Alle inzendingen over sprookjes nachtmerrie Klein Duimpje

Ellen ten Damme heeft naakt bij mij geslapen en sprookjes verteld...…

Toen was jij er nog, kleine zus, zonder zorgen waren wij op de schouders van onze papa verdriet kon nog worden gesust. Weet jij het nog krullebol, van ons kattenkwaad, tot wanhoop van onze mama maar in 1 - 2 - 3 weggekust?…

De lucht met parelmoer doorweven De bloesems trillen...zacht,zo zacht En Populierenblaadjes beven De aarde wachtend op de nacht Pasgeboren oogjes knipperen tegen het licht Het is nog wat fel, zachtjes gaan ze dicht Pasgeboren handjes zoeken om zich heen zoeken iets vertrouwds, maar vinden er geen Kleine kleuterkindje duimpje in de mond Zoekt…

en zacht de sprookjes wiegen onder de zandbank van de aarde (deel twee)…

Praten ging niet meer de liefde wreed verstoord Mijn hart plots uit balans een vlinder massamoord Muziek stopte verdween tranen treurden de dag Pijnlijk als een nachtmerrie het gemis van jouw lach Gedachten vol van angst in eenzaamheid ervaren Verlangend naar wat was onmacht willen verklaren Nooit voelde ik me zo kapot zo nietig klein…

Ik word nooit meer dat meisje dat kindje zo vol levenslust ik ben op dit moment gewoon een heel klein beetje uitgeblust.…

totdat drie dagen later het bericht komt dat je gevonden bent, levenloos in een sloot mijn lieve kleine grote meid wat is er met je gebeurt het loslaten van je dochter is niet gemakkelijk maar om op zo’n manier uit ’t leven gerukt te worden is ieder vader & moeders nachtmerrie…

Gisteren galoppeerde er een nachtmerrie door mijn dromen over de bruine paarden die buiten stonden onder de regen van de nacht ik liet haar teugels los draafde met een volle blaas naar de toiletpot die onder een wolkenveld lag te snurken in haar bed slapend kon ik schaapjes tellen en wolven want die waren er ook toen mijn nachtmerrie…

'Er was eens' is niet strijk en zet de start van sprookjes, merken wij, want die beginnen ook wel met de woorden 'Als u stemt op mij'.…

Dáár zijn vanwaar ik ooit vertrok in de tijd van langzaam ontluiken in de tijd vóór 1+1 in de tijd waarin sprookjes geen sprookjes waren in de tijd van moeders veilige armen in de tijd van hop paardje hop op vaders knie van lieve beesten van enge mevrouwen van boze meneren van grote ontdekkingen: de lucht is meestal blauw en gras is meestal…

, dag mijn kleine meid het groter groeien, jouw eerste stapjes met vallen en opstaan, van de fles naar vast voedsel, jouw allereerste warme hap ik koester al die mooie momenten want oud worden mocht jij helaas niet een bizar ongeluk werd jou fataal deed ons belanden in een nachtmerrie vol immens verdriet dag lief klein meisje, dag mijn…

Fysieke schoonheid loont niet, luidt het oordeel. Miss Anderson bij voorbeeld, is bekend vanwege haar subtiel acteertalent. Haar ferme vóórdeel was daarbij geen voordeel. De redenen dat mannen zo genieten van Pamela, dat zijn haar grote brein.…

fijn stof met roet beslagen oppervlaktes wijzen alle aanspraken af op het zicht dat ons ontnomen is en nu verwordt tot de ergste nachtmerrie die de mens al is overkomen in zijn dromen…

Een duimpje in haar mond, zij slaapt. Slaap der schuldeloozen. Emma, vier jaar, Joods, tere schoonheid. Ontroerd kus ik haar voorhoofd. juli 1993…

Flarden mist Heiige weilanden Een stille wereld Vroeg in de morgen Langzaam verschijnt een lichtpunt Kleurt de hemel In een zacht oranje gloed Verlicht de stille wereld De wereld ontwaakt Gaapt en rekt zich uit Kijkt nog slaperig om zich heen De stilte wordt langzaam verbroken…

Ik kijk naar een boom En ik zie god God is leven Leven is genot Als naar de kerk ga Voel ik mij goed Elke zondag morgen Priester aan mijn voet Soms zie ik het licht als ik de lamp aandoe Maar meestal blijft het donker Gordijnen zijn dicht Maar bomen zijn bedrog Dat is gewoon zo Dat zei mijn oma En daar de buurjongen van Niets…

Ik kijk wel maar ik zie niets De wereld is donker De lichten gedoofd Ik luister wel maar hoor niets De wereld is stil Geluiden verstomd Ik tast wel maar ik voel niets De tastzin verkild Vingers verdoofd Alleen het hart klopt nog De geest maalt Het bloed stroomt…

Oh ik had zo’n mooie droom Ik was de beauty van het feest Lieflijk, blond, bijzonder knap En met een oh zo slanke leest Ik was geliefd door elke man Men bleef maar naar mij staren Ik lachte blij en danste voort Al zwierend met mijn haren De prins, die ook aanwezig was Omringd door mooie vrouwen Hij had alleen maar oog voor mij Hij wilde…

En ineens zijn ze dan zo groot Dat ze je niet meer nodig hebben Hun eigen leven gaan leiden Niet meer thuis met het eten Niet meer zitten op de bank Vertellen van de schooldag Niet meer mopperen op broers Die er óók niets aan konden doen Want ineens zijn ze dan zo groot Dat ze zelf hun potje koken Hun wasje draaien Hun kamer stoffen en zuigen…

Na lange tijd begint dan weer de kraan Zachtjes te lopen En voor dat ik er erg in heb staat hij Weer heel ver open Een kopje vol, een emmer dan Een voetenbad vol woorden Met letterzeep en zinnenschuim Vormen zij weer akkoorden. Wat heerlijk is dit, eindelijk weer Gedachten te kunnen schrijven Die zomaar, in mijn letterbad Weer boven komen…

waar we samen krasten in oude notulen van voorbije nachten en vergeten passie nogmaals de dubbele oxer namen foutloos zwegen…

in zijn ogen donker wimpers zo lang als die van een vrouw las ze de belofte die hij waar zou maken in sprookjes van duizend en een nacht…

Er is geen mug meer die wil zoemen als vroeger toen ik veilig lag in dat ver bed en ik de kamer gevuld met droom en sprookjes zag. Er is geen troost meer om te wiegen, geen woorden die men liefde heet, geen vleugelen om heen te vliegen naar oorden die men veilig weet. Wel zijn er duizend kleine zorgen waarin ik langzaam ben vergaan.…

Wel zijn er duizend kleine zorgen waarin ik langzaam ben vergaan. Ach kon ik nog één keer als vroeger, al is het enkel in mijn waan, met mug, met zomer en met moeder weer in mijn ver bed slapen gaan.…

geloofde meteen weer in sprookjes…

meer om in te geloven Ze gaven het nog een tweede kans maar ook die was gedoemd te mislukken het spatte als een komeet uiteen in honderdduizend kleine stukken.…

In een donkere wei nabij Meegen Stond een eenzame hengst in de regen Hij verlangde zo zeer Naar die ene keer Toen had ie opeens een nachtmerrie gekregen…

Dagdroom en nachtmerrie! Steeds weer die dactylus 't Komt in je ritmesysteem Op den duur Ook wordt het spotten van Zeslettergrepige Pómpompom-woorden Een tweede natuur…

meisjes nog zo klein mogen en moeten dromen over prinsen op witte paarden die hen wakker kussen en hun het glazen muiltje laten passen moeder beseft ondertussen het geloof lezend in hun ogen dat en hoe ze door het leven zullen worden bedrogen de prinsen zijn vaak maar schijn en zullen nooit op witte paarden rijden dat in sprookjes…

Duimpje in zijn kruimels als Sneeuwwitje in een appel Hij verslikte zich er in totdat hij zelf was verdwenen klein genoeg om in een sprookje door te gaan voor wie hij was een roze wolk toverlicht om werelddelen door te geven verre landen te verleiden leven in miljoenensteden dauw te trappen in de dorpen en op pleinen die hij zag alle…