3856 resultaten.
Pleinstaren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 96 Al maanden voel ik me niet fijn
als ik alleen ben of als er anderen bij zijn
Zelfs in gezelschap voel ik van binnen een pijn
besef ik nu, terwijl ik staar over dit plein
Zo fijn om niets uit te hoeven te leggen
aan de pleintegels, die toch niets zeggen
Geluk, verdriet: van alles gaat er door mij heen
en het enige antwoord is: steen…
Dorpsdans
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.632 De vedel zingt, waar roos en wingerd-ranken
Verliefd omhelzen 't huis des akkermans,
En gloeien in de avond-purper-glans, -
En twintig menschen rijzen bij die klanken;
Het avond-maal heeft uit: van dis en banken
Verdween der jonkheid blij geschaarde krans, -
De vlugge voeten reien zich ten dans,
En de arm buigt om de leesten heen, de slanken…
De vlinder en het ei
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 142 De vlinder had haar ei gelegd
op een groen eikenblad
er kroop een piepklein rupsje uit
dat at en at en at
het at het hele blaadje op
en nam er nog een paar
het spon zich daarna in als pop
toen was het rupsje klaar
er na een hele tijd
een nieuw seizoen begon
kroop daar een kleine vlinder uit
die straalde in de zon
ze dartelde de…
speciaal plekje
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 982 Dat speciale plekje in mijn hart
is omgebouwd tot martelkamer
waar ik jou met de meest vreselijke
marteltuigen diepe rijtende wonden
toebedenk,
dat waar je recht op hebt.
Ooit zal het weer een bloementuin zijn
met een bankje en een steen,
waar vogels
zoete herinneringen fluiten.…
Soms
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.207 Ik til over bergen
en breng over wolken
naar blauwe hemels
waar morgen niet bestaat
Ik droog tranen
verwerk stil
wat mij dierbaar is
lach ik toe
Maar ook ik huil
soms…
Ongezochte vondst
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 123 Jij, die weet dat ik geen onbeschreven blad ben
maar getekend door woorden
mij kunt lezen nu ik naakt voor je lig
en ik mijn ziel in je lichaam schrijf
Jij, die behoedzaam de blaadjes van mijn hart
omdraait als ik er hardop uit voorlees
ezelsoren vouwt in mijn kwetsbaarheid
zodat ik weet waar ik gebleven ben
Jij, die weet hoe je onderhuids…
Iris
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 627 uit de hemel
Een kus op je hoofd, mijn stralende ster, lieve vriendin
Iris, jouw aanwezigheid
Jouw aanwezigheid als duizenden vlinders om mij heen
Stilte, wat moet ik zeggen?…
Op de roos
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.582 Het is de Roos, de malse Roos-alleen,
Met welker blaân de drie Bevalligheên,
Als 't Minnewicht met haar ten rei' zal treên,
Haar hoofd omringen.
Zing, Disgenoot! zing vrolijk met mij mee!
De Roos, de lust van gulden Cythereê:
De schone Roos, 't bemind gewas der ne-
gen Zanggodinnen!…
“ Zen-sitive “
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 134 Een kleine vlinder
verscholen in de sneeuw,
waar is je cocon?
Regen drupt nat op
een kale tak, rilt na,
ervoor was hij nog blad.
Een spinnenweb weegt
sneeuwvlokken, om
het seizoen te vangen.
Roos in kristal, blikt
naar buiten, lijkt
lotgenoten te beklagen.
Knolselderij weegt
zwaarder in naaktheid
dan een mensenhoofd.…
De roos
hartenkreet
4.0 met 67 stemmen 3.449 De roos, als symboliek
De roos, als lach en traan
De roos, symbool voor de tragiek
De roos, waart je in een vrolijke waan
Een roos, staat synoniem voor hartstocht
Een roos, die jouw liefde symboliseert
Een roos, voor de jongen om wiens gunsten je zo vocht
Een roos, voor de jongen die jij zo adoreert
Een roos staat ook synoniem voor verdriet…
Zo weinig, zo veel
hartenkreet
3.0 met 30 stemmen 4.464 ik spreek niet
wanneer ik ’s nachts
gebonden ben aan woorden
en de sterren mij vertellen
wat ik het mooiste vind
ik denk dan aan lavendel
de eenvoud van het maanlicht
de glimlach om je heen
een witte roos en blauwe vlinders
ieder moment in poëzie gedeeld
jij opende mijn schaduw
gaf me kleine, witte vogels
en op deze vriendenvleugels…
tussen de noord- en zuidhelling
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 244 ik herinner me nog
zo'n dag als deze
't zachte regenlicht
overeind getrokken door de roos
in het perkje naast het zomerhuis
een vlinder die voorbij trekt
niet groter
dan de vingertop
waarmee ik een cirkel teken op het raam
om het vergezicht te openen
de weg tussen zandhaver, de oude duinen en het heideveld
dat stil wacht op het…
'n Roos
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 526 'n Roos voor elk woord van liefde
'n roos voor elk mooi gebaar
'n roos voor aandacht voor een ander
'n roos voor klaarstaan voor elkaar
'n roos voor elke heftige discussie
'n roos voor elke lach in een verhaal
'n roos voor soms een pittige ruzie
'n roos voor het spreken van dezelfde taal
'n roos voor alle mooie momenten
Een heel boeket…
De Zwarte roos
hartenkreet
4.0 met 29 stemmen 2.552 Een roos die bloeit in de nacht
is droevig en zwart
haar hart is lelijk geschonden
de ware weg der liefde
heeft zij nooit gevonden.
Haar blaadjes zijn diep gegroefd
geen bij, geen vlinder, die haar sap heeft geproefd.
Door de morgen wordt zij nooit bedauwd
geen hand houdt haar zachtjes omvouwd.…
valentijn op het antwoordapparaat.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 208 'mijn hart kon alle vlinders die
ik erin voelde niet meer dragen
en ik stortte hulpeloos neer,
in de ban en zo in de war
van jou en hulpeloos ook,
een baksteen in een rode doos
mijn hart, een hand met daarin
een nog bloedende roos en
wolken donker in mijn hoofd
gedraaid en een zon die er
vervaarlijk boven hing, pro-
beerde ik…
Moment suprème
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 367 alles draaide
om die ene vinger
wenden en werking
als lokkende vlinder
verleiding in nieuwe lente
manoeuvreren
van komen en gaan
spelend spel
met dans en gezang
in liefde verhuld
met haar allerlaatste
geil glimmende blik
venijn en rode roos
sleepte zij zichzelf
naar het einde
nog zingen de zigeuners
na de messteek
"Mi adorada…
Haar vlinder
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 38 De snaren van gevoelens
Als een harp liefde speelt
Zijn hand streelt haar haren
Een traan die ze met haar ooghoek deelt
De blijdschap schenkt haar liefde
Slechts hij die het ziet
Z’n gebaar geriefde
Een glimlach die ze achterliet
In haar hart is zij een vlinder
Als de mooiste roos in liefdespracht
De manier waarop hij haar beminde
Het…
De zwarte roos
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 240 Een roos die bloeit in de nacht
is droevig en zwart.
Haar hart is lelijk geschonden.
De ware weg der liefde
heeft zij nooit gevonden.
Haar blaadjes zijn heel diep gegroefd.
Geen bij, geen vlinder;
die haar sap heeft geproefd.
Door de morgen wordt zij nooit bedauwd
geen hand die haar zachtjes omvouwt.…
IK STUUR JE BLOEMEN
gedicht
3.0 met 19 stemmen 793 een roos voor de zon die door kale takken schijnt
een roos voor twee vogeltjes in de boom
een roos voor de chrysanten die in bloei staan
een roos voor alle wolken in de lucht
een roos voor de liefde dat die blijft bestaan
een roos voor volharding in alle strijd
een roos voor de warmte die jij me geeft
een roos voor alle gedachten die ik met…
ragfijn nervende bladeren
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 132 het kriebelt in mijn handen
het hunkert naar een kwast
om je in beeld te vangen nee geen woorden
maar een ander vast gegeven het voelt als
blauwgroen zeewater rosé rode voeten pure chocolade
wijnrankgroene twijgen druiven rood en zwart
als olijven purperen wijsheid blauwgrijze
tinten kruipen wingerend langs de bast
bind me daar in kleuren…
Ja, treur vrij omdat u de Jonkheid ontvlood
poëzie
4.0 met 2 stemmen 620 Ja, schoonst is de bloem, als haar purper en goud
Nog schuilt in het groen van de omzwachtlende bot,
En 't leven het zoetst als de roos van 't Genot
Nog niet uit de knop van de Hoop zich ontvouwt.…
Geheim van vlinders
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 139 Zouden vlinders
dan zo kwetsbaar zijn
omwille van
het ongelooflijk mooie
dat hun vleugels in zich dragen
zij hebben hun geheim
weten te verstoppen
en spreken toch uitbundig
over hun verandering
zich tot vlinder te ontpoppen
tijdens het geduldig wachten
en intussen trachten
krachten te reserveren
voor de metamorfose
hoe de natuur ons…
Afscheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 248 Je zit in elke vezel van mijn lijf
En ik weet niet hoe ik je weg moet krijgen
Hoe laat men mooie blauwe vlinders zwijgen
Waar laat men grote tranenkralen rijgen
Tot kettingen een metertje of vijf
Mijn dromen stop ik ver onder de grond
De tijd is daar elkaar nu los te laten
Om te voorkomen dat wij ons gaan haten
Dat valt niet recht en…
Zo kon het zijn
gedicht
2.0 met 5 stemmen 7.861 Zo kon het zijn:
iets smerigs verlangt iets vuils voor de ochtend,
de geschilderde roos
wil in het meesterwerk.
Het kleine wil nog
iets kleiners voor onderweg,
het grote koopt in
bij de reusachtige dingen.
Je kunt je moeilijk verweren.…
Prinses van hoge geboorte
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.525 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
* in het purper gekleed…
TO PEEP OR NOT TO PEEP
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 485 Vanavond ga ik weer naar het toneel.
Als liefhebber ben ik in staat om uren
geconcentreerd naar de acteurs te turen.
Het is een zeer opwindend tafereel.
Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief
tegen het lage btw-tarief.
---------------------------------------------
Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald
dat peepshows toneelvoorstellingen…
To Be Or Not To Be
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 273 Wat geeft nu het leven zin?
En waar ben je het beste in
Een ieder wil zich manifesteren
Eigenlijk moet je alles uitproberen
Alles is een ruim begrip
En comadrinken is vet hip
Als je het overleeft een goede test
Is de beest uithangen, 'n manifest?
Ik blaf en iedereen is bang voor mij
Ik ben er als de kippen bij
Ik tok en kukel en ik kraai…
To BN or not to BN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 De ‘influencers’, oftewel BN’ers
met zoveel duizend volgers op het web,
doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”,
roepen klimaat- en pandemie-ontkenners.
Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na:
Komt influencer van influenza?…
to grunge or not to grunge
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 102 Hij was niet goed genoeg voor het echte werk,
dus nu speelt hij enthousiast in de kerk.
Met skinny jeans, lang haar
en semi-akoestisch gitaar.…
De purpren avond
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.041 De purpren avond was in 't west verdwenen
En glanzend zilver droomde op donkere aarde,
Toen is de blonde Muze mij verschenen ...
Mijn ziel werd vuur, toen haar mijn oog ontwaarde.
Geknield strekte ik mijn armen naar haar henen,
'k Omhelsde louter lucht - ik viel aan 't wenen:
Haar blik was eindloos-teer, toen ze op mij staarde,
'k Gevoelde…