255 resultaten.
Zwart van nacht en ontij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 194 leven breekt
onder mijn handen
in losse verbanden
gedachten sporen
niet meer goed
blijven staan op een perron
terwijl de trein
maar verder raast
naar het volgende station
zie het zwart
van nacht en ontij
door het raam van de wagon
rij de wereld
in de wielen met mijn
steeds eenzamer bestaan
er komt een halte aan
kan de noodrem…
zonderlingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 156 soms kom je ze tegen
zonderlingen die enigszins
uit koers zijn geraakt
zo ook de man in Holten
die overdag steevast aanwezig is
op het tweede perron
met de abri als zijn domicilie
mijn gemoed weet nooit goed
raad met zulke mensen...…
[1] station momo
gedicht
2.0 met 19 stemmen 11.913 Er staat niemand
op het perron zonder kaartje. Er staat
niemand naast Momo en mij.
Ik vroeg hoe laat de trein verwacht werd
maar hij haalde zijn schouders op:
de laatste keer dat hij kwam
is drie jaar geleden
maar er liggen nog rails.
--------------------------------
uit: 'De vloeibare jongen', 2005.…
Onze plek
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 408 Ik rijd nog vaak met de trein
door het dorp waar we fijn
keer op keer elkaar zagen
voor enkele dagen
waar de winterbries fijn was
bij een toch op je fiets
als verkoeling van oververhitte discussies
om niets
ik rijd nog vaak langs 't perron
waar toen alles begon
ik een fout heb gemaakt
niet dat het me nog raakt
waar de friettent zo…
WEER GEMIST
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 83 weer de nachttrein gemist
stond toch op tijd op het perron
de deuren gingen niet open
het lot heeft het blijkbaar zo beslist
en daar sta ik weer verlaten
de reis naar dromenland gewist
en niemand heeft in de gaten
hoe vervelend dat is
en ‘s morgens vroeg rijst de vraag
en die ergert mij zelf het meest
de vraag: heb ik mij vergist –
bestaat…
contrasten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 450 'bescheiden geluk'maar een mooi moment
het weerzien van een oma met haar kleinkind
op een perron zomaar ergens in het land
in tegenstelling tot het afscheid dat ik zag
bij moeder en kind 'het stierkalfje dat door
de boer aan een touw uit de wei werd getrokken'
terwijl de koe met gevoel voor drama haar
zoon op de valreep nog een laatste…
ik had een roos
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 726 ik wist je
in de trein
je hart op het perron
je zou om elf uur komen
de grote hal hing
vol met warme dromen
ik had een roos
zoals er vele bloeiden
in handen die naar een
ontmoeten groeiden
jouw lach ontspande
alles wat ik had
de trein te laat
mobiel op half zeven
die was thuis gebleven
maar in de mensenbrij klopte
je hart en…
contrasten (1)
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.658 'bescheiden geluk' maar een mooi moment
het weerzien van een oma met haar kleinkind
op een perron zomaar ergens
in het oosten van het land
in tegenstelling tot het afscheid
dat ik zag bij moeder en kind
'het stierkalfje werd door de boer
aan een touw uit de wei getrokken'
terwijl de koe met gevoel voor drama
haar zoon op de valreep…
station Alkmaar
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 129 de blikken van stille mensen op het perron
vertragen de trein
hun slappe armen houden de wijzers
van de stationsklok tegen
ik draag geen bloemen
onaangenaam dwarrelt koude lucht op
ik denk aan de gesloten blinden
stof dansend in zonnebanen
over het bed met de koperen spijlen
vermomd als de maan herken ik haar
achter het beslagen raam…
ongeschreven
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 125 een ontbrekend
woord in het vers
de onderbroken kus
van een engel
de niet verstuurde
brief aan een liefde
de losse eindjes
van een mooi verhaal
het ademloze talmen
van het onvoltooide lied
een rusteloos tasten
naar een vergeten dag
het vergeefse wachten
in de maanloze nacht
de gemiste ontmoeting
op een verlaten perron
een…
Het kind dat wij waren
poëzie
3.0 met 104 stemmen 14.522 Wij leven 't heerlijkst in ons vérst verleden:
de rand van het domein van ons geheugen,
de leugen van de kindertijd, de leugen
van wat wij zouden doen en nimmer deden.
Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden,
van moeder's nachtzoen en parfums in vleugen,
zuiverste bron van weemoed en verheugen,
verwondering en teerste vriendlijkheden…
Gebed bij de harde dood
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.998 O Heer, het wordt nu tijd, wellicht, U aan te roepen.
Men weet niet goed... De vrees voor 't einde blijft bestaan.
De dood vergeet ons nooit. Men moet beproeven
een al te grote doodsstrijd te ontgaan.
De dood doet de arme mens naar vrome leugens zoeken.
Gij, Heer, Gij zetelt hoger dan de dood, daarboven,
dan 't zèlfde eind, altijd, van…
De zieke man
poëzie
4.0 met 19 stemmen 3.093 Nadat de zieke man,
zowat vier jaren door,
door iedereen was verwend geweest,
door iedereen zacht behandeld
en zacht was aangesproken, en
gewassen en in bed gelegd,
gekrabd, in bed gelegd, geraden,
gestreeld, gelaxeerd, in bed gelegd,
en iedereens zachte wil, vier jaren,
tot eigen heil had ondergaan -
daar sloot hij opééns
zijn kasten, laden…
De Katastrofe
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.604 Ik heb geen mens gekend die zich verachtte
zo vurig en zozeer, als deze alleen,
maar vriendlijk toch en trots bij de gedachte
te weten wat een andre onzeker scheen.
Zijn lijf verwaarlozend: zijn ziel verkrachtte
hij sedert lang – ziek, spotziek en gemeen,
leek hij tot voortleven nog juist bij machte.
‘Een steen rolt ook, en ‘k ben…
Ter uitnodiging
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.839 Volmaakte vreê van 't landelijke rusten:
een brief, een boek, en dan de grammofoon...
Het grasveld is geschoren, de einder schoon,
de vijver uitgediept, geregeld onze lusten.
De zwanen varen traagzaam langs de kusten,
Loh'ngrins onzeker van der Jonkvrouw' woon,
maar God woont hier met zijn papieren kroon,
en deze rust is een volmaakt berusten…
Epitaaf *
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.370 Zijn eigenwaan, zijn zwakheden en feilen
bleven hem trouw tot aan dit simpel graf;
hij leefde in vele, en ook geleende, stijlen,
maar zijn galop werd meest een korte draf.
Zij die hem lieven, moeten niet verwijlen
bij de beloften die zijn jeugd hem gaf;
hij was, al waren giftig vaak zijn pijlen,
niet altijd ijdel, en niet altijd laf.…
Ik heb met eerbied
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.826 Ik heb met eerbied het portret
van Vader uit de lijst genomen,
waar zoveel stof was ingekomen,
en toen weer in de lijst gezet.…
Mirliton
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.646 Mijn vriend, als weldra de ouderdom
ons onherstelbaar heeft verzuurd,
als onze leden goor en krom,
en enkel nog door jicht bestuurd,
verraden: 't Is gans uitgevuurd',
zullen wij dan met stille trom
verdwijnen, langs een achterbuurt,
mijn vriend?
Dit wacht de fraaiste bruidegom:
de hardste munt raakt afgeschuurd,
en dit karkas, door ons…
Roman in twee vensters (1)
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.295 1
Mijn lief zat voor het open raam,
een zon, die langzaam viel,
omlijstte met verzachte schijn,
in een bleekgouden, tere lijn,
haar hoogvoornaam
profiel.
Toen schoof mijn lief de blinden dicht,
verveeld, een beetje boos,
maar binnen drong één scherpe straal
en op haar mooie mond, brutaal,
danste het licht
een poos.
Als eens mijn lief…
Roman in twee vensters (2)
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.391 2
‘k Sta aan mijn venster. Het is laat.
Ik kijk neer op de stille straat.
In duisternis, waar niemand gaat.
Van nergens komt meer één geluid.
‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit.
Wanneer gaat die lantaren uit?
Eén lichtkring op wat vunzigheid.
Die gloor is met dat goor in strijd.
Daar gaat zelfs geen verloren meid.
In mij is net zo…
VOOR EEN PARADIJSVAARDER
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.437 Veroorloof mij u nogmaals af te wijzen,
binnen de maat van een veracht sonnet:
de Schoonheid wreekt zich, want ik sterf van pret
om al uw kostloos bovenwerelds reizen.
Uw buitelingen tussen paradijzen
met als eindhaven toch een kleevrig bed -
moet men niet dom zijn, om zo nauwgezet
steeds weer een nieuw soort hemel aan te krijsen?…
Begin van de lente
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.063 Dit wordt door iedereen de nieuwe lent geheten,
deze bezuiniging van elektriciteit.
Nu moet men vroeger opstaan, want de tijd
wordt kostbaar en bij zonlicht nagemeten.
Die nieuwe zon! gezondheid en jolijt!
het zoetste bed wordt kwelling voor ’t geweten,
om half acht heeft iedereen ontbeten,
om acht zijn zorgen in het vuur geleid.
Eerst als…
Leven is goed
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.679 'Leven is goed', en zijn wij tachtig jaar,
wij doen geen afstand van ons duur verleden,
koel is de schaduw van het leed geleden,
en zacht de wijsheid over 't oud misbaar.
Dan juist zij onze hemel glad en klaar,
een schoongewreven spiegel van dit heden,
lachend bij onze ruggelingse schreden,
naar welke zuidpool of welke evenaar?
Wij gaan…
FILTER 3
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.334 Die huizen zijn wel 't meeste schoon
waar Kristuskoppen op de muren
gladharig naar de zoldring turen,
de meid draagt er een doornenkroon.…
La véritable Manola
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.645 Zij blonk tussen haar blauwe haren
als een topaas uit diep fluweel;
een muziek van boze gitaren
scheen uit haar wezen op te varen
maar geen lach klonk ooit uit haar keel:
zij blonk. (Te goed voor een rondeel.)
Elke man wilde haar ervaren,
elke vrouw keek van weerzin scheel,
en haar glimlachje vol gevaren
was waarom boven dit Te-veel…
En u is criticus?
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.797 - En is u criticus? Ik ook! En kunstenaar
daarbij? Ik ook! Wat denkt u van de kunsten
in het vaderland? of elders... Veel misbaar
en anders niet, zegt u? Ik ook! De gunsten
der Muzen zijn voorzeker voor een andre tijd.
Doch... daar we moeten uitzien naar genezing;
vanwaar, vermoedt u? hoe luidt úwe lezing…
Garoet bij Nacht
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.192 Drie palmen in het duister, drie palmen in de wind.
Gefluister, klein gefluister, klanken die men verzint.
De maan is door de wolken bedekt, bedekt: een schicht
treft, onder 't zwarte kolken, soms 't hele nachtgezicht.
Damars, ketapangbomen zijn angstig saamgeplet,
boven wat men hoort stromen, tot een kompakt boeket.
Daarachter zijn de…
De nieuwe moord van Raamsdonk
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.002 Men had de man vermoord, hij was
bezitter van een hoeve.
En toen zijn jonge vrouw vermoord,
die hulp had willen roepen.
En toen hun dochtertje vermoord,
van even zeven jaren.
Haar bedje was doorweekt van bloed,
haar peluwtje vol scheuren.
Ten slotte nog de hond vermoord,
de hond had scherpe tanden.
Een groot portret van de andere drie…
Somewhere
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.751 Misschien zijn wij nu vrienden, en misschien
zal morgen reeds alles vergeten zijn:
wat goedheid van je, meer dan ik verdien,
een koele bries, een korte medicijn.
Ik zal weer zijn dezelfde die ik was
vóór ik je kende, en toch, in dit moment,
wil ik geloven dat dit smal terras
de Wereld is, en zelfs der Wereld end.
Laat heden…
P.P.C.
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.764 Vaarwel, Clary. Ik wens u geen geluk.
Zoiets klinkt dom, bij hen reeds die het menen.
Gij hebt u goed verkocht. Maak u niet druk
over de rest: want àlle mensen wenen.
Uw huis was klein. Uw heer heeft het vergroot.
De bron van zijn fortuin heet niet te stelpen.
Uw roem wordt groot en duurt wel tot zijn dood.
Uw ziel is klein. Ik kon het niet…