Netgedichten

netgedicht (nr. 59.473):

Het paard van troje

ik zag het
aan de blaadjes
van de heg zij bogen
waar zij anders openden
toen donker passeerde

pas later toen
het vaker gebeurde
begonnen blad en tak
een subtropische vorm
te krijgen in vergelijken

in de kledinglijn ging
lang en donker overheersen
het vrolijke verloor
zijn lente in eenvormigheid
vrouwen sjokten hun gelijk

multiculturelen waren in
alleen het nederlands
werd nauwelijks gesproken zat
weggedoken in een minderheid
door eigen tolerantie opgesloten

er is wantrouwen in angst
met terreur als dodelijk wapen
ooit zal het paard van troje
ons onverwacht de ogen openen
helaas onthoofd zien wij dat later