Alle inzendingen over richard de mos

we wensen, niet zo degelijk als gedacht bij het bouwen overal groeit er wel wat mos dat het leven neemt zoals het is ook in Amerika…

Wandelen op het strand, schoenen vol met zand, lopen in het bos, voeten vol met mos, glijden over water, zórgen zijn voor later...…

De lucht heeft het druk maar hier op de grond groeien mos en herderstasje tussen de stadse steentjes voor wie het wil zien in de grond van de zaak oneindige onbestuurbaarheid…

Een rendier dacht onlangs bij Moskou Als ik op de toendra op mos kauw Dan wil mijn vriendin Dat ik haar bemin Terwijl ik dat liever in 't bos wou…

vandaag verliet een dichter de aarde zijn woorden blijven hier nu is het aan ons om ze verder de tijd in te lezen of ze geluidloos als een traan op het mos te laten vallen…

Tussen 476 en 1453 gesitueerd Daar lagen de middeleeuwen niet zo verkeerd, De tijd van romantiek en liefde waar mannen namen in bomen kliefden, Ook de tijd van de dappere ridders met hun vrouwelijke aanbidders, de tijd van Richard Leeuwenhart en een volk verbitterd door smart want toen hun koning overleed, wisten ze opeens hoeveel goeds hij…

In dit woud onder het zachte ruisen van oude bomen rust ik stil als een vlinder zo sterfelijk dat we nauwelijks leven Hoewel ik ook rouw verheugt mij dit bos van mos, stammen, takken van nu en eeuwen her Ik dacht dat ik eeuwig wilde leven maar ik heb me verzoend En ik voel alleen aan de dingen die hier blijven: het zachte groene mos…

sneeuwklokje mooi wit wat bevroren door koud licht vecht zich opnieuw los recht zich op vanuit het mos hoofdje naar de zon gericht…

Zonde van al die jaren en het klassikale onderwijs betekent niets meer Bosnia est patria mea Dianthus Caryophyllus nimmer Zeno, Plato, Pythagoras lelies van Monet en het leer van Kierkegaard niemand kan mij nog redden noch Richard de derde noch cello concerto van Elgar betekent echt niets meer geboorte en val van dynastieën aardrijkskunde…

Gelijk als liefde gelijk de stilte gelijk het blad aan de boom mede het groen het mos gelijk dat alles leef ik gelijk dat alles probeer ik bedriegelijkheid te verbergen.…

bloemen nog te dragen het kolkend water heeft je meegesleurd woest vliedend door het bos jouw lege plek spiegelt nu slechts mos…

de storm smeet een oude tak op het mos een kraai koos klapwiekend het luchtruim de avond hulde de bomen in stilzwijgen geluidloos viel mijn haar voor mijn gezicht ik gaf me over…

daar op dat stukje mos: rood, en dan wit gestipt, zie je dat, vriend?' 'ja wat een schoonheid, dat dwergenvolkhuizeke heeft toch wel ruimschoots zijn sporen verdiend'…

, niet wisten waar het mos groeide waar kinderen liederen zongen tot God die ze niet kenden waarin ze wel geloofden…

zonder geluid die gaven van het mos zijn ongekend allemaal communicatief met onbekende techniek zoals hersengolven, lichaamstaal sprekende muziek elektrische interventie in het elkaar begrijpen en verstaan delen met iedereen en deel zijn van het geheel…

Goudgele kleuren waar je ook kijkt sieren de straten, bedekken de wijk Goud kleurt de paden, goud op het mos De hersfst viert nu hoogtij als je kijkt in het bos…

ik boom mijn weg door gapend bos waar slapend mos ontwaakt door fluisterend blad en droom mij weg langs paddenpoel een paddenstoel verraadt mijn zwijgzaam pad…

Ik sla mijn ogen op En zie in het universum Van ongevoeligheid Zo veel uitingen Van verdraagzaamheid Verloren gaan…

echt seks en hittegolf is te zeer dubbel op ongericht ongeregeld alle remmen raken los voor je het weet lig je te stoven te stomen op het mos voor een vossenhol om maar te zwijgen van de konijnenval…

't Is zondagmorgen ik wil vroeg naar't bos maar plots'ling breekt het klokgebeier los en plichtsgetrouw gaat iedereen ter kerke terwijl ik God dank op het zachte mos.…

Samen blootvoets in het bos met het mos als ondergrond, mekaar de hele hele nacht beminnen, Waar de zilveren maan tussen de bomen schijnt en de vuurvliegjes ons pad verlichten.…

uitdagend groen het mos!…

het einde is met niets anders om van te houden dan de donkere regenwolken de natte grijze luchtkastelen die over zijn heimwee hangen of je een rooie cent misschien over hebt voor zijn laatste onbelegde bruine boterham nu hij onderweg is naar de groene vrijheid van het zomerse bos om er in vrede te slapen op het zachte groene mos…

Rouw en verbijstering! Géén amateurvoetbal! Voetballers ruimen herdenkend het veld Maar onze profs, vinden voetbalbestuurderen, spelen dus wél anders kost dat veel geld…

Ik las “Woensdag gehaktdag” op de ramen En dacht: “Aha, hier is een slagerij”, Maar toen zag ik er ook een rotkop bij En wist: men maakt hier voor een boek reclame. Een boek dat ik natuurlijk niet ga kopen. Ik weet allang hoe of het af zal lopen.…

Laat vrije baan aan de : zij schonken 't zelf-vertrouwen weer aan een geslacht, dat kroop in ossewagens en in palankijnen, en nu aan 140 ijlt doorheen de nacht. In de internationale treinen wordt geboren de broederschap, die men bij pond en dollar meet, Armstrong en Vickers, de trust van 't koren, de nieuwe nationaliteiten waar niemand van…

Zij, de mensen die waarde hebben in dit leven, innerlijke gloed, zij lopen verspreid over deze aarde en dragen een goedkope hoed. Zij wandelen deftig en stil en schuiven langs de huizen en luisteren, liefst in de herfst, naar de populieren die suizen. Zij nemen geen ruimte in gelijk zij die verguld zijn op snee, en als de tram gevuld…

Eens beroept de geliefde zich op een ommekeer van gevoelens, loopt ze op een onzichtbare morgen voorgoed zonder koffers zijn idioom uit. Hij neemt voor kort de kleur aan van een overgewaaid bevattelijk lied, zeult het knaagdier als in de voering van winterjassen mee in bluesmuziek. Verlamde neger, doordrenkte schoenen en een grof…

Doe dommer dan ge zijt, maar mijd u voor de klippen; leef buiten ruimte en tijd doch spoedt u lijk de kippen. Werk zonder mate of plan, maar spiedt door alle luiken; veracht de burgerman, doch ledig zijne kruiken. ------------------------------------------- uit: In de zoete inval en andere gedichten.…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…