hier sta ik dan
hier sta ik dan
en vragen stel ik
met jou
waarom moeten mensen dood
waarom - waarom nu
waarom deze mens
vragen
duizend-en-een
keer op keer
het antwoord
weet ik
zal niet komen
nooit
hier sta ik dan
zonder antwoord
zoals jij hier staat
in de donkerste dagen
aan het mens-zijn verbonden
en sluit verslagen aan
in de stilte
van het onbeschrijfelijke
het onzegbare
met als wens
kracht en sterkte
bij het vinden en geven
van de juiste plek
aan dít verlies
hier sta ik dan
machteloos
wat moet ik zeggen
wat kan ik zeggen
alles is te weinig
nooit genoeg
zijn ze er
de woorden
om te beschrijven
het gemis
het zijn van deze mens
hier sta ik dan
is het diepste weten
het geluk
van en door deze mens
beleven en ontvangen
het kan niet meer
maar ook
wat ik al mocht ervaren
aan deze mens
is van zo grote waarde,
van zo een betekenis
dat ik mij
om kracht op te doen
en plezier
in gedachten
het gezicht van deze unieke mens
voor de geest zal toveren
steeds weer
hier sta ik dan
met als zekerheid
wat wij van jou ontvingen
niemand en nooit
neemt ons dat af
dat,
dat wilde ik laten weten
dat jouw herinnering
lijfelijk niet meer aanwezig
in wezen des te meer
iets geeft van 'schaduwlopen'
en in die schaduw,
van dat prachtmens
zal ik mij
bij het verder gaan
graag bevinden
... hier sta ik dan – geschreven naar aanleiding van het schrijven van verschillende condoleancebrieven. ...
Zie ook: https://deoverkant.wordpress.com/
Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte, 13 september 2015
Geplaatst in de categorie: overlijden