Alle inzendingen over woord OR leven OR afscheid

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Weet niet of je ooit nog terugkomt het afscheid bij de rivier was zo veelzeggend kon de woorden niet verzinnen bedacht een glimlach maar dat werkte niet zoveel stilte in verdriet.…

waar is de tijd van papegaaieeieren en koeieuiers gebleven de tussen-n gooit nu roet in het eten een zevental van opeenvolgende klinkers in een woord lukt niet nostalgisch neem ik afscheid van die mooie woorden daaaaaaag…

Groots was jouw afscheid zoals je het had voorgeschreven had je dit nou ook maar gedaan met je leven.…

roerloos wacht en wensen breekt in het niet willen schreien een boom kraakt, blijft in mij trillen als teken van verdriet, van achterlaten en alles wat zich opent ik neem mijn gum totdat het allerlaatste streepje verdwijnt ook de donkere kraaien veeg ik weg vingers, hard en wit misschien was ik een slechts een indruk en wilde ik het leven…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

het is niet omdat jij stoere handen aan je lijf hebt en ik het met mijn getrainde hersenen moet doen, dat ik je voortaan links laat liggen. het is niet omdat jij het sappige antwerpse dialect van de dokwerker praat en ik in keurig nederlands de rechten van de anderen bepleit dat ik je voortaan zal negeren. het is niet omdat jij meer houdt…

afscheid Soms zit er even Teveel verdriet In ‘t leven De dood strooit dan Zo om zich heen Dat de scherven Van de liefde Zich niet verzameld weten En onheel blijk je dan Veel te weinig tijd te nemen Het afscheid behoort niet Zo snel tot het verleden…

Zwijgende stemmen delen de vergevende stilte met gebaren die een vriendschap beloven in het wakende moment van afscheid en de dood die alleen in woorden en graven op hun wacht…

Dag jongen zijn laatste woorden verwrongen met zijn laatste adem een rochel was het meer ja dat was het hij had het wel gehoord een echt afscheid dat was wat hij had gewenst daarvoor was er ook dit maal geen tijd.…

ik ben er niet mijn vriend van weinig woorden je telt het wisselgeld dat over is gebleven en koopt daarmee wat dagen nog te leven in kleine munt rek jij de tijd met uren en seconden wij haasten ons want ik wil bij je zijn ongezien doet afscheid teveel pijn wij zien elkaar in liefde en vertrouwen dood maakt geen verschil…

Een nieuwjaar is aangebroken maar ik zie geen verschil afscheid nemen van het oudjaar was voor mij maar een afscheid nemen van een dag vuurwerk en dergelijke zorgen maar voor ellende het veroorzaakt maar pijn en rotzooi Het enige waar ik dankbaar voor ben is dat mijn dierbaren nog leven en niet voor pijn en rotzooi in mijn hoofd zorgen.....…

stappen in de straat verlaat op weg naar het geluk een woord maakt alles stuk stappen in de straat op tijd op weg naar het afscheid stappen in de straat gelukkig niet te laat....…

of ik neem alweer afscheid van A, de lieverd uit Nieuwegein Werp ik voor mezelf de stelling op: ‘het leven bestaat uit een Constant afscheid nemen’.…

Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen te horen.…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

Nu is alles stil en donker om je heen bij het afscheid van jouw leven toch ben je niet alleen want jij bent onzichtbaar bij ons gebleven.…

Een winter lang in duisternis begraven, geen hoop meer op een leven in het licht, geen ogen meer, geen glimlach, geen gezicht, geen water dat je diepste dorst kan laven, alleen maar pijn en vragen, kreunen, klagen, de muren stom, je lichaam zonder kracht, het graan sterft in de grond nog deze nacht, maar Iemand is er die je toch blijft dragen…

ik haal je zerk niet om jij rust in vrede maar spookt nog steeds in mijn gebeden woont in de stilte van mijn lijf woorden zijn er nooit gesproken tijdens jouw verblijf ik wilde graag de kleur en fine fleur van leven die jij aan anderen wel wist mee te geven zelfs in je afscheid is die afstand er gebleven maar in het beven…

De schoonheid is tot troost gebleven al is er droefheid, leed en pijn en afscheid, onvoltooid dit leven maar ’t heeft niet anders mogen zijn. De wind schrijft woorden op het water en ’t licht beweegt als baldakijn.…

elke keer wij afscheid nemen wil ik jou mijn dromen geven gehuld in bitterzoete tranen helpen ze de pijn dragen de pijn is maar voor even dromen voor een leven leven zonder afscheid afscheid zonder tranen zoals de ondergaande zon gehuld in duizend kleuren beloftes maakt voor morgen een toekomst zonder zorgen laten mijn tranen jou beloven…

Laat bij het afscheid van je horen Laat mij maar praten als je zwijgt Dat je mijn woorden nog kan horen Dat je me ziet als je naar me kijkt Ik wil je warmte kunnen bieden Als jij het koud krijgt Ik wil niet ongezien verliezen Ik wil wuiven als je kijkt Je mag niet zomaar zonder afscheid bij me waggaan Niet zomaar stiekem stil er tussenuit…

Het afscheid valt zwaar voor hen die achter bleven, maar kijken terug op een wondermooi leven. Een leven dat ze samen in liefde hebben gedeeld, het zal een poos duren voordat de wonden zijn geheeld. De laatste reis is begonnen het eeuwig afscheid is daar. Bloemen worden neergelegd als laatste liefdevolle gebaar.…

welke zinnen nog gezegd welk gebaar maakt het compleet hoe innig moet de kus die verzachten kan het leed een laatste woord, een snelle zoen, een blik achterom, heel even wanneer zien we mekaar terug een week lijkt al een leven hoe lang of kort je ook probeert een afscheid doet steeds pijn het besef vooral dat die blik ook echt de laatste…

Deze woorden die ik voor jou schreef al wat van ons overbleef laat ik achter in de aarde aan de voet van de boom die onze namen uit liefde bewaarde hij neemt ze op en het nog onbeschreven blad draagt dit afscheid waardig omgeven door een gouden gloed laat het langzaam los een laatste ritselende groet ademt zacht tussen de…

Ontkoppelen Je wil ruimte en moet afscheid nemen van wat eens was. Alles nog opruimen voor een nieuw leven begint. En daar sta je dan met het verleden in twijfelende handen.…

Eén verlichte dag met afscheid van een knipoog siert vriendelijkheid achter donkere wolken als souvenir voor leven.…

het juiste woord kan ik niet vinden zo een dag als vandaag verwacht je niet het leven volgt een omgekeerde weg verdriet en vooral veel vragen afscheid nemen was nog verre toekomstmuziek mama, onze moeder, wou nog met haar kinderen een stuk levensweg bewandelen ze hield van ons een dipje werd met een blik naar een kind weggevaagd vol energie…