3369 resultaten.
De stoel en de klok
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
453 De stoel die plotseling leeg is
De leuning en het zitvlak;
alsof 'ie eerder leven kon.
Zo bewegingloos, eenzaam en stil
Vergiste de klok zich maar.…
Ome Joop
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
495 Ik ken mijn oom van vroeger
van sporthal zuid en van Ookmeer
daar speelde ik als kind handbal
die tijd komt nimmer weer
Hij groette met een grote zwaai
als altijd enthousiast
speelde het liefst nog
met ons mee
de graag geziene gast
Nu is hij in zijn hemel
kijkend op ons neer
vertelt ons
het is goed geweest
al doet het afscheid zeer…
Voor Ietje overleden op 18/9 2015
hartenkreet
4.5 met 4 stemmen
817 Ietje Heermina
GEB. 06-09- 1954 overleden 18-09-2015
Daar lig je dan,
terwijl het niet zou mogen,
daar rust je dan
terwijl het niet zo mag zijn,
daar ben je
terwijl wij met zijn allen
zo intens verdrietig zijn.
We weten,
dat je geen pijn meer hebt,
we weten
dat je daar bent
waar we allemaal weer
samen komen,
maar het…
Na mij
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
599 Na mij is er niemand meer
die nog wil weten wie ik was
daarom geen foto’s meer
ik houd het liever vast
en ga terug
naar het blauwe jurkje in het gras
lachende tanden met een spleetje
stukje bij beetje
begrijp ik dat dankzij en ondanks
soms tot hetzelfde kunnen leiden
dat toenadering niet altijd meer betekent
dan vermijden
en dat de…
Gemis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
672 het zijn niet de dagen
die zo leeg zijn
het zijn de nachten
eenzaam koud
daar waar jij ooit lag
ligt nog je afdruk
waar ik precies in pas
soms krul ik me even op
en laat me dragen
door een kuil
in het matras…
Joost Zwagerman
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
679 Hij heeft de sluier opgetrokken van z'n verleden
dat als een knellend koord
littekens van verborgen pijn en verdriet
op z'n ziel achterliet
In z'n laatste interview
vertelt hij alles
met bevlogenheid
dat gaf hem lucht
en is nu in z'n zelf gekozen "stilte van het licht" gevlucht…
hier sta ik dan
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
504 hier sta ik dan
en vragen stel ik
met jou
waarom moeten mensen dood
waarom - waarom nu
waarom deze mens
vragen
duizend-en-een
keer op keer
het antwoord
weet ik
zal niet komen
nooit
hier sta ik dan
zonder antwoord
zoals jij hier staat
in de donkerste dagen
aan het mens-zijn verbonden
en sluit verslagen aan
in de stilte
van het…
Naar de stilte van het licht
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
813 Hoe erg moet het lijden voor hem geweest zijn
om te leven met onzichtbare pijn
in een wereld
waarin hij niet meer wilde zijn
Zijn innerlijke kompas was in nood
daarom koos hij voor z'n eigen dood
Nu leeft hij in z'n eigen "stilte van het licht"
Maar wat hij achterliet
gaat nooit uit het zicht...
In memoriam Joost Zwagerman, moge hij rusten…
Handen (3)
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
628 Mijn handen zijn het
Die kiekeboe spelen
Met de dochter van je broer.
Dol als ze is op dat gekoekeloer.
Schaterlach in de box.
Mijn handen zijn het
Die haar de lucht in gooien,
Keer op keer, telkens weer.
Verlangend naar steeds meer.
Paardenstaart in haar nek.
Mijn handen zijn het
Die plotseling beseffen
Nooit jouw kind te zullen…
Verstild moment
netgedicht
3.7 met 7 stemmen
552 Dit is zo'n moment dat de klokken even stilstaan
dat alle bomen hun bladeren verliezen
dat kinderen wenen en niet buiten gaan spelen
het is zo'n moment
dat niemand weet hoe het te stoppen
de bodem is drijfzand
je grijpt je geliefde bij de hand
drukt hem stevig vast
maar hij lijkt weg te glippen
het is zo'n moment
dat de wereld verstild…
Hoe intens verdrietig Joost KON niet meer
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
592 Depressies werden hem fataal,
hij kon niet meer,
sprak soms nog een taal:
ben blij als ik tien over tien nog haal.
Hoe open was hij,
hoe intens ziek en moe.
Hoe triest is het te weten,
dat eigenlijk iedereen en
niemand echt heeft geweten,
dat hij uit puur zelfbehoud,
de laatste stap moest zetten.
Ik hoop oprecht,
intens dat…
Straatrumoer
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
377 Joost Zwagerman; 1963-2015
Als één van de Maximalen* streefde hij naar meer
vitaliteit in onze poëzie
levenskracht die van de strofen mocht
druipen, zeker en immer voor eeuwig in het licht
In 't slot van jouw leven
de afronding reeds waar nabij
was jij overtuigd
steeds minder aan het wikken en het wegen
Gewaardeerde poems
in samenspel…
Joost Zwagerman
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
790 Zelfmoord? Waarom?
Eens te meer het besef
dat we 'depressie' niet begrijpen
Net een nieuw boek uitgegeven
kon hij in elk tv-programma komen
en iedereen zou weer
aan zijn lippen hangen
maar zijn lippen waren blijkbaar
al dood, hij wilde niet meer praten
zoveel heb ik van hem gelezen
in de kranten over kunst en het fascinerende…
Het afscheid
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
586 ik heb jouw laatste dagen geteld
op de vingers
van mijn hand
wij wisten wat
zou komen
verdriet groeide
met het uur
jouw stilte
werd verstikkend
en op den duur
vulde mijn stem de kamer
met het herhalen
van jouw naam…
Doden die leven !
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
397 Straks wacht ons een wreed gericht.
Dood moeten we. Dood! Dood! Dood!
Daar helpt geen lieve moeder meer.
Geen gebed. Geen smeekgedicht.
Stormwind jaagt door kerkhofbomen.
Ik huiver in een versleten jas en beef.
Bloed blijft door mijn aderen stromen.
Doden ontbinden, maar wat doe ik?
Ik leef!
Doden genieten in volle rust en vrede.
Doden…
Zonet
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
433 Het leeft en huivert, een klagen
zonder zich uit te kunnen spreken leed
een blanco bladzij van jouw kleed
zich lezen laat op deze stille dagen
Een zeilschip vaart sloom voorbij
wij liggen op het nog warme zand
ons wacht geen verre overkant
slechts eb en vloed en dood tij
Jouw blik beroert een verdriet
grijs als de maan in de nacht
koud…
Zonder begeerte, zonder hoop
gedicht
4.7 met 6 stemmen
8.426 Zonder begeerte, zonder hoop
op beloning, ook niet uit angst voor straf,
de roekeloze, de meedogenloze schoonheid
te fixeren waarin leegte zich meedeelt,
zich uitspreekt in het bestaande.
Laat de god die zich in mij verborgen houdt
mij willen aanhoren, mij laten uitspreken,
voor hij mij met stomheid slaat en mij
doodt waar ik bij…
Sterven. IV.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
832 Toen Z ij n e stem, wellend uit diepe nacht ...
Lichtend gelaat zag 'k over mij gebogen;
Ik staarde in kalme, vriendlijk blikkende ogen:
‘Kom met mij,’ wenkten oog en lippen zacht.
Mijn Gids had vleuglen, en op vleuglen vlogen
Wij de aarde langs, die droomrig, dauwbevracht,
Opglansde een wijl. Dan hoger, tot in pracht
De sterrenzeeën om…
Sterven. III.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
830 . . . . . . . . . . . . . .
Zoals de golven gaan en komen,
Komen en gaan,
Den schoot van heur moeder, de zee, ontnomen
Levenbelaân;
Zoals de bloemenkindren komen,
Bloeien en gaan,
De schoot van heur moeder, de aarde, ontnomen
Levenbelaân;
Zoals de starren gaan en komen,
Schittren en gaan,
De schoot van heur moeder, 't heelal…
Sterven. II.
poëzie
3.6 met 9 stemmen
2.791 De nacht is donker. - Buiten hoor
Ik Z ij n e schreden gaan;
‘t Is of zij pozen… Of zij voor
Mijn drempel blijven staan.
Blijven zij pozen? ... ‘t Is of mijn hart
Stiller en stiller slaat;
Of mij een grote, rauwe smart
Plotsling te wachten staat.
De deur is dicht. Mijn lamp brandt hel,
En weert de donkere nacht.
Ik hoor Zijn stille roepen…
Sterven. I.
poëzie
4.5 met 2 stemmen
768 't Is het Leven dat henengaat,
Stadig, stil,
Als zoveel dat altijd verder gaat
En toch niet heengaan wil;
Als elke tik van de klok, die uur
Nà uur slaat,
En nieuwe voortdringt, en ze één voor één,
Eén voor één sterven laat;
Als elke vonk in de vlammende haard,
Vuur een poos,
Door 't vuur geboren, door 't vuur verjaagd
En geblust…
Illusie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
507 mijn verdriet
heeft niet iedere dag
dezelfde naam
soms kan ik
het niet benoemen
gevoel van lamgeslagen zijn
in een overvolle winkelstraat
omdat ik denk
jou daar te passeren
een onbekende vrouw
die langs
mijn lichaam gaat
laat jou voor even
wederkeren…
Oudste van Nederland overleden!!!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
567 Na een ogenschijnlijk
eeuwig leven
is haar lichaam nu gestopt
en zal waarschijnlijk
´n eeuwig leven
haar geest zijn bij ´n God
niet in een Koninkrijk
van welke heerlijkheid
maar in het Energierijk!…
opeens dood
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
608 stel
je valt dood
van je fiets
en niemand
die dat weet
of ziet
langzaam groeien
de planten
over je heen
en je wordt
opgenomen in
ja, in wat
laten we zeggen
het bos
iedereen die je mist
in de verte wat tranen
geen kist of toespraken
niemand weet waar je bent
je ligt ontbindend
onder mos en varens
maar niemand
die…
Bij het afscheid van Suzy B.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
447 Het overvalt me iedere keer
bij de deur die opengaat
het tafeltje met een foto
de bloemen in een vaas
een kaars die opflakkert.
In luisteren was jij goed
Jij hield van positief
terwijl ik sprookjes deed
van Roodkapje en de Wolf
de Wolf en de Zeven Geitjes.
Jouw sympathie had de wolf
die jammerlijk verdronk
met stenen in zijn buik
maar…
Herinnering
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
717 Het is vandaag een dag
die ademt in haar sfeer
herinnert aan de lach
een glimlach van weleer
De dagen zijn verstreken
in het ritme van de tijd
wat na de laatste tikken
haar ter rusten leidt
Vergeten doen we niet
natuurlijk is er verdriet
maar ook dankbaarheid
voor de nu afgelopen tijd…
ENERGIE-RIJK!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
809 Als ik sterf
sterft niet mijn energie
ook al lig ik volledig uitgeblust
en zal mijn laatste adem
mijn stoffelijkheid beëindigen
mijn innige energie ontwaakt weer
door d'ochtend-frisheid na 'n diepe nachtrust
die mijn energie tijdelijk temperde
maar na mijn stoffelijk verlijden
spring-levender en energieker
zal zijn dan in het afgelegde…
Vaarwel.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
819 Hij kan niet meer bij ons zijn.
Er is nu verdriet en pijn.
Na een kort ziekbed is hij gestorven
en heeft een plek in de hemel verworven.
Het schip blijft aangemeerd en het tij
is gekeerd.
Een kapitein als hij zal er niet meer
zijn.
Het varen zat hem in het bloed.
Hij kon goed koers houden en je
kon op hem bouwen.
Geen schuimend water…
Waar moet ik zijn?
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen
610 Als ik aan de poort sta bij Petrus wat dan?
en ik zoek jou, waar ben je dan?
Pasjes heb ik niet, wie vangt mij op?
ik ben nu ouder dan jij, herken je me wel?
Sta je me op te wachten, misschien te popelen
met 'waar bleef je zolang'
Ik hoop dat jij er staat en ik dan in je armen vlieg
want vleugels zal ik dan ook wel hebben
Met de woorden…
Begraven Voorbije Dingen
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
439 Een aula vol respect voor een voorbij leven.
Dat opgebaarde overschot van het eens zo
Stoffelijk beleven. Het handendrukken van de
Nabestaanden met die ooit kenbaar heeft bestaan
En straks zal afzakken naar een onkenbaar vergaan.
Dan een steen voor wie het zich wil
Herinneren boven op de begraven voorbije
Dingen; in vergulde letters leest men…