station Alkmaar
de blikken van stille mensen op het perron
vertragen de trein
hun slappe armen houden de wijzers
van de stationsklok tegen
ik draag geen bloemen
onaangenaam dwarrelt koude lucht op
ik denk aan de gesloten blinden
stof dansend in zonnebanen
over het bed met de koperen spijlen
vermomd als de maan herken ik haar
achter het beslagen raam
haar lippen om mijn naam
ik wacht op haar koffer
haar arm om me heen
een kus
Geplaatst in de categorie: tijd
Prachtige zin: haar lippen om mijn naam.
Zeer romantische voltreffer Kornelis!