Alle inzendingen over overvallen je soms

als door een sluier overvallen is de leegte juist nu zo groot daar het zicht vertroebelt doch nog net zienderogen voorbij vaart aan degene die al even verloren was gewaand tellen de tranen niet die het oproept maar ongeschreid zullen blijven, al kleuren ze inherent aan het gemis dat dwars door alles snijdt nu het moment daar is…

het schilderij wordt niet begrepen toch krijgt hij tranen in ogen ~~~~ de foto is vaak mooier dan wat men echt ziet wat is nu schoonheid…

overvallen door een stem zo puur als zuiver water dat ontspringt bij de bron begint zij te zingen 'n bariton valt haar bij zetten andere leden in zo ontstaat een meerstemmig koorgezang als door engelen vanuit 't diepst van hun ziel geïnspireerd door: http://www.youtube.com/watch?v=SXh7JR9oKVE…

Overvallen en bovendien, de bajes weer in met een wapen of tien. Waarvoor men hem dat bandje liet dragen tja dat moet je MIJ niet vragen, want: Garantie met een bandje reikt slechts tot de deur!…

Wanneer ik alleen wakker word, Mijn tafel dek met een tweede bord of ineens overvallen word door kou. Als ik in mijn eentje Oprah kijk, op mijn eigen kookkunst zeik. De leegte van mijn bank aanschouw. En zelfs bij het teleshoppen of gaten in mijn deuren stoppen, denk ik steeds aan jou.…

Nachten overvallen mij op zomerse dagen. Eén grote wazigheid in mij, waar ik verdoofd ben. Al die andere mooie dingen in het leven, kan ik niet zien. Het zou te moeilijk zijn voor een paaltje in de wind.…

Met branden daar, overstromingen overal, moordpartijen en overvallen, kinderen die de boel belazeren opnieuw examens moeten doen, met zoveel narigheid is mijn nieuws rood op zwart…

op het strand breekt hij als hij overrompeld wordt door een verlangen naar zijn Ithaka verlangen naar het goede mooie het ware a paradise lost overvallen door pothos smachtende tranen een hevig heimwee sluwe arme Odysseus de beproefde reis de dag is helder het licht is van porselein de queeste voorbij…

Ik zoek zorgvuldig ieder woord, dat ik tot U spreek. Om Uw hart wat te verzachten, zodat ik het niet breek. Als met een milde balsem, wrijf ik het voorzichtig in. Zodat het zachter wordt. De kruk zit namelijk van binnen. U laat me er niet in. Zachtjes klop ik op het deurtje, totdat U open doet. U zegt misschien: “Wat kom je doen?” Voor…

Veerkracht Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn…

De ochtend gloort. Toch lijkt het of de nacht nog niet wil wijken voor de dag. Alsof de zon maar nooit meer schijnen mag. Alsof het nog nacht was schuiven dikke laaghangende wolken over de huizen aan de overkant. De regen tekent strepen op mijn vensterglas. Maar wacht, daar buiten speelt een kind, het springtouw in haar hand. Haar…

Dan kun je alle golven in het leven, al is het soms wel met een traan, bevaren.…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

kijk goed, je hoort de pijpen van het orgel schuren en knarsen in een doffe hel van terughoudende grijze, vaal bruine tinten de angst in de ogen van de prooi voor de jager versplinterd vertrouwen het voortbestaan als vraagteken ergens blaffen de honden hij schreeuwt het uit het besef van de overvallen prooi een oceanische leegte…

zo wakker worden overvallen met een lome bui haast ‘tik tik tik’ elegant ik draai eens om en krom me lui ban de wekker kijk door mijn vingers hoe laatste flarden droom vergaan… ban de wekker sluit snel mijn ogen trek het dekbed tot m’n kin en kruip de slaap weer in…

besloop het was niet dat ze hem niet zag ze staarde slechts naar zijn pratende mond het was niet dat ze niet op hem reageerde ze knikte ja en nee een flauwe glimlach zo nu en dan het was niet dat ze bleef zitten na het gesprek ze voelde alleen haar loden benen haar logge lijf het was alleen dat ze buiten overvallen…

Chaos in mijn hoofd als ik jou zie zitten Altijd weer die zogenaamde radiostilte Of anders gezegd: liefde houdt niet op te bestaan Ineens geëindigd En plotseling wordt gezegd en gedaan Nooit gedacht, altijd gehoopt Ik kom eraan Wetende dat altijd samen Soms ineens niet kan.…

soms voel je je als een vlinder soms als een rups in een cocon soms voel je je als een leeuw die alles overwon soms voel je je als een haasje bang afwachtend voor wat er komen gaat maar dit alles hoort bij het leven en leven is toch waar het om gaat…

Soms hoop ik dat je in m'n ogen kunt lezen Hoe ik me echt voel Vooral wanneer ik mezelf niet ben En niet zeg wat ik precies bedoel Soms hoop ik dat een aanraking genoeg zegt Dat de rest er niet toe doet Dat het niet geeft als ik wat anders doe Mijn hart niet m'n liefde zomaar in je schoot leg…

krijgen ijsbloemen op de ramen kleur hak een wak in ijs opzoek naar meer ontdooit mijn hart en leeft is hoop daar weer lig met mijn ogen open en dagdroom in de nacht ik blaas jouw zeepbel vol met regenbogen houd mijn handen op mijn rug dan spat jij niet uiteen…

één woord in liefde zou de dag moeten dragen van dag naar avond, avond naar nacht nacht naar een woord tot op de dag dat ik sterf wij sterven in de ochtend, als het goed gaat met het dagelijks spreken in een doosje zo'n klein doosje dat nauwelijks groter is dan een woord dan mijn pink, pinkroze zoals glasparels die breekbaarheid…

Soms op dagen vol met regen Kom je opeens iemand tegen Met iets wat je raakt al is het nog zo klein Maar het vult Zo'n dag met zonneschijn…

Soms denk ik: Wie ben ik? Soms denk ik: Wat doe ik? Soms denk ik: Waarom leef ik? Die vragen denk ik alleen maar door onzekerheid Basisschool: alles fleurig en fijn Middelbare: een ramp met veel pijn Veel mensen moeten mij niet Maar eigenlijk boeit mij dat ook niet. De mensen die ik heb zijn voor mij goed.…

Soms dan droom ik dat ik ijsbeer en jou weer draag zonder tranen in de nacht Soms dan voel ik weer jouw hoofd op mijn borst, en ons ademen in de schemer Soms fantaseer ik dat alles hetzelfde is, en niets helemaal verdwenen Maar soms, dat is maar soms en de waarheid kost me vaak zoveel moeite om te leven.…

Soms denk ik, woon ik maar dichterbij. Zodat ik je kon steunen, Mijn arm om je heen slaan Je wat op te kunnen beuren. Maar afstand is niet alles. Het is het gevoel dat in je hart zit. Dat je maar weet dat ik van je hou, Dat ik je toch heel erg mis. Nog steeds denk ik, woon ik maar dichterbij...…

Soms als ik denk dat ik leef loop ik rechtop en spuug ik het in mijn eigen gezicht Zo vertrouwd als het voelt is het ook…

zal ik mezelf weer verbergen gedachten die vastlopen in het harde van je lippen wanneer mijn kus blijft om niets moet ik dan de pijn op vragen kleven, niets meer geven aan de waarheid, het wachten op en nog eens opnieuw als dat niet wordt gevoeld of zal ik verder blijven dromen zoals een maan in volle dracht wanneer jij uit steeds…

achter me reikt de verte tot aan het gehinnik paarden stijgen uit het weiland nog vol van nacht ik laat ze voorbij draven en zie hoe een bizarre zeewind kronkelt langs het zout dat bij volle maan werd gewonnen basaltrivieren banen zich een weg langs de ondergrondse waanzin van mijn ziel het waaien houdt op zoals het beeld van het water…

Soms voelt het alsof je aan de kant gezet wordt, soms alsof je een pluisje stof bent dat er eigenlijk niet toedoet.. zo makkelijk, hoe je wordt aangepakt,.. zo makkelijk aan de kant,... Weet je,...als je dieper van binnen kijkt, zie je dat sommige mensen eigenlijk niet zijn wie ze zijn,..…

En dan soms... ben ik niet bij machte je uit je putje te halen en dan soms... voel ik me machteloos en niet competent en dan soms... kan ik van me zelf zo balen en dan soms...…