Netgedichten

netgedicht (nr. 13.520):

horror

je draaft op een draak wier tong smeult
een harnas van opgepoetst chroom draag je
leren teugel snijdt in eeltige handpalm

te wankel, te loom, te lomp in het zadel
zeul je de bronzen koets door drasland

slikgas welt op in een weeë bel
de malariamug zaait haar sporen
talmend knal je de zweep op zijn flank

stug van verveling tel je de schubben
op het schild van een dreigende pad
die je met de hefboom van stok en rotsblok
op zijn weerloze hoornen rug tilt

iets woelt in slib en humus, roert in de bleekgele waterkers
een moloch met een koortslip boert in zijn klauw
reikt stuipend en sluipend naar de haven van haar kus