Ver gaan
Geef die laatste ster ruimte
eer de ochtend de warme nacht
verlaat en jij lichtvoetig in
opkomende nevel verdwijnt
ademloos probeert jouw schaduw
je te bereiken helaas is elke
pas een stap te laat in tijd
waas mist reeds gelopen uren
waar dauw het vochtige gras
laat glanzen met kleine parels
geregen aan een lang ontluikend
snoer keelt zij de nieuwe morgen
veerkracht vervaagt schaduwstappen
in het voorjaar grijs wordt omhelsd
door het nieuwe groen en schenkt
stromende paden ooit nieuw leven
Geplaatst in de categorie: emoties