Alle inzendingen over silhouet OR muur OR wending

ik ben niet goed in ophouden telkens weer de grens voorbij zal ik trachten te hervinden wat zo snel verloren ging in onverwachte wending…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In China tegen de Mongoolse plagen In Vlaanderen de Muur van Geraardsbergen Bij Trump om Mexicanen te gaan tergen Jeruzalem: een muurtje om te klagen Berlijn: symbool van rode dictatuur In Nederland: kroketten uit de muur…

dat zoekend wending geeft aan het stuur; maar zich mogelijk ook kan vergissen.…

De grootste winkel van Teteringen heeft eigen tassen, waarop stralende pracht uit het dorp prijkt, geeft hiermee koopkracht met geld- en kunstminnende wendingen. Daarnaast luiden gestamp en bevingen: men arbeidt, geleid door sterke eendracht. Welke nabije toekomstverrassing wacht? Jonge muren mogen welkomstlied zingen.…

Vertraagt gaat mijn dagdeel bij zonsopkomst gekleed in violet gepassioneerd leidt ons zwanenmeer bij zonsondergang als silhouet Met Händel Sarabande schrijdt jouw getekende postuur gedragen in warme kleuren als portret naar mijn blinde muur.…

, muur voor muur en bouwt tempels uit segmenten van bovenmenselijke horizonten Ongenaakbaar is zijn rechtvaardigheid onsterfelijk zijn liefdevolle natuur Alles weet zich geborgen in zijn heilzame handen Hij is de waakvlam in een zee van verdelgend vuur waar indommelende zielen gestaag hun vingers branden...…

de ruimte die eens passend en eensgezind mijn onderkomen eerbiedigde slentert nu wezenloos langs torenflats met hoekige muren het glas is levenloos zonder zon het doodt de dagen met het vangen van vage silhouetten die steeds reikend naar de verte hun beelden zien vertragen in de storm het leven vervaagt mijn twijfel nu de herfst de dood…

Het leek zo simpel maar de weg was stijl zelfs voor een waaghals een diep ravijn je kan je verstoppen en de pijn laten maar het gaat zoals het gaat was er een kans voor deze koortsachtige dans de muur te breken die ons gevangen houdt dus ga nu maar liefste ga…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

mooi om te zien hoe jij je een weg baant in dit leven alle kastjes en muren ongelijk lijken te krijgen vingers die eerst niet wisten waar ze te leggen nu een plekje vinden mijn geloof in jou bewaarheid wordt…

Nog altijd is er “de muur” De frustratie is enorm. Het systeem is Ingericht Op westers denken. De Oosterse mystiek, Verdwijnt, Verdrinkt Verplettert. Yin Yang is niet meer dan een boekje uit de winkel en Zen denkt vooral op het toilet…

Ook ik sprong twintig jaar geleden van het ene gat in de andere Muur. Was die dag normaal geweest, veel te duur dan had ik het nu nog geweten. Ach, al is uw computer ram nog zo slecht Plasmangeheugen verschoont hem het best!…

De stilte van ons onbezonnen moment, kon jouw tromgeroffel nooit overstemmen. De kracht van ons monument, is dat het altijd in onze gedachten bleef.. Je lachte naar mij toen we het zagen, ik kromp intussen als een kleuter ineen, begreep toen al dat je niet lang bij mij kon blijven. Nu, twintig jaar later, staren wij naar een oogopslag uit het…

de wereld stuitert binnen angsten en een vaag gevoel onwezenlijk versnippert haar besef dat wat ik uit mijn ogen geef niet veel meer is, dan een dochter geven kan: verstand vervalt, slechts haar momenten tellen alles draait zich: bindt de muren rond wat tafels en een stoel maar- welke ooit van haar was- ziet ze niet ze ziet slechts…

kronkelige, dorre takken woelen in mij ze vormen een labyrint ik wil eruit maar ben de weg kwijt muren, langs voor,opzij en achter ze worden steeds hoger takken met scherpe doornen priemen erdoor ze zijn heel talrijk de doornen doen pijn dus blijf ik er af op de doornen heb ik een dikke laag cement gelegd het cement is opgedroogd…

Weet toch als Geen ander dat Wat je voelt Helemaal van Binnenuit komt, Dieper nog dan Waar je hart kan Gaan - heb dit Gedicht voor jou Geschreven om je Te laten lezen, Te laten voelen Dat ik aan je denk Daarom heb ik mijn Gedicht in de ruimte Gezet, zodat je hem Elke dag kunt zien, Kunt voelen dat ik Aan je denk…

toen ik mijn lief jouw licht nog was jouw houvast in donkere dagen droeg ik niet meer dan roze huid en liet de liefde zorgen dragen zo vaak als wij de maan bedekten en duisternis ons lijf verborg verstrengeld tussen wit katoen was jij alleen mijn grootste zorg maar nu heb jij een nieuwe muur waarachter jij verschuilt en klaagt er is een…

Uit deze chaos en verwarring ziet een stilte het levens- licht die ook nog eens elk woord laat vastzitten om nooit meer te ontsnappen alsof men een hele muur in dimensie laat bouwen om mij heen Ongevraagd en zonder toestemming lossen creativiteit en inspiratie in het luchtledige op.…

Ik kan het zelf maar nauwelijks geloven Hoe soms het lot een rare wending neemt: Zo is onlangs mijn creditcard ontvreemd En nu moet ik de cel in daarenboven, Want iemand heeft een pornosite bezocht En met míjn card daar toegang voor gekocht.…

in de dageraad verschijnen silhouetten donker uit de nacht…

Slechts haar silhouet maar hij dagdroomde de rest zo werd hij toch blij…

Een groot stiltefeest zo lijkt het, de dappere daden van laatste gewilde uren van allerlaatste gekwelde muren, de hoge laatste eer, het Zwartemeer een persoonlijke overwinning zo omsloten en toch beschermd ter ere van wat ook maar kon zijn.…

laat het leesbaar zijn gemakkelijk zonder stekelige wendingen laat het in mijn straatje met stokpaardjes wonen zonder hobbels en in galop laat het zijn wat ik ook vind zonder subversieve tegendraadsheden laat het sterk lijken op wie ik denk te zijn anders niet…

schichtige vissen donkere silhouetten stille waterkant…

Voor de dageraad vormt portret tegen het licht een warm silhouet.…

Bij zonsondergang Een boom zwart afgetekend Prachtig silhouet…

lucht, lichtpaars gekleurd silhouetten van bomen dag weer ten einde…