Alle inzendingen over snijden

koop een foedraal om je tong in op te bergen zodat ze niet meer snijden kan zoek een alchemist om tegengif te brouwen zodat je venijn me niet meer raken kan geef me een schild om die moker af te weren zodat je me niet meer raken kan of beter nog laat me met rust ik heb het wel gehad dag schat !…

Eerst hoop je nog een vuiltje op de lens een vette vlek maar na de tweede foto blijkt onomstotelijk dat er iets zich ontwikkelt merkbaar groter wordt Achteraf blijkt het snijden een daad van gezond verstand Men leert met littekens te leven en dat het lichamelijke vergroeit uiteindelijk met muziek vergaat…

jij bent de wolken doorgetrokken de dag is aangebroken, niemand ziet je dorp meer snijd letters uit de maan schrijft brieven aan de hemel wees niet bevreesd een fout te maken de zon is je vlakgum een rivier van zinnen zal hier ontspringen als jij je uitstort daar in die sterrenpracht…

Snijd van de struik de seringen stel de bloemen in een aarden vaas   Zoals de aarden vaas draagt glad juweel van geworden kennis van zijn kleien oorsprong de herinnering sluit gij met het laatste doen van uw handen uw verlangen in de vereniging van de bloem met de aarden vaas…

Rauwe randen aan het woord Zo geroepen Noch gehoord Verneder mij tenminste dan met enig passie Laat je woorden snijden In plaats van je daden steken met compassie Gestoken vol eerbied en venijn Vind de comfort in de pijn In wat je nu nog niet bent Maar wel had willen zijn…

je wolkt terwijl ik zon laat je schaduw vallen naast mij op balkon voel hoe koude onderstromen botsen in een eerst weerlichten de spanning is te snijden mijn warmte wilde dat zo graag vermijden we horen nu een donderklap de regen is nog uitgebleven maar er brak iets in ons samenleven…

wij snijden in de zorg en in ons vlees Gelukkig komt aan elk gezwalk een ende hoe breien we een end aan Balkenende?…

wij snijden in de zorg en in ons vlees Gelukkig komt aan elk gezwalk een ende hoe breien we een end aan Balkenende?…

Als jij van mij houdt zeg het niet spreek geen mooie zinnen toon met je stem enkel geluid laat me beminnen de ongeschreven regels tussen de aren van je blanke huid het licht naar je glanzende ogen volgen me snijden aan rauw gras morgen zal ik je stilte nog proeven…

geëtste lijnen vervagen in loodgrijze randen van verloren tekens die scherp snijden in een voortgezette levensschaduw uit ogen schreeuwt de angst om het maagdelijk zaad dat zonder een later zich uitspreidt over lippen van verloren strijd waar schaamte loopt langs het kwaad van onuitwisbaar lijden…

Wat is een gedicht Meer dan de vleesgeworden Uiting van hem die Het geschreven heeft - Het is aanraakbaar, Durft tegenstellingen Uit te spreken, Breng horizonten Bij elkaar tot op de plaats Waar verticaal en horizontaal Elkaar snijden - het gedicht Blijft aanraakbaar dichtbij Voor hen die het lezen, Nog lang nadat de dichter…

bijna altijd alleen is hij in zijn boekwinkel met woorden op papier biedt hij vensters op de wereld de stilte in het oude pand ademt verlatenheid het ondraaglijke bestrijdt hij met een scherp sissen onophoudelijk blaast hij het onzegbare krachtig uit zijn mond ik kan het niet verdragen: het bittere snijden door de…

Als ik smart voel, o dan snij ik mij om mij wat minder rottig te voelen Op die wijze komt er spanning vrij welke in golven aan kwam spoelen Zo ongeveer begon ze het gesprek zij zei: Ik moest met iemand praten Want wellicht is ‘t wel mijn gebrek dat ik 't snijden echt niet kan laten En weet je, later krijg ik altijd spijt maar dan is het…

breek maar scherp je kanten punt het glas steek en snijd verwond die je lief hebt gehad je kristal is verweerd spiegelt verkeerd overmatig gebruik sluit lege bodems uit wat rest is verder verval tot in de goot gebroken en verscherft sterft ook de glazen dood…

Verwijten als zou het aangeboren zijn snijden geen hout. Of zou het toch aangeleerd zijn door moeder. Vindt hij zich daarom zo vaak aangeschoten terug in een vreemde hotelkamer. Op zoek naar haar.…

ik verzamel het licht dat de stenen meenemen uit hun leven dat oplicht onder een bepaalde hoek net als een oud boek en open valt waar het de laatste keer door iemand is gelezen in schuren snijden en polijsten probeer ik de mooiste composities te krijgen ik heb een sieraad gekozen met veel plezier het ligt nu voor u op papier…

traag gaan gedachten voorbij in beelden die troosten handen warmen geven vertrouwen maar maken niet blij de aanval frontaal in het geniep kankerden cellen fataal nog zwaait het mes zonder te snijden de wond is te vers de hemel is hoofdprijs aarde wordt strijden met lijden als troost…

Het is bár duur, neem brood en koffie mee Al wordt milieuvervuiling om te snijden De race mag scheurend Hollands duin kastijden We danken dit aan ‘t vorstelijk gelobby Voor die onwijs goed foute rechtse hobby…

ik wist dat ijlte en kou met hoge tonen door mijn ziel konden snijden zonder muziek in de melodie van rouw is herhaling als refrein een remedie tegen existentiële pijn omdat schaduw als fantoom nog altijd zichtbaar is in het licht van diep gemis juist als loslaten het kwetsbare toont van de eenzame verwerking van een…

mijn blik glijdt over het glanzend marmer van je gitzwart aangezicht de zon slijpt in fraai ebbenhout je gave gladde huid omsluierd is je leest de weelde van je heupen wiegt zich in je lach een gouden klip een loflied aan je oor je buigt je hals naar voor de pracht van je gezicht snijd ik in sierhout als gedicht.…

Je woorden raken me Ze snijden dwars door mijn ziel Het zijn ook steeds de juiste Je bent een woordenkunstenaar Je woorden zetten me aan Tot nadenken over de zinnen Gedachten die ik had verdrongen Verschijnen plots weer daar Je woorden raken me Ik laat me graag leiden Door jouw doolhof van zinnen Zoekend naar de uitgang Ik vind het raar…

hij praat niet over vroeger vroeger is immers al zo lang dood op bleke lippen liggen gedane zaken wat ooit was, zal nooit meer zo zijn maar in gebroken ogen snijden scherven door een kapotgeschoten levenslijn nee, hij praat niet over vroeger zwijgen doet ie, als het massagraf met alles wat hem dierbaar was al bijna zeventig jaar…

zo schijnbaar achteloos als hij me inhaalt een loopje met mij neemt zelfs op de hielen zit geen voorsprong toestaat en mij vóór de sprint al laat versnellen zo dringend dwingt de tijd om pleisterplaatsen in mijn leven op deze plek een plek te geven de foute routes af te snijden om na de loop in redelijke rust te kunnen einden…

Velden zonder eind doch met kraters en vluchtende meeuwen ontnemen het zicht aan getemde vatbaarheden die eens gerangschikt mij de weg wezen tussen hoge struiken met spreekwoordelijke doornen nu snijd ik me aan filmloze stunts waar zwarte klavers de toekomst lijken te omheinen van een wedergeboorte in een schoot die ik zonder liefde mag…

Zijn hart gevuld doch de handen leeg snijden jaren weer kartels aan randen daar waar de morgenzon lacht en koeien het malse gras al loeiend begroeten telt hij jaarringen van een gevallen boom geknakt na het kerven van twee namen ooit sterk verbonden door gevlochten handen…

Sommige stiltes zijn niet mooi, je valt aan een paniek ten prooi Je hersens werken op volle toeren om 't gesprek verder te kunnen voeren Welk onderwerp snijd ik nu weer aan, oh help, ik wou dat ik weg kon gaan zodat die ander mij niet meer kan kwellen door geen enkele vraag aan mij te stellen…

De pet op, schuin schaduwgrote schoenen het kind lacht publiek dat kijkt Achter de ogen wellen steeds opnieuw tranen op In het wit, met neus rood lacht hij zijn verdriet, met veel ande- ren zeer graag gedeeld treurnis te snijden zichtbaar de lach onder door hem verhulde traan…

ben ik verdwaald in golven van de zee als duinen naar me wuiven mijn schaduw langer wordt en wegspoelt in het schuimen zand onder mijn voeten voel verdwijnen als strand de vloed weerstaat niemand ziet hoe ik te gronde ga iedereen ontkent dat ik besta ben gegaan heb geen banden door te snijden daaraan lijden was mijn enige bestaan…

Chirurgen snijden. Dichters dichten. Theologen weten van God, helemaal niets. En ik? Ik twijfel aan mezelf. Dat is tenminste iets.…

Gedachteloze woorden raken dieper dan doordachte, weloverwogene, ze snijden door het zachte web dat onzichtbaar de vertrouwde dingen bindt. Vastknopen kan dan niet. Geen goed woord dat ik vind.…