Netgedichten

netgedicht (nr. 37.029):

de som van vragen

zal ik mezelf weer verbergen
gedachten
die vastlopen
in het harde van je lippen
wanneer mijn kus blijft
om niets

moet ik dan de pijn
op vragen kleven, niets meer
geven aan de waarheid, het wachten op
en nog eens opnieuw
als dat niet wordt gevoeld

of zal ik verder blijven dromen
zoals een maan in volle dracht
wanneer jij
uit steeds meer ramen
mij in iedere naam vergeet

zal je me ooit verstaan
het afgeknotte en de steile heuvels
waarrond papieren vogels
de bladeren ophopen

nog donkerder dan
de wolken
aan de grond

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 7 januari 2011

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

de som van vragen

4.0 met 19 stemmen

550

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Misschien zal daar het begrijpen zijn, alwaar vogels zich in het
lommer samenvoegen. Mooi passend gedicht bij de beelden Kerima.

Wee, 14 jaar geleden

Ernstig mooi, Kerima!

Marije Hendrikx, 14 jaar geleden

als 'het' er niet is dan blijft elke vraag een antwoord schuldig en wordt de waarheid steeds meer waar.
zo mooi als jij daar woorden aan kunt geven.....

AstridV, 14 jaar geleden

Een heel mooi schrijven, deze som van vragen raakt het hart, dieper en donkerder dan de wolken aan de grond...

pama, 14 jaar geleden

Nieuwsgierige vragen blijven grensverleggend, het is de essentie van de mens, steeds verder te willen geraken. Mooi gedicht.

wietewuiten, 14 jaar geleden

meer dan een som, deze beelden. een summum.

Geef je reactie op deze inzending: