godenzoon

god spuugt verbitterd op de grond
en alle bedelaars grijnzen, immers
ze hadden hem gewaarschuwd

god kijkt ongelovig, naar al die mensen,
ze snellen voorbij en kijken niet of nauwelijks,
ze verachten zijn vodden en zijn stinkende wonden

god kijkt, verdrietig vragend, naar de andere bedelaars,
ze grijnzen en ze spuwen op de grond,
ze hadden hem immers gewaarschuwd?

'waar is toch mijn zoon?', vraagt god
en alle bedelaars grijnzen stil, zij weten
dat de godenzoon al eeuwen is verdwenen

god zwijgt nu, durft niets meer te vragen,
want alle bedelaars grijnzen, spuwen op de grond,
waar zou zijn zoon toch zijn?

'je zoon is in Afrika, Amerika of Azië,
misschien in Europa, ja, ergens loopt hij rond',
zegt de oudste en eerlijkste bedelaar

god wordt nu zo bang, verdrietig en verbitterd,
want zijn zoon, zijn dierbaar enig kind,
zwerft rond, moederziel alleen in de wrede wereld

godenzoon

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 370