losgelaten
als ganzen boven 't taaie veen
in tomeloze vlucht
of glinster van het zonlicht
op het dreigend zwarte water
zo min kan ik nog hechten
aan dat wat mij beweegt
langs de immer saaie snelweg
als in een flits de heidevelden
en o, het late zomers zandpad
dat ons het vrijen geeft
de melodie die niet beklijven kan
verlangen in een fado die vervaagt
zo sluipt met het verdriet
't losgelaten voelbaar binnen
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: verdriet
loslaten 4.0 met 9 stemmen 
546
546
Geef je reactie op deze inzending:
zo aanraakbaar mooi!