Verborgen kalender van de dood
en als ik dan wegdroom in armen
van genade, het lege huis zie staan
met geblindeerde ramen,
zie ik witte vogels in vertraagde
vlucht over eindeloze velden gaan
wijl kille wind waait langs de deur
waar alleen de dood nog adem
haalt en zich koud naar binnen richt
om mijn sterven te beleven
lokt mij het hemels havenlicht
en als ik dan verdwijn in armen
van genade, zal het einde
dan onsterfelijk zijn?
Geplaatst in de categorie: afscheid