Alle inzendingen over overwinning OR moed OR wond

Als mens ben je op de aarde gekomen, om te overwinnen. Het is een strijd, toch probeer ik er iets positiefs uit te halen, ook al valt dat zeker niet mee. Moed verzamel ik, samen met al mijn dierbaren, die ik zo lief heb.…

Geef mij de moed om onrecht te onderkennen, Ook waar 't door eeuwen van gebruik gewettigd wordt, De vaste wil aan onrecht nooit te wennen, Ook waar de macht, het weg te nemen, schort.…

De Moed is meer dan kracht waar ’t uitgetogen zwaard Het pleit beslissen zal de arm der Helden waard. De Moed grijpt hart, en ziel, en boezem aan, en zinnen, En doet op de overmacht de palm der zege winnen.…

Het betekent nieuwe moed, voor de genezing van mijn kwaal.…

een oude man kijkt verkreukeld naar de lente waar is mijn moed om weer een jaar te moeten? lammetjes en verse blaadjes dartelen het leven…

Een heel gewone vrouw moet, wat te veel aan haar betaald was, dus wél retourneren. Maar Eef gaat (zonder ‘moedwil’) incasseren wat haar niet toebehoort. Dát mag formeel. Kom Herfkens, toon karakter en besef desnoods dat iets bestaat als UNICEF.…

Zie 'k heb de moed om niet te klagen, Om iedre vreugd en iedre pijn Glimlachend aan mijn hart te dragen: - De moed om een blij mens te zijn, De moed om zelf mijn lot te lezen, Tot het mij dood van 't vechten vindt - O zon! Ik wil gelukkig wezen - Een diep gelukkig mensenkind!…

het breken van een ei vraagt niet veel durf maar welk een warmte en geduld vereist het broeden welnee, u bent geen kip en ik geen kuiken in de dop ik hou mijn broze kop omhoog vraag niet mij te behoeden voor alle tegenslagen een beetje zachtheid anderzijds wat mildheid bij het kijken stel dat ik dát zou vragen… zou het op moed gelijken…

Moed zou men moeten kunnen maken, er van proeven en het goede smaken, zonder bitterheid brandend in de ziel van het individu. Had het leven niet anders gekund Met druppels als parels, geweven in een liefdesweb waar alles met goedheid bleef kleven?…

Versleten in het leven, Was het ongeschreven opgeheven. En mocht men gaan schrijven, Waar liefde hen toe zou drijven. Niemand wist wat er gaande was, Enkel degene wiens innerste de les niet meer las. Opgeslokt door het leven Bleef daar zijn hart beven. Het spel in zijn hoofd werd langzaam Uitgespeeld en schade werd ongedaan. Zijn hoofd…

Beginnen is zwaar. Maar de herfst toont verleiding. Het blad valt gekleurd.…

Steun gij mij weer, Keer het ten goede, Ik ben zo moede - Ik kan niet meer…

het ritme van de akkoorden van het leven uw vingers het klavier bespelend Wat een moed om uw handen in bevroren jaszakken te steken zinderend van verdriet toch het levenspad te blijven bewandelen met opgeheven hoofd Wat een moed…

of vraagt het moed van je hart een moordkuil te maken en toe te zien hoe hij wegzinkt en drijfzand hem de mond vult?…

Ik heb moed om te leven ook moed om mezelf onvoorwaardelijk weg te geven. Ik heb moed om te proberen om verdriet te incasseren en om uiteindelijk te leren.…

Mijn oorlogspad brengt me hier Tussen bomen, langs water Vrees koude noch pijn Nu wacht ik hier Eenzaam in deze bittere stilte Het geschal van hoornen Banieren in deze sacrale wind Ze kondigen ons aan Gelederen van krijgers en vechters Op mijn oorlogspad…

Je geeft toch ook niet zomaar een verkrachter de vrije toegang tot een opvang-pand, onder het mom van “Wij zijn tolerant”? Voor vluchtelingen zijn wij torenwachter. Het pleit werd op het nippertje beslecht: Jack Mikkers hield zijn rug voorbeeldig recht.…

O, laat mij gaan, waar gindse duinen rusten, waar koele westenwind nauw ademhaalt en matte herfstzon zilvertintig straalt en vrede murmelt aan de kalme kusten! Hoe laaft mijn lijf, o eeuwig onbewuste, zich aan de wind, die van uw kruinen daalt, en vallend lover lispelt en herhaalt, dat eenmaal rusten mag, die nooit mocht rusten. Want achter…

verdekt opgesteld in digitale loopgraven vuren ze anonieme aanvallen af verpakt in modder en het slijk van de aarde woedend vastgelopen op ijzige wegen op de dingen zoals ze lijken te zijn en nu de moed om slijk modder en de loopgraven te verlaten en dan de dingen zichtbaar beter te maken dan ze zijn…

Ik heb de moed me over te geven aan de lusten van het leven; Ik open mezelf brandend van verlangen naar jou, om jou te mogen ontvangen op m’n gevoeligste, meest kwetsbare punt neem ik gretig wat me wordt gegund; Ik laat intens zinnelijk genot door mijn lichaam stromen en word kronkelend opgetild boven mijn stoutste dromen, ik laat…

Het leven lijkt soms moeilijk en dat is het vaak ook wel Alleen door positief te denken redden we het saampjes wel Samen aan het front des levens zij aan zij hart tot hart Overwinnen we de gevaren vol trots en moed, een nieuwe start Kijkend terug naar een donker verleden geeft ons de kracht voor de toekomst en heden Wij hebben het gered…

Ik blijf geloven in de toekomst want eens komt alles goed daar ben ik vast van overtuigd en het geeft me nieuwe moed.…

bijna de moed om te zeggen dat ik enorm veel van je hou…

Het is mijn grootste strijd om dát te overwinnen door geen oorlog te beginnen. Het zal de schoonste overwinning zijn wanneer ik eindeloos een ander mens kan beminnen.…

Een stem begint moed in haar te spreken heldert op wat duister was en geen uitzicht bood want verdriet is zomaar niet in één klap vergeten doch het schaaft af bij nieuwe moed en hoop.…

Een stem begint moed in haar te spreken heldert op wat duister was en geen uitzicht bood want verdriet is zomaar niet in één klap vergeten doch het schaaft af bij nieuwe moed en hoop.…

Vaar ik ze naar de overwinning. Ben ik de romp. Bescherm ik ze tegen de golven van de woeste zee. Voor eeuwig Herinnert men zich mij. Beteken ik hoop, moed. Sta ik in de geschriften beschreven als Iphigeneia, het meisje dat stierf voor haar vaderland.…

Dat nog te kunnen leren Dat mooie wensen Dan alleen worden vervuld Met moed en kracht En menig hindernis die wacht Die ieder op zijn levenspad ontmoet Die hij moet leren overwinnen Beslissingen van kwaad en goed Van stoppen, doorgaan of beginnen Jong geleerd is oud gedaan Zo ging het alle tijden Maar deze tijd geldt Ook voor oud geleerd…

herhaal woorden blijven haperen, onzeker in mijn keel, ik zoek mijn ongeboren stem, in diepe wonden nooit geheeld…

bloot op de eenzame weg waar donker moed in de schoenen zoekt drijf ik rond zwarte rozen op klanken van engelenzang tot aan mijn grenzen laat ik jou komen oude schoenendoos vergeeld om tranen adem jij schaam momenten in zwart wit de geur hangt nog steeds rond het eiken lik ik wonden uit mijn tijd losgelaten etter zal ik nooit meer knielen…