Alle inzendingen over wantrouwen

Vandaag zit Rutte in de Tweede Kamer Maar hij voelt het krediet is op Hij moet met de billen bloot Maar dat is hij niet gewend Trekt hij aan z’n stutte, hij Rutte Of wacht hij die motie af Die motie van wantrouwen Hij kijkt naar Kaag Hij kijkt naar Hoekstra Zij kijken weg, hem weg Hij voelt zich zo alleen Hij voel zich zo eenzaam Hij heeft…

Ik heb geleerd om te vertrouwen Gevoeld wat wantrouw met je doet Geduld betracht om op te bouwen Ontdekt wat nooit eerder werd vermoed Gevonden wat lang was verborgen Gezien wat mij ooit heeft verblind Los gelaten, al mijn zorgen Ontdekt hoe belangrijk ik dit vind Ik heb geleerd te kunnen geven Zonder verwachting voor iets terug Leven…

chaos schept in korte zinnen wartaal uit begrip brengt wanhoop bij mij binnen in een leven zonder grip ik lach maar voel wantrouwen loop maar ben de weg steeds kwijt wil met jou kastelen bouwen maar de lucht krijgt altijd spijt zie me in je ogen breken mijn woorden hard en vol venijn dwing je zo mij te vergeten dat denkt de chaos in mijn…

Het reddende vaccin komt er nu aan! Als je nog ergens heen wilt, iets wilt kopen, Rest niets dan braaf je mouwen op te stropen, Omdat het in een paspoort komt te staan. Daar staat - de overheid wil alles weten -, Ook of je frikandellen hebt gegeten.…

zilvermeeuwen zeilen imposant door de avondstilte die geen raad weet met krassende kraaien en buren in tuinen door barbecues en GSM’s vervuild winterkoninkjes wantrouwen luidruchtig doezelende katten zwaluwen geven op hoog niveau een voorstelling grijsblauwe lucht als décor merels hamsteren rijpe krenten houtduiven ploffen lomp in…

juist op deze dag waar alles schittert zweeft en danst lijk ik verdwaald zie vreemde gezichten uit een onbekend land exotische talen stemmen die twisten wantrouwende ogen half gesloten in kou en striemende regen met kapot plastic blauw ze schuifelen colonne vloeken verdomme kinderen glijden uit jengelen luid van honger en dorst…

Op de vlucht naar een nieuwe ik, erg wantrouwend. Ik kan niet trots zijn, Ik streed tegen jou vreemde escapades en liet mij om de tuin leiden. Ik zal de toekomst zelf invullen, want jij pakte al je spullen. Op onze huwelijksreis liet je mij alleen opgekropte blaren zal ik zelf wel doorprikken.…

Wantrouwen in een uitgereikte hand. In vuurvaste woorden elkaar afgebrand. Een kus slechts gegeven na bedeling. Elke lach in een golf van pijn gestrand. Zij waren samen ooit het gedroomde stel. Nu spelen ze star ieder hun maskerspel. De vlam van toen is voorgoed uitgebrand. Het bed kraakt al lang niet door minnespel.…

Ik was zo loom, ik was zo moe, Ik was van wantrouwen zo oud, Ik was zo loom, ik was zo moe Van het dwaalspoor van al mijn passen. Zo weinig verdiende ik de wondere vreugde Van je voeten die mijn weg verlichten, Dat ik er nog van sidder, in tranen haast, En voortaan nederig blijf, nabij zoveel geluk.…

wat zoek je toch in mijn aderen schuilend achter bomen op de Grebbelinie waarom sloeg je dochter je van de trap met een bezem totdat ík aan haar voeten viel is het dan altijd een cirkel van wantrouwen waarin allen de vijand zijn was het een eik of een beuk en had je al je patronen nog terwijl je maten stierven werd toen de wereld…

het gebed in de kapel ging ieder naar zijn chambrette dan kwam de angst in passen surveilleren de hand aan het gordijn het stil proberen de fluisterstem die over hemel sprak als je de zonde van vannacht vergat iedere dag het nieuwe hopen dat een ander eindelijk de wacht zou lopen een geschonden jeugd gediplomeerd met kerkelijk wantrouwen…

Soms is nadenken moeilijk maken wat eenvoudig is, maar ongemakkelijk om toe te geven en toch zijn de kinderen blij met wat hun ouders uitleggen bijvoorbeeld dat ze moeten leren om Het Kwaad te wantrouwen het heeft praatjes en geeft vrijkaartjes die je na het leven zult bezuren Je weet wel dat het niet waar is Het is niet eens van horen…

Ik kan echt toveren...het kan verkeren Wel kantje boord maar ‘k heb het net gered Voortaan houd ik nog meer onder de pet Wat ze niet weten kan ze ook niet deren Onder een pet...je weet dat dát niet past Haal snel je grootste hoed maar uit de kast…

Ik maak me schuldig aan het ongeloof, als iemand me iets verteld, wat ik niet vertrouw, ik maak me schuldig aan wantrouwen als ik voel, dat iemand niet de waarheid verteld, ik maak me schuldig om dingen te deleten die mijn aandacht niet waard zijn, zo ik er al over nadenk, ik maak me tevens schuldig aan het feit niet alleen dingen en berichten…

Geef me aan, ga me na, duw me door de muur van wantrouwen geeft antwoord. Staak het zogenaamd geschenk van gerief, haal de tijd uit zijn theoretisch bestek, niet het statisch middelpunt van relatief onuitgesproken gedachten – zo diep ze gaan, zo ver ze reiken – maar de dynamiek ontdekt toen de wereld sliep.…

Ik was zo loom, ik was zo moe, Ik was van wantrouwen zo oud, Ik was zo loom, ik was zo moe Van het dwaalspoor van al mijn passen.…

Als we elkaar spiegelen in afwezigheid van wantrouwen zonder onwaarheid denken begrip voor falen en herbouwen het ego trachten weg te schenken alleen maar Nu en effe zonder doel Dan ontstaat er een onverstoorbaar evenwicht waar heel mijn binnenwereld zonder nadenken voor zwicht In het volle verlangen samen te genieten van dat verbonden…

Omdat je vreemden niet meer vertrouwt ben ik je middelpunt geworden het enig licht waar je verloren geest zich nog op richt Je maakt de vreemdste dingen mee waar ik aandachtig naar luister en terwijl mijn hart bloedt speel ik jouw schimmemspel dapper met je mee Soms word je wantrouwig en door boosheid beheerst dan probeer ik steeds…

en tak een subtropische vorm te krijgen in vergelijken in de kledinglijn ging lang en donker overheersen het vrolijke verloor zijn lente in eenvormigheid vrouwen sjokten hun gelijk multiculturelen waren in alleen het nederlands werd nauwelijks gesproken zat weggedoken in een minderheid door eigen tolerantie opgesloten er is wantrouwen…

hij bleef wantrouwig maar trouw en tilde haar op de ezel nog lang na hun vertrek klonken spot en hoongelach de twijfel maakte hem gek het was in die tijd van barre koude dat de lange reis was volbracht het geesteskind, een zoon, werd geboren midden in de winternacht Jozef legde hem in een kribbe en huilde zacht…

voltooiing overstijgt, als wet van de natuur, de kern van liefde in het zijn of niet te zijn, los van het juk van zwaartekracht waarin al de illusies ontstaan, dat we alles kunnen overzien in arrogantie, een camouflage van de donkerste kant, het blijft investeren in het zelf, de kuil wordt een berg als uitkijkpost, wantrouw…

Het touwtrekken, de onzekerheid het wantrouwen. Vallend vechtend tegen de zwaartekracht, verliezen. Nee ik kan niet zeggen dat ik dat mis. Ik lieg.... ik mis je, was je maar hier. Ik mis warmte en geborgenheid. Haat de lege plek in het bed. Ik neem nog een slok van m'n bier.…

cynisme is een akelige kwaal maar humor blijkt een hele goede pil die helpt bij vele vormen van die gril ontwapent soms de asociaalste zaal homerisch lachen maalt cynisme fijn het veel te grote ego wordt weer klein…

Nu leven we gewoon verder zonder elkaar dat we het allemaal toch vergeten moeten zijn hoe het was al die tijd, wij twee samen, met elkaar de ware liefde, de frustratie, de wantrouw, de pijn.…

Zielloos siert het wantrouwen zijn eigen graf.…

beschadigd ben ik getekend voor het leven ontzettend teleurgesteld is mijn hart zal ik ooit weer oprecht kunnen geven geven doe ik al heel mijn leven blijf het gelukkig ook steeds weer doen maar oh, hoe graag zou ik het weer willen doen met het vertrouwen van toen durven nemen daar zit 'm het probleem ik kan met mijn wantrouwen die…

Wantrouwen en egoisme en alles wat ik maar moet slikken. Het maakt me bang, onzeker, het is mijn wereld niet. Ik wil wel naar een eiland, zonder angsten en verdriet. Waar liefde overheerst en zonder harde woorden, de mensen luisteren naar elkaar en woorden spreken als akkoorden.…

laten we samen bij het begin van deze prille lente, na wekenlange mist van twijfel,wantrouwen en onbegrip, na maanden van koude-kak-drukte en kille verbeten kilte mekaar eindelijk opnieuw recht in de ogen zien, niemand hoeft gezichtsverlies te lijden. we hoeven niet langer de verdorvenheid, de domheid en de zwakheid te promoten.…

Wie goed doet die goed ontmoet Al wordt het vertrouwen vaak vertrapt Er zijn ook nog mensen met een goed hart Al kan je niet iedereen vertrouwen Op sommige mensen kan je wel bouwen Je wordt niet gelukkig als je iedereen zal wantrouwen Vertrouwen moet je verdienen Respect moet je houden Wie goed doet die goed ontmoet Het leven is geven,…

Het is het liefst portret aan onze wanden, dit kind in diepe schoot of wijde handen, met reeds die donkre blik van vreemd wantrouwen.…