Alle inzendingen over verrijken

tot morgen ik blijf zorgen zo verrijken we elkaar!…

Zelfs al worden we oud, de verbinding van hart en geest blijven ons verrijken als druppels en dauw. Je neerleggen in zijn armen en rustig wegdromen zonder frustrerende gedachten, want hij is er morgen nog voor jou!…

het geheim van de spiegel die laag voor laag het hart en ego ontsluiert wie jou heeft kan zijn wie hij is bezit de ziel van passie voor alles wat er leeft wie jou heeft samen én alleen rijpt aan de vriendschap die jij overvloedig vlindert waar de tijdstroom van leven jouw jaren kalendert vlammen wakkerend de kaarsjes dat verrijkend…

kan worden gesproken op alle plaatsen in wereldwijde oorden een taal die door sommigen hardnekkig wordt ontdoken omdat ze ooit harnassen doorboorden van zij die muren om zich bouwen zij die niemand durven vertrouwen zij die ten koste van alles de top willen bereiken en op die manier denken eer op te strijken en menen zich zo innerlijk te verrijken…

het vuur jij kende hun levensduur jouw adem blies nieuw leven in de ziel van wat smeulende resten wakkerde geesten aan om verder te gaan zoals zij vroeger loeiden in rood en blauw samen vloeiden tot de immense hitte van gods smidse waar weerbarstig ijzer gebogen werd gesmeed met de hamer naar zijn beeld en gelijkenis tot verrijking…

Vooral de Kerst heeft zoveel contrast voelt feestvieren soms zelfs ongepast want elk gemis voelt extra zwaar juist als je blij moet zijn met elkaar Maar… als je met echte vrienden bent Is jouw leegte hen bekend Ze vinden het dan verrijkend fijn Als jij jezelf durft te zijn…

Wijsheid: de bereidheid om toe te staan Dat er dingen zijn gedaan Die met de kennis van vandaag Gisteren ongetwijfeld beter waren gegaan De lessen uit de keuzes van het verleden Bepalen de wandeling in het heden Laten ons morgen hopelijk tevreden Even achterom kijken en ons verrijken Door elke onderhandeling met onze moeilijkheden Wijsheid…

Warme dagen zijn voorbij Allerlei rijke kleuren vullen d'herfst als jaargetij Regenlaarzen stappen door plassen Gewassen veranderen van kleur en geur Beukenoten en kastanjes verrijken de wegen als franjes Regen en wind zijn onbemind Wolken bewegen naast elkaar Ze omvatten 't dek door een vogeltrek op weg naar 'n warmer oord Nooit…

Laat wat eens was het heden verrijken. Maak recht, wat was eens krom. Schipper zijt gij van uw eigen boot. Wandelaar van uw geboorte tot uw ... .…

uit balans gevoelens zonder kans hart uit borst gescheurd en telkens weer verbeurd Een langzame vernietiging Een pijnlijk traag sterven de ziel vol met kerven niet meer uit te wissen pijn niet meer te missen Een zekere berusting Sterven als rustpunt zonder een lichtpunt zoektocht opgegeven in dit aardse leven Een vruchtbare verrijking…

zichtbaar worden na het weven de kanten blijven wat rafelig en de print verdampt zijn inkt hoogpolig houdt al lang de vrieskou niet meer vast winden waaien water over land waarvan kusten zijn gestrand en wij die aan de basis staan zien dit met lede ogen aan leiders hebben helaas andere prioriteiten zij blijven zich ten koste van verrijken…

mijn mooiste woorden stop ik in je zak waar ze zich kunnen warmen aan elkaar goed gevormd worden er zinnen leesbaar die openheid schetsen op dichterlijk vlak ook wat beelden voeg ik daartussen afwachtend of ze elkaar bereiken of ze de woorden kunnen verrijken en de zichtbaarheid kunnen plussen het schilderen laat ik aan jou jij mag ze laten…

het was geen houterig bewegen zijn stem sprak aan soms liet hij de lijntjes gaan jij hebt in je leven nooit de ruimte gekregen die jij zo nodig had touwtjes werden kort gehouden in het ontbreken van vertrouwen kon jij de grenzen niet bereiken om jezelf te verrijken in ontwikkeling en groei de snoei voorkwam jouw latere bloei weer…

Bedankt voor al die mooie jaren met alle momenten van licht voor de tijd dat we samen waren het gezin wat we hebben gesticht Bedankt voor je mooie ogen waarin ik heel diep mocht kijken waarna ik ben weggevlogen om m’n eigen droom te verrijken Bedankt voor je lieve woorden voor je troost en je zorgen zelfs toen we ontspoorden verheugde…

zal ik er nog zijn als jij over mij heen zult kijken en dat wat komt, ziet als onvoltooid dat jij in je verwachtingen het thans begrensde ergens, waar dan ook, zal mogen verrijken is het gras dan nog groen zoals wij dat nu teder betreden en mijn avond niet lijkt vervallen in een vergeten verleden weet je dan nog dat je danste spontaan…

in een rustige ruimte waarin intensieve bezigheid zich elke dag ontplooit waarbij het lichaam zichzelf herstelt van alle emotionele inspanningen tegen overgebleven kilo's die het afleggen tegen de gedachte naar succes van het fitnessen met die mooie spieren en een gekweekt wasbord want willen we niet allemaal in deze zomer rondlopen…

mijn mooiste woorden stop ik in je zak waar ze elkaar kunnen minnen goed gevormd worden het zinnen die openheid schetsen op dichterlijk vlak klankbeelden fluister ik in je oor hoop dat ze de woorden bereiken elkaar voetstoots zullen verrijken tot een sprekende metafoor het schilderen laat ik over aan jou jij mag ze laten samenvloeien door…

een pagina meestal geniet je ervan het boek is je gegeven je hebt geen andere keus het is de inhoud van je leven elke dag sla je een blad om er zijn goede, maar ook slechte bladen je ergert je dan enorm ervaar het als een cadeau met een lang of kort verhaal ook al voelt het niet zo je kunt wel elke dag iets leren en je leven meer verrijken…

starend naar een hemelse eeuwigheid de jeugdjaren zijn echt voorbij gevlogen maar oh…jouw ogen voor sluitingstijd Tussen de regen en zonnestralen door gaan we samen aan het strand ogen kijken onze wenkbrauwen waaieren in koor trachtend de zee stiekem glad te strijken Het spiegelbeeld van mijn eigen domein kan mijn innerlijk behoedzaam verrijken…

Als kind al kon ze in de Hemel kijken En de gedaanten van de doden lezen De zielenpijn van mens en dier genezen Het wist haar leven zeker te verrijken Ze zag de jaren daarna snel verstrijken Ze werd geholpen door het Opperwezen En Jeshua, ooit uit de dood verrezen, Die wilde maar niet van haar zijde wijken De tijd verstreek, gevuld…

Torens van Babel, gebouwd voor verrijkende rijken, op het zweet van armen, in één wartaal: de ik-heb-zucht. David versloeg Goliath niet. Het gouden kalf van de maatschappij, is onze farao, we aanbidden het. Zo komen we nooit door de Rode Zee. Messias, elke Kerstmis wachten wij.…

jij weet het snufje zout subtiel aan anderen te geven het vroeger zogenaamde witte goud als verrijking van het leven de smaken zijn gekeerd met zoetigheid worden de meeste tegenslagen gepareerd maar in een wereld vol onzekerheid ben jij al snel de remmen kwijt we lopen vol en groeien dicht gezondheid raakt steeds meer uit zicht…

Privatiserend wil hij zich verrijken. Ten eigen bate moeten bossen wijken. Bedreigde vegetatie spaart hij niet. Het draait slechts om die roteconomie. Agressie van de mens lijkt niet te stoppen. Zo helpt hij heel de wereld naar de knoppen. Kan oorlog leiden tot een utopie?…

Verrijk. Begrijp. Vervoer. Verblijd. Leg bloot. Verlos. Verbaas. Ontketen. Heb hoop. Vooruit. Voorbij. Paraat. Bereid. Ver weg. Dichtbij. Op weg... Altijd...…

Hij kan ons leven voortaan echt verrijken. En bovendien stond hij in de Privé. Hij kan zo goed die levenslust uitstralen, Die sponsors graag rond hun reclame zien, Zo jolig kandidaten binnenhalen. Hij past precies in het gelikt stramien, Van de perfecte schoonzoon idealen. Quizpresentator negenhonderd tien.…

, prisma’s van de ziel, waren alleen maar enkel ogen, dat wat ik wilde zien, werd in verbeelding even vaak bedrogen, bij gratie van de tijd die hun maat opneemt, zou anders willen zien dan aanschouwen, verder dan de vorm, zonder tijd en ruimte zou ik alles kunnen missen gezien in de intuïtie van de werkelijkheid zou dat beeld verrijken…

het open terrein droeg nog hun stappen en maakte zich op wat werd uitgestrooid ze voelde zich ellendig en berooid het alleen zijn was nog niet te behappen wat goed en leuk was ging helaas voorbij ze zag alleen stammen en niet de eiken in de kamer stond alleen nog de kast ze wist dat de eenzaamheid zo wat zei waarmee zij zich wie weet kon verrijken…

jij kon niemand tegen de haren instrijken het voelde altijd als een verrijken van de persoonlijke kant waar stekeligheden opdoken kon jij hun scherpe kanten benoemen kregen zij na verloop van tijd het patina van zoenen jij maakte geen onderscheid in mannelijke en vrouwelijke zijden door die te benadrukken raakte je hen beiden…

Hij mocht haar meteen al niet En dát liet hij haar blijken Want hij had echt het idee Dat zij zich wou verrijken Hij zag niet de echte liefde Tussen zijn zoon en die vrouw Hij had zijn mening bepaald En dreef haar in het nauw Hij sloeg haar met woorden Verweet haar iedere daad Het heeft haar vele jaren Tot in haar ziel geschaad Ze…

Laat kunsten maar groeien en schoonheid ontbloeien, de wereld verrijken; dat wij ze bekijken en voor en door zichzelf laten spreken zonder de volheid ervan te verbreken, eerlijk proberen om ze te doorgronden zonder de schoonheid ervan te verwonden, galant te bevatten in heldere woorden zonder de waarheid erin te vermoorden.…