Alle inzendingen over zomerdag

roze Je probeert het in het ritme eb en vloed, bewegingen van liefde, heen en weer stemgeluid bevestig je in jouw mogelijkheden je hebt de echo gehoord vanuit betrouwbare bron Er is nu tevredenheid in het hart om in de schoonheid van die bloem te zijn in oppervlakkigheid van een illusionair verlangen klinkt de echo van een zomerdag…

Toch rust er op zo'n zomerdag geen zegen. Na zonneschijn komt immers altijd regen.…

Heel weinig blijft er nog van wat in lange zomerdagen ons hart verheugde door zijn klank en kleur. Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo traag... zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…

Heel weinig blijft er nog van wat in lange zomerdagen ons hart verheugde door zijn klank en kleur. Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo grijs... Zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…

fluisterend van verlangen een hemels gevoel mijn hele wezen delen voor altijd met die zwoele zomerdagen je koesteren....... blijf !!!!! soms overmoedig soms heel zacht jij wind jij wind jij "duivelskind"…

de natuur lijkt dolgedraaid bomen forceren hun blad zomerdagen in april lentegroen binnen één week tuincentra zijn leeggekocht ijsheiligen nog vergeten niets ontluikt geleidelijk bloesem barst vulcanisch uit ik waan mij haast mediterraan knopen springen van mijn bloes…

Een vreemd soort Weemoedigheid hangt Langzaam in de lucht, Loom als was het een Vooruitgeschoven zomerdag Die net als mijn gevoel Te koud is voor de tijd Van het jaar - een lage, Verschroeide geur van Weemoed die overblijft Van alles verterend vuur En die tastbaar resultaat Lijkt van jouw sterven In dit lijdensuur…

heb het blad toch omgekeerd las de nerven in het sterven van het groen zo fijn vertakt gaf jij voorjaar in veelkleurig chlorofyl groeide warm je ziel in lange zomerdagen nu wintert slechts profiel mag ik in het lengen van de dagen weer lente van je vragen…

een knuistje rust in de vingers van een liefdehand zo onkreukbaar moederszomerjurk met margrietenbloemenrand - nee, allang niet meer bang - voor tientallen flitsen vinnig gerommel op een hete zomerdag de warme stem sust de bibberatie verwant is de glimlach - nee, allang niet meer bang - (Voor Maria G )…

Ik herkende je niet dat stuk verdriet wat er van jou is geworden sinds we elkaar zijn verloren Je was mooi nee, nog mooier veel mooier dan mooi, dan mooi zou kunnen zijn Je prachtige gezicht leek onoverwinnelijk maar het is nu geen gezicht je uitdrukking is verloren Waar zijn die ogen die zo glommen als een zomerdag op rustige zee…

Zonder nog een traan te laten rollen Gum ik alles weg Wat me nog aan jou kan laten denken Voor mij ben je niets meer dan een stukje verbrande foto een vaag weggestopte herinnering die ik zonder twijfels verder wegstop om op een mooie zomerdag weer aan je te denken en te beseffen dat ik gek was je ooit te laten gaan Maar ik kan het niet meer…

Er was voor die donderdag Wat bewolking voorspeld, Een matig zonnetje, dat Regelmatig achter de wolken Schuil zou gaan, maar niets Bijzonders was er voorzien Op deze doordeweekse zomerdag; Tot het mensen begon te regenen Uit het wolkendek dat zijn water Leek vast te houden, Maar mensen zonder vleugels Kansloos naar beneden zag…

Het leven werd een zomerdag toen wij als door een wonder voorzichtig werden meegenomen.…

Hij duikelt en zwalkt zonder te twijfelen schijnbaar chaotisch maar doelgericht en moeiteloos licht op deze stille zomerdag.…

Een vaas barst bloemen puur en bloedrood dansen ze voor mijn gelaat, een wind van wiegende stelen bewegen bewonderende vingers tot voorzichtig knippen en plakken om maar vooral niets te missen van het jonge koren parend op een willekeurige zomerdag.…

alsof de weg naar maandag dwars door de sahara loopt leeg, droog en eindeloos terwijl de drukte van de zomerdag iedereen naar buiten jaagt zoveel te zien, zoveel te doen blijven onwillige benen stram de houten luiken sluiten elk teken van leven buiten…

raakt hij buiten zinnen Ruwe rauwe strepen het zwerk...donkerblauw en zwart Hij valt niet te stuiten Herkent de smart van zotte zomerdagen Van binnen is hij schilder Soms... komt het naar buiten.…

in permanent heeft tijd je haren gegrijsd het leven in de heer kende ook een weleer waarin bloemen bloeiden verborgen in het hoge gras op lange zomerdagen onttrokken aan ogen die slechts rechtlijnigheid konden gedogen voor pleziertjes is geboet het lange blonde haar grijst permanent onder de hoed…

Het waren geen toevalligheden: Neerslag van regen intensiviteit van onze liefde zoals het moest die mooie zomerdag en in de groene schaduwzijde bracht jij mijn hoop terug naar het pelgrimsoord het ging als in een film we liepen samen door het onweer naar de kade, naar het schip om ons thuisland nooit meer terug te zien.…

Dit alles droom ik niet Terwijl ik op mijn rug gelegen geniet van deze zomerdag. Dit is geen droom, Dit is een gedicht. Hier kan alles en nog veel meer.…

Luie lome zomerdagen zonnehitte vult het huis jij slaakt naakt een diepe zucht ik lik zacht jouw kruis. Later liggen we hand in hand zij aan zij een ijsje te eten oververhit maar zeer voldaan voor we zo weer verder zweten.…

Wanneer warme woorden op hete zomerdagen ijzige gedachten verjagen verschijnen geïnspireerd of soms uit het niets letters en woorden Wanneer de kou optrekt en taal het hart verwarmt worden lege witte vellen weer gevuld met zinnen vol met hartstocht en verschijnt langzaam een liefdesgedicht…

kapotgereden klei stuift in de wind legt een grauwsluier verstikt het beeld van een hete zomerdag vol naakten bruinend in de zon als vele meters huid waarop zoutparels verkleien want in de adem drijft stof kleistof uit de polder kapotgereden in de wind oostenwind tikkeltje zuid…

mijn lichaam is gekneusd het hart slaat over in dwalen en falen nog altijd onderkoeld ik kan er niet meer in zweef slechts rond herinnering van hoe het was en ging zie nog het koren wuiven op een warme zomerdag de bruidsjurk waarin jij de mooiste van de wereld was zij vechten voor mijn lijf begrijpen niet waar ik nu blijf om…

een man vraagt een vuurtje hij straalt charmant op deze hete zomerdag het waait een beetje z'n omhelzend woord spreekt in meerdere talen het vlammetje dooft meteen wanneer ik zijn vriendelijk verzoek afwijs en zeg dat de slagroom in mijn koffie al gesuikerd is zijn verbeelding smelt ter plekke…

druk op een knop en er is een vlam nu kan je zeker beginnen te klagen over het verlies van het vuur als natuur maar in de supermarkt krijg je er drie voor een euro het is waar dat je het vuur en de vlammen die zomerdagen en dat gloeiende hout niet terugvind in je plastic aansteker maar elk vlammetje dat je ziet steeds…

De zee De zee geeft je verkoeling in de warme zomerdagen. Je denkt: ik ga zwemmen, er kan mij niets overkomen. De zee is verraderlijk en ineens ben je niet meer te zien. Mensen gaan naar je op zoek en dan ben je niet meer te vinden. Enkele dagen erna wordt je gevonden, hoe erg is dat.…

Het was een mooie zomerdag, De eerste keer dat ik je zag, Jouw ogen zo zeeblauw mooi, Ik kon erin verdrinken. Ik wist niet wie je was, Ik wist niet waar je woonde, Maar één ding wist ik, Die zeeblauw mooie ogen mocht ik niet laten gaan.…

het waren niet alleen je hand en ogen die me wenkten ook die wolk kastanje gebruind haar dat ongeordend krulde in de late avondzon van een eindeloos lange zomerdag je lach had nog dat zinderende van de middaghitte in een trillend zwoel geluid jij pakte volledig uit na jouw weergaloze presentatie koesterde ik vol liefde je warmrode…

Nou hadden we toch bijna een record Maar ook door zuchten, puffen, steunen, hijgen Kon u het kwik vandaag niet hoger krijgen Ook Ell was even hot, maar het verloor Gezegend is het volk dat dit soort zaken Tot topic van een zomerdag kan maken. ---------------------------------------- Het Limburgse Ell wist het verwachte temperatuurrecord…