Alle inzendingen over uit huis gaan

Waar gaan we heen, wat doet het er toe. Je gedachten laten gaan en ik word niet moe. Wat gaan we doen De hond kijkt me aan. Ach ja, laten we maar naar huis terug gaan.…

De herders, ze gaan weer naar huis. De wijzen een groot blokje om. Men bouwt van een kribbe een kruis.…

En onder al het feestgedruis Zong hij: "En we gaan nog niet naar huis."…

Vandaag mag het de Majesteit behagen Ze weten nu al wie er waar moet staan De koningin (in ’t midden en vooraan) Moet Rutte rechts en links Maxime verdragen En nu maar hopen dat ze niet gaan vallen (Gênant, toch, van die trappen, met z’n allen?)…

Dag huis... Dag huis, we gaan je nu verlaten, noodgedwongen, niet van harte, ik kén je, ál je hoeken, ook de gaten als m'n broekzak. Nooit liet je me in de steek, de warme deken van 'k ben thuis, overviel me immer bij 't omdraaien van de sleutel...…

Als ik toch een schilpad was en uit mijn huis zou gaan. dan liep ik in mijn blootje en mijn huissie bleef dan staan. Ik zou dan snel gaan bibberen en had het ook zo koud daarom dat ik dit lijffie maar in mijn huissie houdt En als ik dan wil rusten voor een tussenstop dan trek ik slechts mijn nekkie in en mijn pootjes op.…

Waarom ontwijk je dan mijn ogen, kijk je me niet aan, ik voel me voorgelogen, je zei dat je nooit zou gaan. Maar ik heb nu dat voorgevoel, dat je me gaat verlaten, je hebt alweer een ander doel, het is voor het laatst dat wij hier nog samen zaten. Zal er dan ook geen afscheid komen? blijf je zwijgen over je verdriet?…

Rimpelend wateroppervlak Draaiend bewegen Af en toe een luchtbel Langzaam verdwijnen In diepte en duister Laat los Laat maar gaan Het is goed zo !…

Soms zou ik willen vertrekken Verder dan ogen kunnen reiken. Lopen tot aan het ongeweten eind. Vrij wezen is het hoogste wat ik kan bereiken Want dit leven is net Een kader zonder schilderij.…

Zo onbereikbaar als de doden, dat ben jij. Als een geest spook jij door mijn hoofd. Ik wanhopige, ben van mijn geweten beroofd. Een ziel die vreemd gaat terwijl hij eeuwig trouw heeft beloofd.…

Omdat ze er niet zijn kon Staat er eten in de pan Een briefje: "even opwarmen Drie minuten in de magnetron Je krant die ligt al op de bank De witte was gedraaid De bonte is al uit de mand even luchten tegen de stank Je tenniskleding en je ballen Zitten in je tas Ik heb de rits maar dicht gedaan dan kan er niets uit vallen Bekijk maar…

Ga maar! Verlaat me nu voorgoed! Ga maar snel naar haar. Zie maar wat je doet. Het kan me niks meer schelen Ik zet je uit mijn hoofd. Zal geen gevoelens meer met je delen Wat je me ook belooft. Ik ga niet nog langer wachten, Jij hebt mij bedrogen. Wat kan ik nog van je verwachten, Als je me al 3 keer hebt voorgelogen. Ik…

Hoe kan ik door rakend onhandelbare zaken heen kijken als ik door zicht op ze de andere kant niet doorgrond; het is al moeilijk zat en met jou te gaan over lijken, wezenlijk te verstaan dat de mens eens rechtop stond.…

Je bewoog steeds al hoekig in een figuur die je verzon in een mankerend kind vind je jezelf uit, éénmaal of tot het geen pijn meer doet als de dagen korten valt er niet meer zo veel te tellen : aanraking is nodig leerde je het was een mooie gedachte, de laatste van die dag In je slaap vond je geen rust, ook lange nachten voelen de…

Dat overkomt mij niet, dat wrange Dat overkomt mij niet, dat bittere verlangen Tot 'het' me overkomt 'De wereld om me heen verstomt' Jouw 'vrouwzijn' in extensie, boeiend, mooi, integer, geil, sensibel, maar ook dwingend zeker ik hou van je en meer Waar gaat dit heen….bedenk ik En dat ook telkens weer Hoe gaat dit verder als de…

nog even, dacht ik dan zal ik gaan niet dat aan mij de keus wordt gelaten ik ga niet staan in de wijsheid van het lot noch dat ik het ongewisse zal aanpraten nee, ik zie het verleden komen nog zonder om het duister te vragen ergens sluit het net dat moet haast wel ik voel de horizon al dagen…

Geef die laatste ster ruimte eer de ochtend de warme nacht verlaat en jij lichtvoetig in opkomende nevel verdwijnt ademloos probeert jouw schaduw je te bereiken helaas is elke pas een stap te laat in tijd waas mist reeds gelopen uren waar dauw het vochtige gras laat glanzen met kleine parels geregen aan een lang ontluikend snoer keelt…

Hoe moet ik jou, mijn liefde, laten gaan; ik hou je vast, voel jij me naast je staan?…

Ik liet je gaan, ietwat verward, ik kon je niet vergeven. Nu wacht ik triest de dagen af, de morgen, middag en de nacht. Je waakt over me, vanuit het graf, waar je eenzaam op me wacht.…

verdwenen in de massa ik heb je nooit gekend misschien nog een relatie... ik weet dat jij er bent mijn hart vraagt om bevestiging en dat je mij begrijpt dat het verder gaat, waar het verder ging en dat je bij me blijft…

Speel lichaam muziek mee `t is volle maan laat liefdessappen vloeien eervolle handen tongen lippen gaan en glimmend zichtbaar elkaar genieten.…

Laten we gaan Een andere weg inslaan Samen hier weg van lopen Het steile het pad van de hoop omhooggekropen Uitgeput ten einde raad aangekomen op de berg waar de eewige liefde gevonden wordt De gitzwarte onweerswolken van pijn en verdriet worden opgelost door oneindig veel stralen van warmte en licht Liefde is ook werken, elkaar over…

de zon weer glanst in gouden regendruppels op het water deint een boot de golven spelen het spel van op en neer de wind rukt en trekt aan het roer de schippersdochter kapiteinse op eigen schip haar koers varend immer de horizon in zicht vol aan vooruit buldert de wind stevige handen aan het roer…

Doornroosjes ballet klinkt door het huis: ik krijg trek in sterke koffie. Staan daar in het gras bleekgele paddenstoelen? Ach... 't Is bol papier. Het gevallen blad bedekt een teer kiempje: vergane eikel. 't Is zacht winterweer; dat veld heeft witte vlokken. Kijk, madeliefjes!…

de zee houdt mijn gedachten in bedwang een tijd lang, tot ze het beu wordt en alles uitspuugt mijn gedachten belanden op het natte zand, en drogen op in de zon waar ze zich weer vermengen met het droge zand, en zo weer verdwijnen...…

Die boven het Omhulsel uitstijgt Dat jij niet Meer bent Die boven Jezelf bent Uitgestegen - Klaar met het Lichaam waar je Niet meer in woont…

Los van elkaar Maar met onzichtbare Draden aan elkaar Verbonden - zo Leven wij ons leven Ook al is het al Zo vaak geschonden Door de doornen Door anderen op Ons losgelaten - Of soms ons door Het leven aangedaan Waarvan wij zelf Niet kunnen bepalen Wat er gebeuren gaat Zo ga ik in liefde Met jou mijn leven door Los…

Ik kan je niet vergeten en laten gaan, deze uitspraak is al overbekend en afgezaagd. Maar toch, het is een moeilijke taak, ook al zeg je 't heeft geen zin en misschien ook wel het is al te laat.…

Tijdens een wandeling kom je haar tegen "de mens" de een kijkt somber de ander blij en verzonken in eigen wereld meestal gehaast of starend op een scherm zoekend naar het leven dat voorbij raast…

Nog lang niet het einde nabij maar opeens daar afscheid nemen Wel eens over gesproken maar nog veel te jong er is nog zoveel te doen nog zoveel te beleven Nog steeds niet laten zien wat de mogelijkheden nog zijn iedere dag is er één er is nog zoveel te genieten Een mensenmens je hoort bij ons je kan niet gaan wij zijn er nog niet aan toe Tegen beter…