven zweven wij blijven beleven waarover ik oneindig...heb geschreven...…

Oneindige muze Ligt niet voor het graaien ook niet wanneer je denkvingerig elk leven uitdagend blijft paaien. tredes overstijgt in leegtes tuimelend grabbelend naar tijd weer een illusie ten spijt.…

Tijd is voor jeugdigen een oceaan oneindig wijd en zonder zorgen, iets dat voor hen lijkt stil te staan, een zee zonder gisteren of morgen. Tijd is voor volwassenen een rivier wild stromend, vol met toekomstdromen waarop zij als bootjes van papier rusteloos worden meegenomen.…

aan het begin van de taal staat het verlangen trage vragen wachten voor drempels van papier onze dwaalster tastbaar in de tijd is het heden een hobbelende stoet van losse eindjes ligt in ons besloten niemand weet hoe lang het duurt oneindigheid…

geen tijd om het te beseffen tranen droogden niet tussen de sterren is het goed ziel zweeft hier ergens rond de reis is oneindig. heb nog even geduld. ik kom straks ook nog heen,... en nooit meer terug!…

Zweef tussen nu en het verleden, toekomst en tijd zijn één. Ik heb mijn hand aan velen gegeven, maar ook velen kregen er geen. Steeds weer is daar het afscheid, echter ook steeds weer een nieuw begin. De kronkelende weg naar de oneindigheid, geeft op deze manier het leven toch zijn zin.…

Sta stil Als minuten tijd verliezen Aan oneindig nu Seconden branden zich een evenwicht Als mieren onder mijn vergrootglas In de felle zon van vroeger En het even voor twaalf is…

Tussen hemel en aarde Schijnt de zon De zon met haar schone stralen De wind met haar schrille fluit Het heelal is oneindig Tot nergens, of overal De tijd staat eeuwig stil De hemel opent haar poorten Zegevierend liefde en geluk Het heelal is eeuwig…

De dag van oneindige tijd. De dag van genegenheid. De dag van levenslust. De dag van oorlog. De dag van soevereiniteit. De dag van onrust. De dag van liefde. De dag der dagen.…