Alle inzendingen over zee OR strand OR alleen

Ik schrijf met mijn tenen, letters in het zand, de letters vormen woorden, daar op dat warme strand, de woorden die verdwijnen zodra de zee weer aanrolt. Ik schreef de woorden in het warme zand, alleen bestemd voor mijn ogen, daar aan de kust, in dat langzaam verdwijnende zand, in het water.…

Zij danst. - Over de zee, het ledig strand, de toren, staat in zijn hooge rust de middag uitgespreid. En voor dit roerlooze uur, in haar geluk verloren, is zij alleen en danst, - onder de oneindigheid.…

Zij danst. - Over de zee, het ledig strand, de toren, staat in zijn hoge rust de middag uitgespreid. En voor dit roerloze uur, in haar geluk verloren, is zij alleen en danst, - onder de oneindigheid.…

zon en zee blijft het strand kil achter als het water zijn gram gehaald heeft…

in de verte een verlaten strand bijeengehouden door wat pijn zeeblauwe, tranende ogen en een leeg, wit gezicht vastgebonden starend naar zijn lot de kogel op hem gericht achter de rotsen zit ze daar alleen, een bruidsbloem in haar haar starend naar de blauwe zee de golven dansen mee hij had haar belooft te trouwen te trouwen aan het strand…

Getart door de zee Zwervend op stille stranden Verdriet aan je oor…

de zon duwt de zee het water uit en de maan trekt haar het strand op…

De zee komt en gaat fluisterende rolkeitjes op het stille strand.…

Brekende golven waar de zee het strand ontmoet ..onophoudelijk…

Water naar de zee Luchtkastelen op het strand Neem mijn liefde mee…

Daar waar de zee kust rollebollend op haar strand geeft hij verkoeling…

Schijnt haar stralen op het strand. Schittering op zee.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

zee geeft helemaal nergens om Het houtje droomt nu maar van een strand Nee - niet van vroeger toen ze boom was Dat is verloren Een strand is er niet -------------------------------- uit: Zes nietsjes (1981).…

(een elfje) Strand De zee Het warme zand Het maakt me blij Kalmte…

een golf aait het zand de zee kust de horizon  en omarmt het strand…

De zee kust het strand op getijden gedragen maar vindt nergens rust…

Bulderend witgekopte golven overspoelen het strand kinderen van de vloed ZEE…

Wat een heerlijk land Het Zeeuwse land Wat een golvend duin Het Zeeuwse duin Wat een prachtig strand Het Zeeuwse strand Wat zout de zee, zij kust Zacht de Zeeuwse kust…

Een zee wilde ik altijd zijn, niet de grootste misschien, maar toch een zee met heel veel golven, die beuken over rotsen en teder het strand strelen. Een thuishaven zijn, voor wie weet, de zeemeeuw, die gelukkig mee wil deinen op het ritme van mijn zee.…

Mensen zijn verdwenen, het zijn alleen nog wij, de zee, het strand en de verhalen van verlangen om te mogen dromen als een kind……

Stad met rafelrandjes Een tram rijdt door het gras En de zee, de zee, altijd dichtbij Nostalgische panden Duinen en strand Lopend naar zee Steeds weer die zee Stad van verhalen Talrijke talen Aan zee begon de herfst vandaag Den Haag…

" en met een reuzeklap zit je ineens weer op het strand…

jij de stranden van mijn eenzaamheid mijn eiland, met jouw ego in dit nergens zijn we niemand alleen gebleven voor de zee.…

rollende golven het strand bedolven onder schuimende koppen het moet wel kloppen een oude man duinpan, het klotst aan de rand van het strand de oude man, ziedende zee een verloren land…

op het strand bouwden we mijn kleine zoon en ik zandkastelen zal ik nog wat zee naar je brengen papa vroeg hij op het strand denk ik buiten de tijd meng ik dromen met de werkelijkheid hoe jong was ik toen vader me verliet…

Blote voeten op ‘t strand Een rode lok in je gezicht Maria in je hand Voor de stilte gezwicht Blote voeten op ’t strand Heuptas op je dij De zee die overmant Isis aan je zij Blote voeten op ’t strand Broekspijp omgeslagen Zachtjes kietelt het zand Antwoord op je vragen Blote voeten op ’t strand Fluist’ren doet de wind Met je hakken…

bomvol de zee het strand de zonnelucht de laatste zin: 'niet te opereren nu' de golven gaan te keer…

Als de zon haar kracht heeft verloren maar haar gloed nog even de rimpeling van de zee zacht streelt en laat gloren verdwijnt zij langzaam achter de horizon golfjes kabbelen ongestoord op het strand zij wissen alle sporen van de dag uit het zand alleen het geluid van de branding ruist zacht en de avond gaat over in nacht…