Alle inzendingen over verdriet OR tranen OR introvert

Tranen in haar ogen Tranen voor mij, tranen door mij Mijn pijn is haar pijn Waarom wil ze toch bij me zijn? Mijn verdriet is haar verdriet Ik snap nog steeds niet wat ze in mij ziet Liefde is mooi, het houden van elkander Maar soms ook moeilijk tegelijk, de pijn voelen van de ander.…

In vredige eeuwigheid introvert afgezonderd verborgen tussen bomen oog in oog met een hert begint leven te stromen.…

Weet jij ook dat ik verdriet heb, en weet jij ook waarvoor? Over jou heb ik ook geen macht meer Je komt toch, ook al wil ik het niet- Kom maar, loop maar over mijn wangen maar alleen als niemand het ziet... Jij bent altijd bij mij,Traan Oh, wat ken jij mij goed 't Is net of jij me troosten wil Ik heb op jou toch invloed.…

Kon jij anders kijken kon ik je laten zien Tranen die niet enkel vloeien In meervoud delen In vreugde In verdriet Tranen die niet enkel vloeien Kon ik maar laten zien dat ik het anders bekijk…

De traan, Die zijn ijzeren spoor achterlaat Langzaam langs mijn wang glijdt En zijn bestemming niet weet Door de mist verblind Niet wetend wat er komen zal De traan Daar gaat er weer eentje…

Vloeiende tranen, ze vormen een zee. Vloeiende tranen, ik drijf erin mee. Ik zink in mijn verdriet, dieper... dieper... dieper... en niemand die het ziet.…

tranen recht uit het hart parelend mooi helder kristal lijken zalig bitterzoet breekbaar in harten zachtjes gehuild vallen op uiten verdriet ooit raken ze op…

maar het wit, hartveroverende stukje wonder verandert al snel in een dikke waterdruppel net als de tranen over mijn wangen vertelt het mij hoe mooi deze wereld kan zijn... maar net zo vlug doet het mij beseffen dat ook dit water droogt en verdwijnt…

in elke traan gevallen breekt zacht verlangen duizend verborgen wensen ontvluchten aan jouw lach waar iedere vraag gesteld smeekt om het waarom geen enkel antwoord kreeg op liefdevol gelaten duizend stille tranen…

Ik probeer een patroon te ontdekken In die vreselijke gevoelens van mij Op mijn wangen de natte plekken Gewoon omdat iemand iets lulligs tegen me zei Dagen gaan voorbij zonder groot verdriet Dus waarom nu dan Wat het is, weet ik niet Waar word ik nou zo verdrietig van…

Tranen over mijn wangen tranen van verdriet Durf ze te laten stromen niemand die ze ziet Tranen over mijn wangen om een hele lieve meid Haar ben ik nu echt verloren hoop dat het gevoel snel slijt Tranen uit mijn hart dat nog monotoon zacht klopt De bonzende opgewonden slag is sinds haar vertrek gestopt…

Druppend als zilver Trieste reis zonder einde Met zoute nasmaak…

eenzaamheid onthult me een leeg gevoel niemand die het ziet niemand die het wil weten een traan glijdt langzaam langs mijn wang omlaag valt op de grond verloren in de tijd niemand die het ziet niemand die het wil weten…

Tranen van liefde en soms van geluk. Komen vanzelf en vallen dan stuk. Tranen van haat en soms van verdriet. Komen vanzelf ook al wil je het niet. Tranen zijn tranen ze blijven bestaan. Ook al wil je ze soms uit de weg gaan. Tranen blijven tranen. je houdt geluk en pijn Ook al weet niet iedereen waar ze voor zijn.…

Ik til over bergen en breng over wolken naar blauwe hemels waar morgen niet bestaat Ik droog tranen verwerk stil wat mij dierbaar is lach ik toe Maar ook ik huil soms…

Leven gaat hand in hand Met tranen Soms van buiten Meestal van binnen Dan schijnt buiten de zon En regent het van binnen Pijpenstelen…

Tranen De zoute zee van dromen, onuitgekomen Gevonden en gemaakt Als luchtbellen spattend Tranen De top van de boom, dat ene blad De jeugd en de ouderdom Onuitwisbaar Als de tijd…

verward door pijn en verdriet.. voorbijgestreefd aan mijn doel.. drijf ik in een zee van tranen.. op zoek naar mijn gevoel..…

Traandiamanten, bevroren op mijn wimpers: schitterend verdriet.…

Traan, verdriet, woede, kwaad. Jij verwoest me, Verwaarloost me, Jij maakt me kapot. Verbittert me, vertrapt me, Ik wil dat je me verlaat, Ik wil dat je vergaat. Het is een oceaan van zielsveel pijn, Zonder eb en vloed, Ik verban je uit mijn leven, Voor nu en voorgoed. Traan, verdriet, woede, kwaad...…

Ik zie de waterval daar stort mijn traan zich naar beneden.…

Dick Bruna; 1927 - 2017 Zij huilt slechts van verdriet Een traan die Dick niet ziet Met handen op haar rug Gaat zij in tijd terug 17-02-17; dood weer als limiet…

Gevangen achter waterval van tranen Ze zouden altijd moeten stromen maar dat doen ze niet … Gevangen in eeuwigdurend verdriet Gedruppel ontsnapt soms een lach Gevangen in gelukkige momenten Vastgeketend door besef droevige realiteit…

Als smeltend ijswater in de beek, dansen mijn tranen ongeremd om wat eens zo heerlijk leek, in een waterval die ongetemd stort in een meer van verdriet. Mijn tranen blijven altijd hier, ze volgen de rivier verder niet. Geen kabbelend waterplezier zal mijn ogen weer doen stralen en hen, betraand, troostvol drogen.…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

zijn die vele tranen als een zachte balsem Waarom is mijn verdriet zo lastig en hoelang kan ik nog huilen Mijn tranen zeggen "hoeveel ik van je hou" Mijn liefde voor jou zal altijd blijven duren Mijn hart koestert die oprechte liefde Mijn verdriet zal jouw geest eeuwig doen vasthouden Ik heb het gevoel dat ik verdrink in mijn verdriet…

Stormen rivieren wolkenluchten die somberheid verduisteren onbestemd verdriet relativeert alles rond jouw eenzaam graf ‘t regent tranen in verdriet mensen die wel horen maar niet kunnen luisteren er druppelt verdriet uit tranen mensen die wel handelen maar alleen in eigen wanen.…

Een traan twee tranen wat doen ze dan als je verdrietig bent? Een traan twee tranen wat doen ze dan als je de reden kent? De eerste traan daar schrok je van De tweede was verwacht Komt dan straks mijn derde traan als jij weer om mij lacht?…

Een traan op je wang, die langzaam naar beneden glijdt. Tranen op een blad, ze spatten open en worden vlekken. Grote vlekken. Dikke tranen. Veel verdriet.…

Stilletjes in de nacht rolt een traan heel zacht over mijn wang. Bang, dat iemand het ziet, het verdriet, waarmee zij mijn oog verliet. Met een laatste zucht verdampt zij in de lucht, verdwijnend in het niet, niemand die haar nog ziet. Weer een traan, die ophoudt te bestaan, maar het verdriet, dat eindigt niet.…