in woorden uit een leven

ik kijk naar buiten, zoek het antwoord
tussen de versteende kleuren
die als stilte tussen lage bomen en mijn adem liggen

heimwee en dit beeld
dat ik niet beschrijven kan

vochtige aarde, de onverdraaglijke eeuwigheid
waarin de dood het licht
laat opbranden

soms roerloos wacht en wensen breekt
in het niet willen schreien

een boom kraakt, blijft in mij trillen
als teken van verdriet, van achterlaten
en alles wat zich opent

ik neem mijn gum
totdat het allerlaatste streepje verdwijnt

ook de donkere kraaien veeg ik weg
vingers, hard en wit

misschien was ik een slechts een indruk
en wilde ik het leven verbeelden

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 10 december 2009

miemakehotmail.com

in woorden uit een l

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 18 stemmen 494