Alle inzendingen over stille spullen

de zee is onbestendig wisselvallig als een mensenziel soms is zij grijs en ruw met zware deining een koortsachtig ongedurig spektakel en geraas beukend op het basalt om dan weer in een blauwe slaperige kalmte te verschijnen haar golven rekken zich traag naar alle kanten uit vandaag is zij een vlakte egaal als een meer…

Jij moest dus van jezelf op ontwikkelingssafari en liet mij na de scheiding mooi alleen - na veel bombarie Je spullen liet je achter dus ik kreeg ook jouw kanarie dat was op zich niet erg maar hij fluit steeds rastafari -No woman no cry-…

Niet de ogen in het assistentenhoofd Maar de tandartsstoel met vele nieuwe spullen Waarmee je de behandeltijd kunt vullen Zodat je straks niet eens meer wordt verdoofd Maar ondanks bonus life en double scoring Noemt de spelersmond dit tandartsgame vast boring…

En toen de stilte riep herkende ik haar stem zij fluisterend, ik luisterend naar een melodie zo zacht en fijn het zou zomaar hemels kunnen zijn het klonk als een aria uit La traviata wind verwaaide elke gedachte uit het roerige brein, daar werd het stil hoorde enkel fluisterzachte muziek en nauwelijks horen kon want zelfs diepste stilte…

Pak hersenspinsels in dik touw en rollen bruin papier, en nu je spullen in een tas, vooruit, de deur staat op een kier. Sluit alles af of berg het op dat is van later zorg en neem je toekomst bij de hand, vlug, onderweg naar morgen!…

de zomer is voorbij kinderen gaan naar school een andere juf of meester in een nieuw lokaal spullen zien er mooi uit alles ruikt nog fris schriften zijn nog onbevlekt eerste les staat op het bord vriendjes en vriendinnen vertellen over hun vakantie…

Later als je voor me staat met stem en gitaar grens overschrijdend angst overwinnend het is niets het kan niets zijn voltooid verleden tijd het gaat om ons dus pak je spullen lief sluit het verlangen niet langer op tot die dag fluistert jouw naam in mijn dromen jouw zijn in mijn hart…

Zoals de herinnering aan dode mensen verdwijn ook jij bij stukjes na de spullen verdween de gedachte van hoe je stem klonk foto’s laten zien hoe je eruit zag maar ook daar ben je nu toch een vreemde Zoals dode mensen verdwijn ook jij -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

Geef niets om spullen, om tijd, mijn ogen zijn nat als ik lach. Nergens voel ik innerlijke strijd, als ik toekomst weer dromen mag.…

Zijn woorden droegen liefde boven alle pijn en zon verwarmde de wegen het denken vloeide in samenzijn woorden bleven stil waar ik enkel liefde kreeg hoorde ze als een melodie op het ritme van mijn hartslag nog voelt het als volheid van het zijn want het stille tussen ons is nog steeds niet leeg…

het dorp lag stil in 't zonlicht boven haar de schapen in de weiden ter linker en ter rechterzijde met middenin een hoge boom een zilverpopulier met haar kornuiten de vogels ik luisterde en hoorde ze buiten uit volle borst de bloedhond weg fluiten…

Wie een bedrag met op z'n minst zes nullen Als rijke stinker op de bank heeft staan Doet zeer beslist de miljonairsbeurs aan, Want rijken kopen zeer speciale spullen. Wellicht een goeie tip voor Robin Hood Dat hij een keertje hier een inval doet.…

Zachte tonen van fluwelen muziek Dansen gedwee door de kamer En blijven steken bij het raam De lucht buiten bedekt een heldere hemel Maskert de stille vorige nacht Op een stoel staar ik in een ruimte Waar spullen hun plek nog moeten vinden Waar opruimen weer noodzaak lijkt Waar het volle geluid door mijn lichaam stroomt Toch blijf ik zitten…

Eenzaamheids achterdocht, gevoed door waan, Kweekt groter kwaad dan roekeloos vergeten Van wetten, waardoor veiligen zich weten Behoed tegen een snel en stout vergaan. Wie zonder schaamte geile lust belijden, Maken zich schuldig, maar zij weten toch De grootste zondigheid van 't kwaad te mijden. Alleen wie, braafheid huichelend, bedrog…

Meer vlak en stil flarden van mist om de waterwortelende bomen langzaam staan ze op uit de spiegel een beweging slechts zichtbaar voor eeuwen Lang zat ik er in de boot worstelend met lege uren lege jaren zonder Over de bootrand keek maar één gezicht Met voor de boeg niet meer dan kabbelend water een flits in die beweging van…

Ik was de stille die begon met spreken. Ik was de eenzame die tussen mensen begon te staan. Ik was de zwijgzame die alles blootlegde, ik was, zij, die bestond, zonder te bestaan. Ik ben Petra... via nieuwe stem, naam, geluid in visie.…

blijf liggen murmelt de regen vandaag geen leeuwerik die zich op grote hoogte met een lied laat horen daal af naar je diepste slaap waar geen sterrennacht is rust nu maar onder dunne stille bomen vertrouw de duisternis waar het licht niet langer vecht voor levenslucht slaap nu maar stilt de regen…

in het stille schuilen wij bij de oude beelden van toen ook nu ons pad gescheiden is duurt zo onze reis samen voort luidkeels uit het hart breken steeds weer nieuwe melodieën die bij het voortgaan van de tijd ons jou steeds weer genieten laten…

ik spioneer gevaar begluur de bedreiging beloer de beroerden ik bespied het onraad observeer de stouten de onverlaten slechterik ik verken en verspied naast onheil het risico ik gluur met mijn ogen of kijkers die staren ik blik zonder verblozen rond mij koekeloerend in het bezit en privé het doen bestuderend volg ik ook het laten van…

Me fiets is gejat ben zo kwaad ben het zo zat want Ze hebben me fiets gejat Wanneer blijven ze eens met hun poten van mijn spullen af Nee, Kom als een dief in de nacht.. da's pas laf Den Haag klote stad ben het zo moe ben het zo zat want Ze hebben voor de 2x mijn fiets gejat…

bedrogen en in bovenschrift vertolk ik gevoelens in een gedicht tracht het je te zeggen voorzichtig balanceer jij op mijn woorden in een nee de lijdensbeker vult zich nu met mijn gezicht en spiegelt lippen bij gebrek aan dadendrang wat ik zie en zag valt te verhullen met het gemengd genoegen van een handgebaar pak ik mijn spullen…

Haast driekwart Nederland had goede zin Als enig hoog ontwikkeld westers land Met kleurpotlood en een gevouwen krant En regentonnen met een gleuf erin Met deze spullen en een pot met vet Bouwt Rutte* straks een stevig kabinet *vervang door Samsom indien nodig…

Een stille Petra bidt voor een stille wereld. En ik hoop op, ik geloof in volledig stille stilte. Er is een stilte in mij... er is een stilte.…

Al onze kloppende harten tesamen, voeden oceanen met wijsheid. Uit onze hoogstpersoonlijke bron, stroomt een onrustige rivier. Aan de oevers mediteren mensen. Waar water hemels spiegelt. Waar niemand oordeelt. Waar de vrede woont. Waar liefde stroomt. Draag water naar de zee. Neem liefde met je mee.…

Wanneer een man zijn spullen pakt, vlucht hij weg voor de tijd die er ooit was, Laat hij alles los wat er ooit was, en is zijn toekomstplan ineens verdwenen. Wanneer een vrouw haar spullen pakt, voelt zij zich eenzaam en verloren, Wilt zij even vast gehouden worden, maar de man wilt dit maar niet begrijpen.…

in grote tassen vol kleine spullen,koekjes en snoepjes om lekker te smullen, zit ook een aardbeirood boekje, mijn lievelingsboekje, mijn gezellig dagboekje waarin ik elke dag de beste souvenirtjes noteren mag. om hopelijk te bewaren voor later vol herinneringen met een blije lach.…

Ja, RUC ziet in Kim Holland wel 'n gat Ze douwt er heel wat in en geeft veel spullen Om menig gapend gaatje mee te vullen Ben je mooi klaar mee als je niks meer had Een club die zich- wat heet- zo wil verrijken Hoeft straks zo'n koe niet in de kont te kijken…

Als ik het voor het zeggen had als ik een motie indienen mocht, dan zou je het beleven, nee geen ene stille tocht dan zou ik wensen dat er geen honger meer was en iedereen genoeg te eten had er zouden geen mensen beroofd worden van hun spullen ook zou je geen gevangenissen hoeven te vullen.…

Slaat z'n spullen kort en klein en staat in de tuin te gillen zouden er instanties zijn die helpen kunnen en willen.…

en zonder spijt of aarzeling gooit hij zijn voorbije jeugd in enkele schamele dozen kleding, knuffels en cd's trofeeën van de sportclub passen niet in 't nieuwe leven alsof vroeger nooit bestond niet de spullen zal ik missen maar het aanklevend gevoel die opflitsende beelden uit ons kringloopgeheugen…