inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.439):

Woud

In dit woud onder het zachte
ruisen van oude bomen
rust ik stil als een vlinder
zo sterfelijk dat we
nauwelijks leven
Hoewel ik ook rouw
verheugt mij dit bos
van mos, stammen, takken
van nu en eeuwen her
Ik dacht dat ik eeuwig
wilde leven
maar ik heb me verzoend
En ik voel alleen aan de
dingen die hier blijven:
het zachte groene mos,
de weerbarstige stammen,
de verloren takken op de grond,
en, als een ongepolijste wachter
met diepgegroefde bast
deze eeuwenoude zomereik

Schrijver: J.Bakx, 30 april 2019


Geplaatst in de categorie: landschap

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 95

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)