Alle inzendingen over wereld

dat ik ooit vertrekken zal en jij dan nog laat met de hond een rondje maakt, af en toe naar boven kijkt dat ik je pad dan met sterren bestrooi, als vanouds weer naast je loop en jij me nieuwsgierig vraagt of de hemel echt bestaat en ik daar ook gelukkig ben dat ik je dan vertel: de hemel mijn lief was hier op aarde had ik…

Als ik een vis zou zijn zwom ik jou tegemoet sloeg een vin om jou heen en deelde de zeeën met jou. Als ik een vogel zou zijn vloog ik jou tegemoet nam je onder mijn vleugels en deelde het luchtruim met jou. Als ik een roofdier zou zijn sloop ik je tegemoet en sloeg opeens een poot om jou heen en deelde het oerwoud met jou. Als ik een…

Klaprozenweide weer een bloedrood bespikkeld oud - oorlogslagveld…

Straks als wij zullen slapen en onze ogen dicht zijn gevallen zullen ergens in de wereld honderden geweerschoten knallen straks als wij zullen slapen en niks om ons heen meer horen zullen er vele mensen sterven en wordt er nieuw leven geboren straks als wij zullen slapen en niets van dit alles bemerken zijn er overal op de wereld mensen…

Het witte zand zuigt mijn voeten op en geeft mij het sterke gevoel dat ik door de ontembare kracht van de natuur in een andere wereld kan staan. Misschien zijn daar de jaren licht in een altijd groene schildering is er ruimte om niet geleefd te worden en worden woorden nog gehoord Tastend baan ik mij een weg door de duisternis ik zie geen…

Miskien fielstou dy lyts wannear't se mei dy praet, te lyts om goed te harkjen nei alles wat se seit. Dou kinst har net oan, dou doarst neat te sizzen en sjochst wat skuterig en benepen oer it lân. Sa faek ha ik dy warskôge dy ûtlein hoe't it wurket, hoe't de minsken wêze kinne op dizze grutte wrâld. Dou sjochst my nou oan, dyn eagen…

waarom vertoefde ik hier twee nachten heb ik gedroomd in het inner van uw stad mijn woorden geparkeerd in het uitgehongerde hart stof heb ik gezogen pas toen heb ik je aangekleed met mijn poëzie mijn Friese pelgrimstocht door je straten in het begin zul je wachten maar nu ik weg ben zal je aanvaarden dat mijn tweetaligheid ook…

De regen vormt gestaag Een druppel op m’n raam Het licht weerspiegelt En verspreid een Caleidoscoop aan kleuren Gevangen in een glazen bol Krachten absorberend Ontstaat een nieuwe wereld Kijkend van dichtbij Word ik beweging gewaar Een wereld op z’n kop Groeiend en groeiend Om me heen Verdwijnt mijn eigen wereld Verleid door fantasieën…

Van waarheid beroofd, die ze nooit kenden. De verhalen verzinnen zichzelf, alles door oppervlakkig zien. Ze kunnen er niet meer tegen. De stadsmuur is té dik, té hoog. Snakkend naar ware informatie, die ze niet krijgen, zonder ervoor open te staan. De inwoners van Onwetendheid. Ooit beseffend, wij zijn ook een volk. Vanaf dat moment…

je slaapt niet wanneer de zon jou doet bewegen en mij sprakeloos op de achtergrond zet ver hier vandaan de zomer sluit bloemen in je nog ongeleefde ogen, als zouden tralies stilzwijgend je huid doen verbranden en sporen achterlaten, licht en donker, open voor de dageraad zal ik je ooit vinden in de schaduwen van de aarde waar elk…

stemmig en gewijd staan we keurig in rijen opgesteld rustig maar vol ongeduld wachtend op de volgende die ons weer even in beweging zal zetten zodat we ons gebed aan de wind kunnen schenken die het tot ver achter de horizon zal verzenden onze voeten en kruin zijn dik met boter ingevet om zolang mogelijk te blijven draaien van elke zet na iedere…

'stilstand is niet bewegen' en de onbewogen tijd toch zien vervliegen als vluchtigheid neem de wereld op het oog ook al onbewogen... maar ik weet beter bijvoorbeeld wanneer ik draaierig wordt en moet kotsen Lejo van Kuijeren…

Goed gevoed met wijsheden en stommiteiten, openend onze ogen met kwaad of lieftalligheid (van woorden, kogels, gummiknuppels of machete!) aangekleed met de dromen van anderen wij bepalen wat lelijk is en wat schoon en trekken de schoenen aan die niet bij ons passen, meerdere malen wisselen wij van oor, wij verbieden de dieptes en de hoogtes,…

Als jankende klanken van weemoed waait er een wind door de atmosfeer een vleugje zelfreflectie gaat al gepaard met hartezeer ogen bekijken de wereld vanuit een persoonlijk vizier verandering is onmogelijk er is maar een manier botsingen tussen culturen wrijving tussen vroeger en heden een overeenkomst hebben wij allen een verschillend verleden…

De trein stopt met gillende remmen Hoi Amsterdam een prachtig station En hoe ik dit nu weer bemerken kon Zakte weg aan de stadskant geen porum Enkele politiebussen waar zijn de criminelen Voor mij zag ik on- en gekleurde mensen Maar misschien wordt het straks toch anders Als inlanders elkaar steeds meer gaan verwensen Het damrak met zijn…

stram in twee rijen dik camouflagestrepen onder ogen die alles in zich opnemen vóór een verdwaalde kogel opnieuw een statistieken nummer en zwarte kadertjes in de krant het stof bijt, de zon brandt met hun maaltijd in zilver - made in the USA - of het koosjer zou zijn chocolade uit te delen eerder dan blauwe bonen een onschuldige glimlach…

Spreek de waarheid en alles stopt: spreek. Twee ogen vol mystieke berusting en onbreekbaar geduld musiceren als samenvallende scherven, leven voort als stralend gebroken en gelukkig licht. En toch, hiervoor weerklonk geen stukstuitend startschot. No stress. Okerpoederen camera’s cirkelen scherp en koelbloedig, toekomstvoorspellende aasgieren…

Bommen op Irak en Libanon Giflozingen in Afrika en op zee Het gebruik van asbestdaken in Ukraine De politiek beslist en gaat erin mee Het westen huichelt gestadig door Eenieder volgevreten gaat ervoor En och wij zijn zo volgzaam en begaan Eisen het recht een boom te laten staan Intussen treden rivieren buiten de oevers Sleurt het wassende…

elke ochtend de weg die iedereen bewandelt naar het dorpse plein een markt te bevolken voor de inwendige mens voor het uur van de haan het beest geslacht en gepluimd met de nodige groene vulling genieten van het goede leven een mens onder de dieren neemt wat hij maar wil zonder rekenschap voor wat dan ook de wereld een uitgedoofde vulkaan…

Door de ramen zoeft van alles van de wereld in vlekken voorbij groene streep, boom of weiland, grasspriet of bloem.. Dat alles gesplinterd uitéén in dimensionale beelden vervormd, als een lachspiegel, stilte na "ka-boem"! Rood gespat voor vrede, de klok die afliep, vreugde verruild voor een occasion van het leven ruwheid voor…

hoe zou het zijn om zonder woorden verhalen te vertellen er was dan niemand die ze hoorde dus enkel lege vellen geen prachtige gedichten gebrek aan poezie en sms-berichten ook die bestonden niet een kast zonder boeken chatrooms bleven leeg geen huwelijksaanzoeken en vragen waar je bleef behoorden ook tot het verleden net als ruzie…

Vrede sluiten in je hart onderhuidse strijd tastbaar aanwezig bij maanlicht vallen tranen als dauwdruppels in zee zij vormen parels in je hart hun glans houdt je warm in de nacht de wind fluistert jouw naam een fata morgana…

hoe sereen is het om met respect kordaat te worden opgehangen na eerst nog een zachte basis om je nek het touw mocht eens de huid verruwen oudejaarsdag een tijd om op te ruimen volgens oeroud heidens gebruik je erf opruimen en je hoofd legen dan kun je er voor de toekomst tegen al duurt die toekomst misschien maar een jaar…

een gedachte vecht met haar oorsprong een onbezonnen idee dat een punt verdient vlak achter zijn staart het idee verweert zich stelt de gedachte voor zich in hem vast te bijten en te proeven van zijn kracht werelden te doen ontstaan na meer dan dagen alleen trekken beiden zich over de streep en bevinden zich aanvullend aan de basis…

Geitengevecht wit stinkt op straat en loopt tussen auto’s op de veemarkt waar meloenen open gebeten, gereten door hun land. Zo blauw, zo zee, kakelbont het volk in hun zwarte prauw. De Baobab heelt honger, viskoppen liggen naast tweedehandswagens waar kinderen lustig voetballen met de aarde.…

het is koud vandaag de lucht is flinterdun en brengt de sterren dichter bij het bibberoog slechts vertroebeld door de nevel van een ontsnapte ademteug er zijn geen handen meer verstopt in zak en want worden ze niet geschud noch uitgestoken naar de naakte rafels van een man die stilaan blauwer ziet deze nacht zal Nello sterven opnieuw…

Op 't eiland Funen is de zee een bruisend blauwe vlakte, met aalscholvers die wachten op vis, daar verrijst het oude slot Waldemar eenzaam temidden van ruw boerenland, stille straten, Deense haring, velden met pompoenen. Verlaten liggen daar stenen in alle kleuren en maten, op het strand, waar wij zonder woorden, met een regenboog hoopten…

jag älskar dei zo vast en zeker ik omhels je I love you o zo diep in mijn gedachten je t’aime op de maat van klassieke beatmuziek amor amore op vleugels van het internationale ich liebe dich über Grenzen hab tiefer Lebenskunst in dich gefunden da bist du wiederum im Zug verbreid mijn liefde in talen die ik nog niet ken ik hoef ze…

Zij oogt iets log en lijkt wat sloom zo uit de hoogte aan `t plafond van ruim en lucht De lijn van sop moet kokend zijn geen schuit met slib. Zo`n ton raakt niet op stoom. Behalve tobben dansen snerpen over lieren, bollen joelend op de vlucht als ze aan de vallen plukt of te lang blijft dollen bij het trossen werpen. Zij meerde heel wat…

Ik leg een bed vol idealen bloot die voorheen narcissen liet logeren en hun aroma liet verwelken naar schimmel op het smetteloze gedachtezicht. Ik heb de knik gevonden, de hersenwasser van dit denkstandbeeld… Ik loop op een wereld, een gezicht wat alleen diep gegraveerde lach rimpeltjes heeft. De glimlach die ooit misschien heel even was…