Alle inzendingen over poëzie-album

het alfabet is kostbaar onder het juk van de tijd door een droomgevoel ben ik verliefd geworden in de ziel van poëzie maar hoewel, taal kan niet alles voor het oog bevrijden altijd zweven er zwart-wit beelden door mijn geheugenbank die niet in poëzie te lezen zijn…

Het Beest is vrij, we kussen buiten de muur rondom de Schoonheid van jouw trouw Natuurlijk willen we goed zijn, ons niet verdoven of in bed blijven liggen dromen van grote daden - ze stap voor stap uitdenken binnen veel te veel regels We kussen, we zijn vrij Vandaag kan niets ons deren We zijn elkaars Held Onze Liefde is een grote…

Er zullen weinig kinderen zijn die later net als ik zeggen: meer dan de helft van mijn album is leeg, want er zijn geen foto centen meer. Dan sla ik mijn halve album dicht, want al kijk ik twee keer, het worden er toch nooit meer…

Thuis op de bank verfrommel ik de randen van het kotszakje De oude tijden, de oude liedjes de smoesjes bij het uitstel van de beloofde toekomst zijn terug, terug van niet weggeweest We zijn nog steeds thuis in Vadertje Staat, onze vrijheid was een droom Er zijn geen muzikanten en geen mooie meisjes uit Oekraïne meer De ijzeren…

Soms is men zo oud dat men zijn bezit niet meer bezit verhuizers komen met vervoermiddelen nemen de stoel de tafel de tuinpaden het kinderportret het album met namen de vogel en de kat men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het…

"ik ben poëzie" zijn stilte drong tot mij door ik werd boom met hem…

In de mist is trage een os met een ossewagen stappend naast de mist nooit mist zijn maat de os van de ossewagen Uit de mist in de mist met de hortende wagen dut de wagenvoerder zich niet vast in een spoorloze slaap Achter aan de wagen drijft lantaarnlicht een geringe wig van klaarte in de donkerdiepstraat…

Ik wilde bij de dood belet aanvragen, hij deed zelf open en hij liet mij in. 'Er lang omheen praten heeft weinig zin; ik kom hier', zei ik, 'om je uit te dagen'. Hij glimlachte: je komt dus uitstel vragen; kan ik je dienen, een glas port of gin? ''t Is mij hetzelfde', zei ik, 'schenk maar in'. 'En nu muziek, daar staat de grammofoon…

In de stad met het zilverig oogerondkijken, de tere omhoge volneergeblazen zachtgerande wolklucht, ’t strijkel van de blauw wittigbespeelde lucht. Hoe heerlijk. Het stille hoogdroge roodwange door de lucht. Met moeie voeten, maar warm lepelende lucht; stil langs de huizen, de lichtglazen, de donkerstenen, dat donker geloop naast, er over henen…

Bang ben ik, Altijd maar bang, Mijn hele leven Al, vanaf het Allereerste begin, Bang om er te Zijn in de ogen Van andere mensen - Hoewel ik ook met Een angstig oog Naar mezelf kijk, Altijd is er die Angst om zichtbaar te Zijn en de onbedwingbare Drang mijzelf te verstoppen Onder de oppervlakte Van de aarde…

morgen start de zevendaagse neen, niet op de fiets of te voet het is bedoeld voor menig dichter die dan extra aan de 'poiesis' doet . dat is in het grieks het woord voor "dichten als kunst" nu weet ieder wel zijn hemd te lichten zoals men dat in de volksmond zegt maar in dit geval "schept" men iets met potlood op papier letters die woorden…

iemand strooide kruimels poëzie sommigen stapten er overheen of bovenop anderen stonden even stil haalden diep adem dachten na of schreven iets iemand maakte kruimels poëzie en mengde ze met parelende kruimels op de grond…

Poëzie. Ritme. Heelal. Schepper. God. Leven. Liefde. Routine. weer Poëzie. weer God. werkwoorden, werkuren, werkelozen, werklustigen... Adem. In ademen. Uit ademen. Proces. Levensproces - Poëzieproces.…

Poëzie is wording die blijft steken in de rauwe, gebarsten onhandige gaafheid van het ongenoemde haar voltooiing is toeval, het stokkend ongerepte uit haar krom getrokken pen poëzie polijst niet wat ze zegt, ze schuurt zich uit in haar ontluistering ---------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…

verbaas mij over vloed van treurnis in poëzie alsof levensvreugde is vergaan kan het soms niet rijmen of is poëzie daaruit ontstaan? alhoewel mijn leven zich gekerfd heeft in de huid behoor ik soms tot de minderheid die zich met humor omarmen uit pure zelfbehoud?…

Soms is men zo oud dat men zijn bezit niet meer bezit verhuizers komen met vervoermiddelen nemen de stoel de tafel de tuinpaden het kinderportret het album met namen de vogel en de kat men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het…

Pak 't album en wijs het aan kijk, je zag 't eventjes niet staan maar daar zijn ze in vol ornaat Zij en hij glunderend in de camera ze lacht en zegt: ik heb het gevonden en ik laat het zo....…

Laat me mijn gewoonten Laat me, laat me binnen Geef me een schuilplaats Geef me een kus .....Neem mij .....Bescherm mij .....Geef me jouw magie .....Geef me wat ik nodig heb Dan geef ik jou mijn bloed Ik pomp het naar buiten Ik bloed op jouw buik Ik bloed in jouw mond .....Overal is gevaar .....een klap dichtbij .....Overal is liefde…

De wereld draait door onverschillig of wij begrijpen dat alles met ons verbonden is Ik kijk toe vanuit de coulissen en tokkel zachtjes tranen op mijn gitaar De vloer is vuil Er zijn geen bewoners Iedereen is bezig met andere dingen en laat de liefde liggen Ik kijk toe vanuit de coulissen en tokkel zachtjes tranen op mijn gitaar…

herkauwen strelen slaan poëzie brengt ontheemde regels in leesbare letters thuis zij gaat over die ene notenboom in de regen…

ook in Meppel zit poëzie zo herinner ik mij een gedicht van de dichter Kopland over het Meppelerdiep... een diep triest relaas over de eenzame juffrouw A. waar een mens normaal gesproken niet vrolijk van zal worden maar toch voor mij een voldoende bewijs dat er ook in Meppel nog immer voldoende poëzie aanwezig is…

och, lelie van het veld gij zijt uit poëzie geboren ween toch nimmer om een vermeende held doch toon in volle bloei wat u zozeer beknelt verbannen van het land dat u zo liefde werd pure poëzie begraven onder zand monddood uw schrijvende hand…

liprode letters tintelen als poëzie gekuste woorden…

op een tere tak van de boom danst poëzie zonder aarzeling…

zijden kimono als gedragen poëzie in een rijk motief…

altijd hetzelfde: hun beschadigde kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod zijn verkocht ze plukken aan de rafelranden van het leven en ze wissen dag en nacht de giftige besmette sporen hun blik genageld aan een foto die uit het album…

The Man with the horn piano bas drums tenorsax Miles Davis Quintet On Green Dolphin Street experiment vanuit schets Blue in Green, So What Ritme, harmonie frasering variërend: Improvisatie Circle Summertime Sanctuary Bitches Brew Autumn Leaves All Blues Voor een halve eeuw was "Miles Smiles" in de VS Album van het…

we dachten eerst dat God was daarna werd het evolutie maar nog steeds begrijpen we niet al te goed vraag is natuurlijk wat begrip is en wat poezie wie weet gaat poezie dieper dan een beetje begrip nou ja, soms wel regelmatig ook niet dat maakt het alletwee aanlokkelijk…

Ik heb met woorden gevochten als was het met de degen kom ik nu gedichten tegen sla ik het boek even open dom van mij om toch te gaan lezen ik weet hoe het gaan zal ik struikel al over het eerste woord poëzie lezen is soms als schermen poëzie schrijven daarentegen is als dansen op je eigen bal.…

in bloemrijke tijd dwalen dralende handen door de poëzie in vertraagde tijd ogen lezen niet zo snel de vingers wachten in stilstaande tijd op die uitgelezen dag blijven voeten thuis in vergeten tijd kuiert het hoofd met poëzie stil en gebogen…