Alle inzendingen over slangen-draken

Regenbogen beklimmen ocanen overzwemmen vuurspugen tegen draken het langste liefdesdicht ooit zou hij ter plekke voor haar willen schrijven bijna alles wil hij wel doen om de liefde te herwinnen terwijl een simpel sorry -mits echt gemeend- waarschijnlijk zal volstaan…

Het sluwe sissende zeeschuim kronkelt als een blote wellustige slang over het zacht welvend gebruinde lijf de dorstige jonge maagd laaft zich aan het geile gif tegen beter weten in…

De tijgerpython was een enge slang Die als je zat zo uit de pot kon kruipen De poema die onhoorbaar aan kwam sluipen Een vijverkrokodil joeg ons op stang Dit jaar is er een Russische tiran En voor lokaal gebruik de Pieterman.…

Anderhalf kilo in gewicht, Zo veel slangen, gangen, Kronkels en bochten Kraamkamer van mijn Gedachten die met zichzelf En elkaar in de knoop Zijn geraakt - Knoop in mijn eiwit, En het is nog maar De vraag of ik er Ooit in slaag hem Te ontwarren…

Als Eva niet verleid was door die slang, Als Adam niet dat hapje had genomen, Dan was ons onze onschuld niet ontnomen, Dan waren we gelukkig en nooit bang. Maar liever dat ik hier op aarde lijd, Dan veilig leven in onwetendheid.…

Een gespleten tong sist het paradijs naar de hel kronkelend en konkelend doortrapt in duivelsspel een lieve glimlach stuurt het verkeerde signaal speelt een slangachtig spel spreekt mondige doventaal geboren uit de genen daar krijg je iets van mee het loopt niet met een sisser af een slang heeft nimmer vree appels zijn doorgaans gezond…

Wit schuim onder een helderblauwe hemel: La Gola* is een arm die beweegt als een slang die uit het Oosten komt als een beest dat aankomt en weer weggaat. Op de oever verschijnen snelle tekeningen: het water van de Ter** is als een kreeft: een teken van de tijd, een teken in het wit.…

Je pakte de appel die de slang jou bood beloofde je vrijheid buiten het Paradijs Eva werd jij vogelvrij net als je dochters ze dragen jouw kostuum zoals ze zich kleden niet schromend naakt te zijn ze wanen zich een symbool van ’t vrije zijn met in hun hand restanten appel verwekken het dier in mij verwachten afstand…

Hoe kwam Eva erbij om te denken dat de slang zoveel meer wist dan zij Hoe kwam ze erbij aandacht te schenken aan de woorden die hij tot haar zei Waarom vergat zij wat God had gezegd over de boom van het leven Waarom heeft zij toen niet uitgelegd aan wie God heerschappij heeft gegeven Zo denk ik weleens aan de eerste mens die in 't paradijs…

zij riep mij niet haar lokroep ebde weg ze nam alleen stormvogels mee in vertraagde slag tot zij het krijsen brak en hoog verheven in duizend talen haar klaaglied zong die dag baarde zij Leviathan…

Maar van alle groen en heerlijkheid hebben pad en slang besloten geen onderdeel te willen zijn. Dat is een glooiend euvel. Tussen wrat en slijm gewroet.…

De boom werd omgehakt, de slang gevangen. Het gif, daar zijn de appels mee bespoten. Die symboliek was ik me niet bewust. Ik werkte in Artis. Bij de ratelslangen werd ik - zoet zeventien - voor 't eerst gekussssst. ------------------------------------- uit: 'Ongekuste kikkers', 1998.…

denkend aan de stilte en de rust in m'n hoofd ervaar ik soms wat kilte zoals een slang langs m 'n ruggengraat in een korte koude voorbij schiet de rilling doet me bewegen onwillekeurige bewegingen waarvan er geen een herkenbaar is als zijnde een eigen gemotiveerde wel doordachte daad zie 't als een ongevraagde gunst of een stille hint…

Dan zult ge zijn als God,’ zo sprak de slang Dus Eva at; het werd haar ondergang en ook van hem: hij werkt zich in ‘t zweet …en op haar bank is wéér de man het haasje Maar thuis omknelt ze vast haar slangenbaasje…

Voor degene met een onstilbare niet te lessen dorst, een onverzadigbare honger Niet zozeer naar het bezoedelen van dansende wu-li masters of de tenenkrommende gal van zwaardvechtende samoerai Als wel naar het zich op schizoïde wijze als een mysogynist verlustigen in het voyeren van zijn bloedeigen alma mater Als pringlevend…

Wie niet houdt van een appel of slang Wees niet angstig, afgunstig of bang Het is maar een liefdesgedicht Opgedragen aan A en aan E En misschien toch ook aan jou gericht ___________________________________ Voor A & E Het is met alle soorten van genoegen Dat het wederzijds van beider kant Het genen delen mij geenszins mishaagt Integendeel…

De gloed van verlangen over mijn huid De zucht om de weergevonden rust De glimlach die alle kelders sluit De kus die alle draken sust…

maar hoog in de lucht, waar kometen zich misdroegen, en draken doolden, hield hij zijn zwaard. tot, zijn koningshart werd doorboord en zijn moed bezweek allemaal om haar.…

Twaalf kaarsen branden rondom de woorden die ik schrijf de draak bewaakt mijn elfen in de kamer waar ik verblijf vele vlammen dansen als magische wezens mijn wereld in hun eigen taal ieder een eigen verhaal tekens een nieuw begin…

in deze langste nacht eet de draak de zon op morgen zal hij haar bevrijden we stapelen nieuwe woorden op de oude in deze donkere nacht ze liggen onder vuur duistere krachten vieren brandend hoogtij wintervlinders verzamelen zich op onze verlichte vensters…

Een dompelpomp, oogst van de kringloopwinkel verlangde naar een even oude slang gekoppeld door een creatieve man sproeit hij nu stralend uit een afgekeurde brandslang naar zijn maatje in een ander vat communicerend over hun gezamenlijk belang.…

Er kwam geen kerosine uit de slangen De storing was elektrisch zogezegd ’t Systeem werd zo geruisloos stilgelegd Wat kan een activist nog meer verlangen? Voor zijn part gaat heel Schiphol naar de kloten Geen klereherrie, niks meer uitgestoten!…

Soms, als het nogal tegenzit en de wind waait uit een dwarse streek het hoofd verward is of het gemoed verhit mijn huid verschroeid is of juist zo bleek dan kan ik geen volzin bouwen Dragonders en karbouwen ! Als de hamer landt op mijn gevoel een mes verdwijnt in het malse vlees een poging naast het beoogde doel en de letters zwieren als…

wel koning zonder kroon dan toch met onderdanen die zich wanen als een zwart paard zonder manen de grote stal die staat er nog dat zei zijn moeder hem zo boos toen hij verhit met vuur en zwaard de draken de oorlog had verklaard maar was hij dan zo argeloos?…

Ik las het levenswerk van een dichter in een week en gaf me over aan een vloed van woorden, letters en een zee vol hersenkronkels - Hij bezweek voorgoed die ook mij wilden verslinden zoals een zeemonster doet Langzaam trok het water zich terug in het boek Mijn geest vatte slaap en stak de draak ermee…

je draaft op een draak wier tong smeult een harnas van opgepoetst chroom draag je leren teugel snijdt in eeltige handpalm te wankel, te loom, te lomp in het zadel zeul je de bronzen koets door drasland slikgas welt op in een weeë bel de malariamug zaait haar sporen talmend knal je de zweep op zijn flank stug van verveling tel je de schubben…

Zaadgoed stuurloos verscholen in het rulle donker ontwricht als herrezen draak vergaart zij moed hervat luisterrijk leven en licht met wortels zuchtend naar diep schepping stuurt vurige bliksemschicht vertrouwen en levenslust sliep in vlammend ontwakende schoonheid ontvouwt zij haar bloesem en vindt een tedere lelie in zachtblauwe tint.…

pijn kronkelt mijn geschubde lijf, verschroeit hart, lever en nieren, mijn bloed stroomt dik en traag dodelijk gepunte pijlen, gedoopt in lood en kwik, vernietigen langzaam en geduldig alle oorspronkelijke kracht, die ooit veilig en diep geborgen lag in mijn ruige middenrif mijn ogen staan nog helder, ik spreek een duidelijke taal, en…

- Jaren na zijn dood krijgt zanger Nick Drake erkenning -…

Ergens aarzelt het begin met twijfels, droef geaard en het woord dat ik bemin klinkt nogal laf, misschien bedaard keer ik mijn rug tot eizinnen als de ochtend in regen valt ‘t paskonijn ontbijt verknalt vertel ik chocolade dat ik zelf in draf gesmolten raak ’t kruis verandert in een draak eigenlijk aarzelt ook het einde maar dat…