inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.497):

Verlangen

Soms, ineens, tintelt het van binnen,
de hele wereld lijkt dan goed.
Ik lach naar alle mensen,
verwarm ze met mijn gloed.

Het lijkt of gouden vleugels
me tillen van de grond.
Mijn pas is licht, mijn hart is blij,
een glimlach om mijn mond.

Ik wil, dat dit gevoel zal blijven,
maar ik val zo snel terug.
De negatieve wereld
beinvloedt mij zo vlug.

Wereld van haast en onbegrip,
agressie en boze blikken.
Wantrouwen en egoisme
en alles wat ik maar moet slikken.

Het maakt me bang, onzeker,
het is mijn wereld niet.
Ik wil wel naar een eiland,
zonder angsten en verdriet.

Waar liefde overheerst
en zonder harde woorden,
de mensen luisteren naar elkaar
en woorden spreken als akkoorden.

Schrijver: Wietske van Breugel, 18 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 205

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)