Alle inzendingen over vee OR bijeengedreven

Laten we de tijd laten gaan waarheen hij wil, en zie dan hoe weiden hun vee vinden, wouden hun wild, luchten hun vogels, uitzichten onze ogen en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt. Zo andersom is alles, misschien. Ik zal dit uitleggen. ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…

. --------------------------------------- Uit: 'Onder het vee', 1966.…

Een ontplofte wereld binnenstebuiten onwankelbaar het water verzwolgen en de korst een asfaltzee een dode zee, onland waar geen vee kan grazen en iedereen honger lijdt is een horrordroom van anderhalf uur in de bioscoopzaal waarbuiten we vertrouwen op kernbommen en slimme oplossingen voor een menslievend milieu want er zit geen…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

de oude hoeve wordt met stempels gestut de linker zijkant is door lucht vervangen een gapende muil heette ooit voordeur vensterglas door tijd gebroken onbenut, hier woont vergankelijkheid boerenland vol leven, vee, boterbloemen in de slootkant een verlaten nest in de vensterbank landt de oude fazant luid krijsend om zijn broodheer…

ligt hij beurs en uitgeteld de benen morsig op de bank, vergeet hij even vee en veld, het mesten en de boerenstank. Den Haag Vandaag haalt hij niet meer zijn lijf is gauw aan sterven toe en na het rochelen ziet hij weer… het grazen van de bonte koe.…

Divers van lijn kleuren gevels oud naast minder oud scheef naast schever gescheiden door stegen waarin het ruikt geen vee te zien prijkt veemarkt de heilige koe spiegelt een parkeerautomaat handel die stilligt een kille dag maandagmorgen waar het licht brandt wordt koffie ‘geschonken’ éénvijftig de kop…

. ------------------------------------------------ uit: 'Dierenalfabet, Het omliggend vee', 1978.…

Lente kijkt zichzelve in de spiegel Winter lijkt me nu wel achterhaald Groen schijnt te aarzelen,wil herfstbruin met 'r kille adem verjagen Zonneschijn is wel op til maar zonder enige overtuiging Wolken hebben de overhand beteugelen het koude blauw van lente Akkers leeg weiland zonder enig kleur van vee slechts…

ik huis er, onder boom en blad elke stam vertelt me dat verhaal van mooi en goed daar verder wonen paarden en er woont wat vee tussen het tijdstip van een koude wee en eindigen in niet veel anders dan de smaak van ergens aarden voor mijn deur een tafel, ondersteund door het gevoel van elke stoel waarin gastvrij geleund het kussen…

. -------------------------------- uit: Onder het vee (1966)…

zij wiste de tranen van haar gezicht maar de beddingen bleven vochtig in onbenoembaar verdriet haar treurnis in dit lied gold niet de dingen van de dag maar meer de stappen die anderen in overmoed namen zij was tevreden met de tuin en een kleine stapel vee alleen hij wilde meer de stad en verder weg voor echte mannenzaken…

de nachtvorst hangt wazig wit over de weiden het vee staat nog op stal het oogt er kil wat ganzen duiden er de ruimte de lage winterochtendzon flikkert bomenschaduw op mijn bril Noord Hollands uitzicht staat niet op mijn kaartje als bonus toegevoegd roert het me stil de conducteur meldt dat de trein rijdt tot Den Helder hij…

Nageslacht Bleke kindren, kranke moeders, Neven met een breukband aan, Schele zusters, bochelbroeders, Vaders, die uit kuchen gaan, Ramlend vee, met kwik bevracht, Machtloos, mislijk nageslacht.…

Nageslacht: Bleke kindren, kranke moeders, Neven met een breukband aan, Schele zusters, bochelbroeders, Vaders, die uit kuchen gaan, Ramlend vee, met kwik bevracht, Machtloos, mislijk nageslacht.…

De Zuidervaart vliet aan m’n oog voorbij met aan haar overzij het jonge vee dat uitgelaten dartelt in de wei. Waar reigers roezemoezen tussen riet een kievit waakzaam op zijn eega wacht daar kweelt de karekiet een liefdeslied.…

hai koe, zegt de stier man, jij verveelt mij stierlijk koeioneert zij hem high koe snuift zich naar hoger sferen en zweeft weg geen vee meer maar fee de heikoe slaat de eerste paal voor melkfabriek Kaatje Honderddrie de hijkoe twijfelt hevig aan zijn/haar geslacht geen klote aan zo haaikoe ruikt overal biefstuk en kan zichzelf wel…

de zon draait haar ellips in een transpirerende ruimte en het veld golft in vermoeide cadans vee herkauwt schaamteloos de dag voorbij een horizon verjaagt een anonieme hond het geluidloos uur en schaduwen strekken zich lui van boom naar boom waar vogels schuilen die zien hoe de avond het vuur vergeet dan sluit ik de vensters ga…

Kleurloos als het zwartbont vee dat graast in vlakke bekrompen rechtlijnige weiden. Hartstochtelijk als motregen. Maar soms kijk ik omhoog en zie de roekeloosheid van Uw vluchtige wolken, gestegen uit de wijde zee waaruit men dit maatwerklandje maakte.…

Laat zich nu de echo horen van een dwaalkreet aan de horizon van schaduw en van dauwdrop in een droom die ooit begon is het jouw stem die klinkt als een wandkleed over zee het klankbeeld van prelude het dansen van de schimmen gezapigheid van vee hoor ik ze nu echt die emotieloze stemmen in de dwaalzee om te zwemmen is het dat oevergeluid…

Niemand wist het ontgoocheld ontluisterd als mens samengepakt als vee. De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen. Luister goed, misschien hoor je het nog? Dit, nooit meer.…

Niemand wist het ontgoocheld ontluisterd als mens samengepakt als vee. De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen. Luister goed, misschien hoor je het nog? Dit, nooit meer.…

De toren slaat het middaguur, het vee loeit klagend mee, libellen dansen op de maat, het koren wuift ze na, de boer op 't veld scherpt vakbekwaam de zeis, 't is warm, met de zakdoek, rood, wist hij het zweet dat parelend op zijn voorhoofd zweeft, dan rust hij even op de steel, staart turend over 't weidse land en weet, dat hij geen…

Laat ik het mij eens inbeelden: 1 gezellige meid en 20 klompen En dat dan als het begonnen is met veel platteland of groen en het omluisterend vee loeit ga door En dan wanneer er tussen haarspelden En hun bergen nog wordt ontbeten En zij zegt: de volgende En zij zegt: de volgende En zij de volgende zegt En zij zucht: de volgende En…

de vaart vliet aan mijn oog voorbij met aan de overzij het vee uitgelaten in een bonte wei en tussen hier en daar d’oude stee hoge bomen schuiven in een rij langs het dravend boerenpaard dat ’t voorjaar ruikt in natte klei en merries van de binnenwaard waar reigers scharrelen in ’t riet houden kieviten de wacht zingt de karekiet zijn…

Het vee, de stal, de akker heb ik altijd geëerd. Ik strijd zodat mijn vak niet stikt in Haagse kak. (Na rijp beraad met vakgenoten zijn r.4 en het distichon vernieuwd. Eerst waren die: r.4 ben ik, zoals het moet. Dit land stikt met gemak het snelst door Haagse kak.)…