inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 28.023):

Verborgen kalender van de dood

en als ik dan wegdroom in armen
van genade, het lege huis zie staan
met geblindeerde ramen,
zie ik witte vogels in vertraagde
vlucht over eindeloze velden gaan

wijl kille wind waait langs de deur
waar alleen de dood nog adem
haalt en zich koud naar binnen richt
om mijn sterven te beleven
lokt mij het hemels havenlicht

en als ik dan verdwijn in armen
van genade, zal het einde
dan onsterfelijk zijn?

Schrijver: Hanny, 7 september 2009


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.7 met 22 stemmen aantal keer bekeken 1.005

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

annabel, 16 jaar geleden
Hanny, zijn wij met dezelfde vragen bezig?
mobar, 16 jaar geleden
Dit gedicht raakt mij als lezer, erg mooi.
kerima ellouise, 16 jaar geleden
hopelijk vliegen witte vogels het zicht open... waar dan ook...zodat het einde sterfelijk kan zijn en een nieuw begin mogelijk is ... erg mooi gedicht Hanny!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)