Alle inzendingen over smaakt

Wanneer ik vraag: lekker gegeten zegt ze, de peentjes wel we aten bloemkool, zeg ik, ze kijkt me verwezen aan en zegt: die smaakte naar peentjes. Als ik in de lach schiet, biggelt er een traan, ze fluistert help me, ik vergeet zoveel. Mijn hart breekt.…

Begin april, de tuinman helpt me weer Hij wiedt en schoffelt, snoeit het perk met rozen En kijkt me hitsig aan, ik ga zelfs blozen Mijn drift ontwaakt, zijn houding smaakt naar meer Maar ach, de lust is plotseling fini Als ik de steppe van zijn borstkas zie…

Diep kijk ik in je ogen het doet bijna zeer zoet proef ik je lippen het smaakt naar zoveel meer op je heerlijke nekje verschijnt heel stiekem een klein blauw plekje het is een open deur maar liefde en lust geven het leven kleur…

Alles is neder onder het sterren gefemel dromen beschaduwen de bijzondere zomer nu de woeste rivier in stilte naar een waarheid zoekt in de beginne smaakt de bezinning zoet door wat daar gaat, heel ongerept een bloemengeur ruikt naar de dood Nachtschaduw maakt de bomen groot.…

Hier smaakt koffie goed.…

Recept voor tien gebraden stellae maris In duo vorm maar zonder rijm gebaard Banaan vergeeld met stracciatellabaard Maar zeg niet dat het smaakt noch dat het waar is 't Is zoete koek, ik sla dat zootje gade Hun ster van michelin... wàt een boutade!…

Spaar je verdriet als het kan nog even op rek je ellende nog iets langer Laten we samen eerst wat eten huilen kunnen we altijd nog later na het eten als de honger even is gestild Verdriet smaakt dan weer anders een volle maag huilt minder erg…

Hè, ‘k voel me naar, mijn dochter grijnst, wat smaakt de koffie raar….…

Geloof maar dat die bitter smaakt, die pil, Dat zag je wel aan zijn chagrijnig smoelwerk. Koen leerde wel, mocht hij dit weer beleven In het vervolg geen duimbreed toe te geven.…

Straks kan ik een-twee-drie het haasje zijn Volgens dat enge draaiboek in Den Haag Dus s.v.p. géén nieuwe Covid-plaag De code smaakt ook niet als klare wijn: Betalen oudjes niet de hoogste prijs? Zeg daarom eerlijk: Code Zilvergrijs…

Muziek smaakt naar meer.…

Koffie smaakt met krentenbol op kratje op zijn kant. Langzaamaan begint het al een beetje thuis te zijn.…

iets kleins onooglijk en toch heel warm en fijn we raakten verrassing smaakte ons geheim wij pinkten om als volwassenen toch nog te scoren bij de stelletjes te horen met hun lieve zomerdroom verstrengelden onzichtbaar maar vol intimiteit in zacht geven en subtiel ontvangen van intens verlangen…

ik weet niet of er een lied bestaat dat de melancholie wil bezingen die mijn ogen sluit en meevoert naar jouw zuchten aan mijn zijde dat me tot leven beweegt als vrouw wachtend op een tastbaar teken nauwelijks een glimp laat zien me voelen laat hoe in herinnering ons beeld van liefde smaakt zonder het gemis…

daar zit ik dan en mijn hart drumt de blues hand aan de voet van een glas bloedrode wijn die bij elke slok zoeter smaakt net als je afwezigheid het zijn de laatste -niet de glazen- katers die ik verdronken heb om, ja om wat om de gedachte dat ik je missen zou in de vierkwartsmaat waar ik zo van hou maar ik vergiste me er was…

er was geen drempel in het huis iedereen liep in en uit muziek door open ramen maakte reclame voor een zorgeloos entree de zoete inval die ook heerlijk smaakte van gasten fijnproevers maakte toch was ik er nooit thuis miste geborgenheid rust en stilte om even te mediteren heb ik daar moeten ontberen…

'Jíj smaakt naar meer!'…

politiek je zit erover na te denken maar het glas is niet helder en het water smaakt gedroogd wat moet je met bedorven waarheid het voelt als een steek in de rug met het mes van de leugen in handen van de tuinman die de kleine planten snoeit maar de grote laat woekeren je denkt en denkt erover na maar komt er niet uit…

Ik zie de mens, maar ik begrijp hem niet: – Hij eet van 't leven al wat lekker smaakt, En proeft van ál zijn passies: zijn mond raakt Iedere vrucht, die iedre hand hem biedt.…

Een anticlimax wordt bijna een climax op den duur: een druppel helderrode wijn die beter smaakt dan ooit een heel stel flessen, anders gezegd: ik voel dat ik jou missen mis, een dorst die nimmer valt te lessen.…

daar zit ik dan en mijn hart drumt de blues hand aan de voet van een glas bloedrode wijn die bij elke slok zoeter smaakt net als je afwezigheid het zijn de laatste -niet de glazen- maar bittere tranen die ik verdronken heb om, ja om wat om de gedachte dat ik iets missen zou -wat er nooit was- de tweekwartsmaat waar ik zo van…

je woorden aaien langs mijn wangen strelen zich een weg naar beneden en nestelen zich naast mijn lippen die ik stijf dichtgeknepen houd ik wil niet proeven met welke saus je déze keer je gerecht hebt bereid onsmakelijkheid voert de boventoon door het allesoverheersende ingrediënt dat volmondig naar hebzucht smaakt…

maneschijn in het bos bovenzinnelijk geur van mos liefde smaakt warm rozenrood water verenigt geef me bloot Ik tril stil Van zoet gevaar handen bedwelmen in warm gebaar mooie momenten troosten, helen vochtig kussen laat me je strelen…

zij gaf hem vleugels maar hij wist niet hoe hij vliegen moest leerde hem spelen het winnen zat te diep in zijn bloed zij zijn de jaren aangegaan hebben al die tijd water bij de wijn gedaan het smaakt niet meer er is geen enkele veer die zij nog kunnen laten zonder zichzelf kapot te maken er is geen groei in hun bestaan hun korte…

Bij de gedachte die dwaalt smaakt bitter soms zout, dan weer zoet. Voor wie over lotgevallen verhaalt van glooiend gemoed.…

In alle dagen en de nachten de reden van mijn verlangen, jij houdt mijn innerlijk gevangen en diep voel ik de liefde stromen verankerd in mij, en in mijn dromen koester ik het zoet en het smaakt, naar jou die mijn hart heeft aangeraakt.…

leunend tegen vergane glorie van strijkers omlijst door koperen blazers vanuit het midden klinkt de donkere stem van Nat King Cole de geur van oudheid vermengt vergane glorie innemend zijn met galantheid het ritme aanstekelijk uitdagende pianoklanken zo smaakt pure verleiding…

Dat smaakt verleidelijk goed, misleidend, maar toch zo zoet.…

als vandaag zou verdwijnen morgen niet meer verschijnen een lach zich wil verschuilen in tranen nog te huilen een ster de aarde raakt de wereld liefde smaakt bloemen niet meer opengaan dromen in de stilte vergaan zal een stem in zacht gefluister jou leiden door het duister waar een dag verdwenen gisteren was verschenen…

Elke poging op mijn scherpe tong gestrand wil ik nu een maatje vinden mijn hart is leegstand beu Ik maak honingzoete zinnen op zoek naar wie mijn koek wil slikken, zich laat verstrikken in mijn plakkend web Maar één voor één glijden ze door mazen, geen trek in suikerspinnen ik blijf alleen en dat smaakt bitter…