Het Venijn
De Andrieskruisen wapperen in karmijn over de stad
de oude haven huilt, rilt nog van haar verloren water
een waterpoort toont geschiedenis, bewaart voor later
haar kloeke mannen, als vent uit Breda, dan had je wat
stad van koepel en kerk, huis van geel en zwart
de Heren van Breda huizen nog altijd in hun burcht
van geadeld bloed…
Gescheiden door de Westerschelde
't Zeeuws-Vlaamse land, de overkant
Het land van rust, van kabbelend water
Haaientanden op het Cadzandse strand
Een open land, omzoomd door dijken
Daarbinnen is de aarde verdeeld
Vanaf het voorjaar tot de late zomer
Worden hier ontbijt, lunch en diner geteeld
Het Volkslied zegt "Een land apart"
Het loopt…
-Het zonlicht dwarrelt schuw door de kamer
De schaduw die schuchter volgt-
Zijn huis is leeg
zijn wereld is zijn huis
Zijn gedachten zijn rommelig
als de kamers
(Vazen in de keuken kuchen
neerslachtig stof)
(Kinderlaarzen dromen water
en weten niet meer of ze lekken)
(Een deuntje tracht met dof geluid
voorbije sferen te behouden…
Soms zit ik stilletjes op de dijk
en kijk naar het land beneden
dan zweven mijn gedachten weg
naar hoe het was in het verleden
Ik zie wel plaatjes in de boeken
maar dat is eigenlijk niet zo echt
en ik luister naar de verhalen
over wat men van vroeger zegt
Het heeft wel wat die nostalgie
al proeven we alleen de buitenkant
wij weten niet…
Koude december middag
een stille tocht naar Schattenberg
vooraf wordt duidelijk gemaakt
waarom ik daar sta.
Gelaten gaan wij die richting op
onderweg waait de herinnering
mij tegemoet.
De hoge bomen voor de huizen
de wasplaats, kerk en school
de bus vanuit de steden
de warmte van het mannenkoor.
De smaak van ritja ritja
de liefde…
Daar, het bord van einde snelweg.
Daar, waar rustig zijn weer mag.
Bijna thuis en in de spiegel,
slechts de woorden, 'guret ag'.
Daar, de lichten van die kruising.
Lokkend groen, niet stil te staan.
Onverhard naar links en rechts.
Moeilijk, om hier af te slaan.
Daar, de poort in dompel maanlicht.
Spitsen glans, gerenoveerd.
Stenen hoop…
943
Bezig met laden