Alle inzendingen over verdoofd

ik dronk je als een goede wijn voelde me zwaar verdoofd mijn hart en hoofd deelden de pijn want in jouw jaar van bottelen bleken, wat ons betreft althans de druiven zuur te zijn zodat ik niet meer bliefde slechte wijn behoeft een krans ik leg hem zachtjes op het graf van onze korte liefde…

~~~ sluiers sluiten zich rond mijn huid strelen steels de zachte glooiing van mijn deels verdoofde buik wazige beelden brengen langzaam de werkelijkheid weer tot leven, geven vol genade de wereld weer wat glans alleen de spiegel heeft nog twijfels en blikt nog even niet terug ~~~…

onvoltooide woorden zingen zinnen van verleden heden in mijn hoofd verstilde aderen vergeten gevoel tot in de botten van mijn ziel verdoofd waarom heb ik geloofd in vooraf vergeten beloften beloofd en even heel misschien verwacht dat hij die het boek schrijft naar de maan kijkt aan mij denkt en glimlacht…

Vergeten tranen in ’t vergiet verdoft, verdoofd, versleten het verdriet je bloed, de lust, de last. En zo wordt alles grauw om jou gesust, verleden, dof.…

Ik geef je duizend zoenen ik droom je in de nacht mijn wereld stopt met draaien als jij maar naar me lacht je omarming geeft me vleugels je strooit wolken in mijn hoofd het regent alsmaar woorden ontvlamd en toch verdoofd dat ik alsmaar schrijven kan dat ik dit zo mag ervaren betoverd door je blik, je geur, je lijf, je haren…

duisternis zoekend begraaft hij mijn zonden zonlicht vervloekend verbergt hij mijn wonden spiegels ontwijkend betast hij mijn hoofd beelden bekijkend met hersens verdoofd droefenis schenkend betreurt hij mijn leven maanlicht dat wenkend mij aan dreigt te geven geesten begrijpend is hij het die lacht kelen dichtknijpend … de droom in…

Woorden ontbreken om gevoel te beschrijven dwalend en dolend in denken en doen Berusting, verlichting gedachten verdrijven verwijten verglijden in grenzeloos toen Gelouterd, geraakt gelezen, gesproken gehoopt, niet gevonden verloren, verdoofd Gezocht en gebeden voor letters en woorden getikt niet bezeten ooit héb ik geloofd ...…

Maak mij niet wakker Als de dood me beschildert Met verstrooide kleuren In een vertrouwd seizoen Neem me niet mee Als een late roos Nog bloeien wil, Vredig in het herfstgroen Beroof me niet Van mijn stenen schaduw Als bladeren vallen, Verdoofd door de wind Laat me rusten In mijn laatste traan, Die de droeve stilte In leven en in…

Was ik maar weer plaatselijk verdoofd! Scherpe honden slaan aan in bruine mist.…

Een miljoen zal me gestolen zijn vuilnis, tonnen gestort op een open wond vol venijn bijeengeraapt geïllustreerde verdoofde beren alleen het levensverhaal proberen te begrijpen het hoogste haalbare is iedereen respecteren cliché ratrace ratrace Kompas is mistig opgeven om opgegeven te verkomen en richting in listig land…

Zijn jeugd is gestolen Door 't oorlogsgeweld Misbruikt en gemarteld Wordt hem dan verteld Dat als hij wil leven Hij eerst doden moet Gedwongen te schieten Te wennen aan 't bloed Zijn vriend die is dood nu Gedood door zijn hand De drugs en de drank Verdoofden 't verstand Als dit leven is dan Wil hij liever dood Die wens komt snel uit Daar…

zoals je daar ligt je aarzelende glimlach net ontwaakt op je gezicht je klamme haartjes plakken tegen je hoofd vochtige loomheid nog half verdoofd ik til je uit bed dicht tegen me aan ruik ik jouw zoete warmte en blijf even zo staan een moment van ons samen stil en sereen intens houden van zoals jij is er maar een!…

Doof voor liefdevolle woorden dezelfde die jou zo bekoorden zijn nu zweepslagen in je gezicht mijn liefdesdicht aan jou gericht vol afgrijzen jij wilde niet horen handen bedekken minachtend oren mis ik de ring van bezegeld geluk verdoofd weet ik het is stuk dan vertrekt zij zonder afscheidskus gooit bevestigend je sleutels door de…

een brief vol woorden die ik niet begrijp een zakdoek vol tranen is het enigste wat overblijft een verscheurde foto op de tafel een verscheurd gevoel in mijn hart alle blaadjes van de roos alleen de doorns nog over die me keer op keer in mijn hart prikken een gevoel dat geen gevoel is verdoofd van de pijn huilend door de gedachte…

zich uitsluitend beperkt tussen woorden en het spreken mij moedeloos maakt zal ik weggaan en mijn brieven nalaten aan vreemden het waait wel gezichten, namen van verraad die me achterlieten in allerlei vormen met de tong stijf en scheve tanden maar ik ben stervend genoeg opdat ze me niet meer naderen wanneer ik me verdoofd…

Hoe zalig stilte prevelt mijn leeggezogen hoofd in de welving van jouw hals wals vertraagd door streling verdoofd langs heuvels beneveld zacht warme lippen waar grind nimmer knerpt waar het zalig gedijt dag de nacht verleidt In eeuwig toeven waar het uitspansel splijt.…

Het leven gaat niet altijd over rozen Onze Lieve Heer heeft je immers geen rozentuin beloofd soms moet je vechten gelijk een beest voelt men zich totaal verdoofd innerlijke moed vraagt dan om mentale kracht die jou geest niet breken kan ervaar dan dat er in de krochten van je ziel een onoverwinnelijke zomer bloeit met geurende rozen in…

Chroesjtsjov spoort woordloos door tot Novgorod Dolend door Don's donkere toendrawoud Bordeauxrood loof van somber Omsk tot Tomsk Verdoofd door 'n schone Noorse opposant Een gigolo, zong hoog, doch was doofstom Bon ton? Mais non, 't klonk hol noch vol, doch dom…

schrijnend klinkt het klagen jammert echo's in het dal treurnis blijft het vragen druppelt tranen neer en zal na eindeloos weerkaatst te zijn nog galmen voor een laatste maal een beetje talmen nog zingen nog eenmaal gehoor doordringen en tot slot weg sterven in wezen verdoofd door onwil om te luisteren naar het leed dat het verwoordt…

wanneer je gaat verder loopt dan de middagzon verslaapt de dag zich omgekeerd ik zing doorheen de afspraak en druppel tranen afwezig in de dichtstbijzijnde lucht onbeweeglijk ontstaan verdoofde blikken in het luisteren naar een synoniem op je rug draag je de maan, liefde voorbij een schuivend vergezicht het voelt als leegte…

Gebeeldhouwde hand aan hoofd Eén liggend op zijn linkerknie De Denker, lezer, lijkt verdoofd Onaanraakbaar. Ongerept Zittend op een sokkel Een begaafd, breinbrekend genie Geestelijke arbeid. Handeling van Denken Vertaald in het spannen van elke Spier Filosoof.…

Toen het slissende gefluister, het licht ging uit, ik was verdoofd.…

Je probeert te vergeten Het worden angstkreten je wacht te lang je wordt daardoor bang Genieten lukt je niet Dus grijp je naar de wiet Lang gaat dat goed Tot je met de wiet stoppen moet Nu moet je ook zonder kunnen jezelf weer wat liefde gunnen jarenlang was je verdoofd ook dat lichtpuntje is nu gedoofd Wat overblijft zijn zweethanden…

het lijkt wel als verdoofd. Mijn hart is vol verlangen, 'k zie jouw ogen, voel jouw handen. Nee, geen verdriet, tranen vergiet ik niet. Een gevoel van weemoed, naar wat eens was... De tijd verglijdt, dit gevoel beheerst al mijn gedachten. Ik hou het vast omdat ik weet: het slijt.…

Zie ook het snelsonnet van vandaag van Coenraedt van Meerenburgh over niet halen, falen voor volle zalen en balen balen balen ___________________________________ Ik zag een compilatie van de winnaars Geen glimp van burning daylight meer te zien Geveld door 't podiumgeweld misschien, Verdoofd en uitgedoofd gelijk een nachtkaars…

Zo’n dier dat onverdoofd het leven laat, dat vinden wij niet door de beugel kunnen. Níet dat we moslims halal vlees niet gunnen, maar dierenleed is wreed, een euveldaad. Een wezen onverdoofd de schedel klieven, dat doen we hier alleen met winkeldieven.…

Angstige gedachten pijnigen het hoofd door medicijnen lichtelijk verdoofd. Niemand die ze ziet tikkeltje gebogen zilte parels vullen groene ogen. Ze vallen op jouw foto tracht ze te drogen alles komt goed lijk jij te knipogen. Roze Lelies helder-rein-onbewogen sterk zijn zij die wij graag mogen.…

Verdoofd lig ik, genegeerd door het waarnemen, mij thuis voelend in vergane momenten, beleef ik voor de zoveelste keer een déja vu in bed. Ik ben een eenheid, verenigd in twee delen, zoals een droom en zijn werkelijkheid, die elkaar voortdurend in de weg lopen.…

Dat is op zich best fijn maar een mensenhoofd is zo zwaar; na een paar uur zou het voelen als verdoofd, een doffe tintelende pijn. Daarom kunnen mensen – hoezeer ze het ook wensen – zelden zolang trouw zijn. Het is daarom dat ik dan voor trouw en aanhankelijkheid de doordachte aanschaf van een hond vurig bepleit.…

ik ken je pas heel even of eigenlijk nog niet het klinkt wat overdreven hoop dat jij mij ook ziet al zijn we heel verschillend toch spook je door mijn hoofd ik ben dan ook welwillend als door jouw mail verdoofd ik luister naar je woord al is er geen geluid mijn liefde aangeboord ga daar nu maar van uit ik wil van je houden maar niet…