8906 resultaten.
Iemand.
hartenkreet
3.0 met 31 stemmen 2.081 Menig glas is
al bekeken,
menig glas is
al geleegd.
Maar een glas
laat zich
snel breken,
de scherven
worden
weggeveegd.…
Pieter Saenredam
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 163 De lijnen op het platte doek verdwijnen
en scheppen ruimte, overdekte pleinen
van steen, van glas. Het orgel speelt, hoor,
een psalm van Pieter Sweelink. Een stoet
van zwarte pakken schrijdt daar plechtig
in gouden ochtendlicht en deftig
begroet de kleine hond. Waarom doet
een wolk het gouden licht verzwakken?…
Le petit mal
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.045 gebrandschilderd
glas dat dagelijks licht
en suiker kleuren filtert
in mijn donker zicht
wentelt stof en glinstert
schuin omlaag naar
de stenen vloer sintert
zwart naast wit waar
mijn bewustzijn daalt
door het flapperen
van lange gewaden
met hun wervel
en rokken ruisen
mijn tijd vervliegt
in het stofspel dat volgt
de stilte heerst
tot…
Roes
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 518 Ik roes van jou
zweef over paden
verdwaal in tuin
raas in overdaden
ik bloos van jou
schilder vissen rood
water warm paars
planten bont en blauw
ik kook van jou
snij pink in vuur
rook brood zwart
vergeet etensuur
wij zijn glas
mijn hobo hart
jouw serene snaar
kwetsbaar helder…
Anima Sana in Corpore Sano
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 391 De ochtend ontwaakt
donkergrijs, spreekt
schimmig van
krassende kraaien in
verkaalde boomtoppen,
zwart als de nacht,
van die forens die op zijn
reis in de file wacht,
van klagende ruitenwissers
over tranend glas,
eenzaam onderweg
naar daar waar
men wordt verwacht.…
Jouw glas
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 886 krap vier dagen bleef je glas staan,
ik dronk eruit; het was van jou
maar ik heb de afwas net gedaan
spoelde je weg; het sop wat lauw
dus ik boende je lieve glimlach
uit de bodem van het glas
en wist dat morgen weer een dag
zoals gewoon weer zonder was
weer zonder dat niet-zeker-weten
weer zonder stiekem houden-van
zonder met onze maten meten…
Tranend glas
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 686 Het raam beslaat
door mijn gedachten
ik teken letters
op de ruit
door vochtig waas
zie ik hoe je lachte
voel nog jouw lippen
op mijn huid
ik tel de uren
van verwachten
kijk de wijzers
snel vooruit
stil en hoopvol
blijf ik wachten
ja ooit komen
dromen uit…
Glas sex
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 451 Sprak de spiegel
jouw gedachten
of wilde ik
de glans behouden
terwijl mijn ogen
lachen houd ik
de jaren even vast
zie plots de strepen
en de lijnen
pak de glassex
uit de kast ...…
vingers op glas
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 595 ik heb een raam zonder sterren
of zonder enige waarde
van jou tot mij
en woorden, woorden
om te vertellen
dat wat ik ben
niet meer is
tussen steen en wolken
vond je mijn naam om m’n ziel
te overtuigen
de vorm van
een open zicht
en diep zo diep
breken vingers
de zomer alvorens
die in mij kon dringen
en leeg zo leeg
wieg…
uiteen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 891 steeds als ik een vogel hoor fluiten
is er de drang om glas te breken
glas uiteenspattend in gebroken kleuren
als de geest in al haar dimensies.…
een dag als glas
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 674 het water, stil van wolken,
spiegelt mijn binnenste naar
buiten
alsof het weet heeft
van de vreemdeling en wat
geschreven kan worden
als je te dichtbij komt; het gezicht
gesloten, weggerukt uit de warmte
van een zomerochtend
omgekeerd door regen
alsof hemelsblauw geen eenzaamheid
kent, geen landingsplaats
van weemoed of treurnis…
Windroos,
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 278 Jachtige sneeuw, waarvan de
vlokken zich bewegen op de
vleugels van alle gekozen
winden, de windroos van het
kompas is niet vermurwen,
verwijst naar een bestemde
richting van het bestaan,
verstuurt de adem over
thuislozen en allen die nog
verder moeten gaan, het ijzelt
glas over beminden en iedere
gezinde, bewegingloos is de
kristallen…
vul het glas
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 414 de dag is onrustig, wil deuren
toetrekken
ik sta dichtbij
en mijn verlangen wordt even groot
om jou te vinden
ik zal het verleden ontmoeten
in toekomstig geluk en weer afscheid nemen
tussen de teugjes door
het zal niet langer
dan één seconde duren
glanzend, gretig
wanneer de nacht in déjà-vu
een nieuw en groot lichaam baren…
de waarheid op een viltje
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 503 ik heb dat niet geschreven
plaatste slechts mijn glas terug
en daarbij is het gebleven…
EETWAGEN
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.622 Ik zag de zonnestralen
Een eeuwig ogenblik verspelen in zijn glas.
Hij zal nooit weten (God weet waar wij dwalen !)
Dat ik de Dichter van zijn wijnkelk was.…
achter glas
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 479 't leven heeft
losgelaten
gisteren
toen de zon
mild scheen
haar gezicht
tussenin
na nachten
van gewilde slaap
er zal nog meer
geschreven worden
morgen of overmorgen
als zij het jonge afscheid draagt
verder weg van vandaag
't leven heeft
losgelaten
wit op hemelsblauwe lakens…
Geslepen glas
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 Geslepen glas, in de spin; rijgt mij tussen
al zijn draden in. Geslepen glas, gevangen
in het spinnenrag; wacht ik op die ragebol
die mij boenen mag.…
Ik zag je
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 120 'k Deed m'n ogen open,
voelend dat je er was
niet slechts een verschijnsel
nee ik zag, je wazig
als door glas.
'k Was blij je te zien
was al eventjes gelee
'k zie je niet zo vaak meer,
maar volgend keer
ga 'k met je mee.…
Kapot glas
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 Grijze splinters glas
strooien as rond
in de woestijn.
Ze weerspiegelen de ruimte
van de kapotte krater
van vroeger.
Pas veel later
slaat alles
wat kapot ging
in.
Wat het losse zand
had kunnen lijmen,
vormt een vaste substantie
onder de druk
van de inslag.
Ver weg verstopt
glas
onder woestijnzand.…
In het voorbij drijven gevangen
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 3.472 lege glas naar
meer doet verlangen
ja, zo een lach
...ontwaakt…
Boek
gedicht
3.0 met 32 stemmen 12.282 .
-----------------------------------------
uit: 'Statig Landschap Achter Glas', 1982…
voor h
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.463 de hemel viel
sterren in de zon
straalden
gebroken ijs
groen blad
in een glas
ogen die brandden
handen strandden
streelden een wang
lippen openden
kusten
vergeten lusten
glazen vol geschonken
klonken als gedichten
vreemde gezichten
zwarte gevaren
verwarde haren
onverwacht
een nieuwjaarsnacht
in de hitte van de zomer
lief, blijf…
aardedonker
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 165 tussen muren en glas huist
de kamer, breder door het zwart; kouder
in gevoel, nu licht verstoken blijft
alle ruiten ademen
elke deur verdraait de glans
van
kleine denkvermogens
even lijkt het, of mijn slaap verloren raakt
maar dan
kruipt warmte onder dekens
tussen lijven die de nacht bezoeken
en de zinnelijke nood
te raken waar…
rouw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 471 huizen binnen
een enkel wagenwiel
wankelt over zwarte klinkers…
PAUL WITTEMAN.. een snelle dood!!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 178 de mooiste vleugel vertolkt Bach
De Andriessens-familie is eindelijk trots
en collega Jeroen heft het glas op
"De wereld draait door!!"…
wijn
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 2.178 je nipte aan je glas
van rode wijn.
met je glanzende ogen
keek je naar je glas.
je zat voor je heen te dromen
al kijkend naar de wijn.
je dronk er voorzichtig van
al dromend van je glas rode wijn…
Dank voor stank
gedicht
2.0 met 28 stemmen 7.998 Wie tussen de rozen
knoflook plant
ziet zich beloond
met een rijkere bloei
en een krachtiger geur
van de rozen.
Een parfum, een kaas,
een pate, maar ook
een schilderij,
roman of gedicht -
ja, eigenlijk alles
wordt er alleen maar beter van
als het een beetje stinkt.
Natura Artis Magistra.
-------------------------------------------…
Raam
gedicht
2.0 met 44 stemmen 10.916 Meer dan 't gebeurde telt wat kon gebeuren
en niet gebeurd nog steeds gebeuren kan.
Je loopt een huis langs en herkent daarvan
de grammofoonmuziek, de braadvleesgeuren.
Is dit jouw huis - of woont een andere man
met vrouw en kinderen binnen deze muren?
Vitrage voor de vensters, dicht de deur en
geen pad waarlangs je achterom kunt gaan.…
Vraag
gedicht
3.0 met 35 stemmen 19.345 Een vrouw. En kinderen. Duizend mensen
daarbij waarmee je om moet gaan.
Hoe langzaamer het hart gaat slaan
hoe voelbaarder worden de grenzen
van zijn gebied. Het eens intense
verlangen om door het bestaan
de weg in samenhang te gaan -
verviel het, met veel andere wensen?
Wat ridders deden doe 'k vandaag
- een draak verslaan, molens bevechten…
Wilg
gedicht
3.0 met 61 stemmen 10.162 De zon is opgekomen.
De wilg, nog zonder blad,
wordt in het licht gevat
en laat zijn takken stromen.
Traag breekt de middag aan.
Heeft iemand zoveel uren
met naar een wilg te turen
ooit vruchteloos verdaan?
De lucht trekt rose dicht.
Niets valt nog te verlangen
dan dat de wilg zal vangen
de laatste schilfers licht.
----------------…