Alle inzendingen over Sombere dagen

Door mijn kamer trekt de geur van de narcis, heerlijk Substianteel hoor ik met zware stem vanuit de tv Het nieuws staat aan. Door mijn kamer trekt de geur van versgezette koffie We mogen niet vragen welke beveiligingen uitgevoerd zijn Het nieuws staat aan Mijn vingers raken het toetsenbord aan, ik geef de narcis te drinken, pak een beker…

Het heeft enorm veel nut, de ramadan Geen friet, Big Mac en snoep uit de kantine Je houdt jezelf in toom, krijgt discipline Dit jaar was ik het dan ook écht van plan Maar na één dag vond ik het mooi geweest Wel vier ik wekenlang het Suikerfeest!…

En toen ging er een bode maar eens kijken Het stonk enorm, kwam dat niet uit die zaal Wie zaten daar toch ook weer allemaal? De deur werd geforceerd, men vond 5 lijken Wat waren die hier toch aan het bespreken? Waarschijnlijk ooit van ouderdom bezweken. (Er was 1 schedel met een brede mond Die in een holle lach wijd open stond)…

Een kerstboom, die staat er niet Vandaar dat je er ook geen pakjes onder ziet Een kerstmaal, dat komt daar niet Omdat ze de bodem van haar knip al ziet Een kerstontbijt wat dan bestaat Uit 2 beschuitjes met pure lucht Een kopje thee, voorzien van vrucht Een kopje koffie zonder iets En verder komt daar helemaal niets Een kerstboom, nee die staat…

Buiige neerslag, spetters hebben hun afdruk nagelaten op het vensterglas waar het vaal licht van ontwakende zon en mistig ochtendgrijs ook blijven plakken Het slechte weer met zijn beperkte zichten loopt de hele dag mee.…

luisterend oor van beminden bekoren maar ik die niet speel kan mij niet laten horen Anderen zijn er die fijn kunnen spreken en schalks en levendig wat zij bedoelen kunnen vertellen ik kan 't alleen voelen Want mij werd tot nu toe het lot slechts beschoren om ver van je weg en in somber…

alle tijden zal ik vergeten niets was bindend voor mij bijna alle vrienden zal ik vergeten behalve jij alle momenten zal ik vergeten waarin ik somber was alle momenten zal ik vergeten behalve die dat ik vrolijk was alle woorden zal ik vergeten tot de zinnen aan toe alle roddels zal ik vergeten ik ben ze moe maar niet alles zal ik vergeten…

Soms mis ik jouw lach, zomaar, op een sombere morgen, en ruik ik je geur nog, in een kussen gevangen, hoor ik je stem, zonder emoties verborgen, en ga ik op, in eindeloos verlangen.... soms wil ik bij je zijn, meer dan ooit, maar veel te laat, wil ik je vasthouden, er voor je zijn..…

verloren Wat ik eens bezat Nu loop ik hier alleen In diep gepeins verzonken Ik denk nog wel eens terug Aan de ogen die mij verdronken Niets keert het tij Een verwelkte roos zal nooit meer bloeien Dat gebeurt bij mij Nooit helen de wonden Ik leef in de schaduw Van wie ik ooit was Langzaam sluip ik rond Maar niemand die mij ziet Somberheid…

ik zag alleen mijn tranen en mijn pijn het sombere het zwarte van het leven ik voelde me verloren opgegeven en wist niet dat er zoveel moois zou zijn maar jij hebt me de vlinders laten zien de rozen leren ruiken de seringen door jou heb ik de vogels horen zingen de zon weer voelen schijnen bovendien je was er elke keer als ik moest huilen…

Dansend op een zilveren draad Flierefluitend buitelen zij ongeremd Bewogen regels op vrije akkoorden Speelse woorden doch niet erkend Dan verstomt het vrolijke festijn Onbegrepen dit vrije woord als geheel Streng worden zij tot de orde gemaand Gedanst gefloten mag er zoals betaamt Somber onbegrepen ploffen zij in het gras Geordend…

Terwijl ik zou kunnen genieten versperren sombere wolken de weg richting zonlicht Terwijl ik keuzes zou moeten maken twijfel ik constant over de eerste stap zodat ondertussen de kansen verglijden Terwijl ik voluit zou moeten gaan leef ik als surrogaat voor morgen omdat gisteren de toekomst bepaalt Terwijl ik het zou moeten uitschreeuwen…

Heel nieuwschierig sluimert de ochtend op mijn ogen gaan over het land veel dauw erop de dauw wordt meer naarmate de zon hoger staat en verdwijnt als het avondrood zijn gloed straalt Verhelderd wanneer de zon achter het water verdwijnt dan komt de maan wat somber boven die half schijnt gevoelstatig zo hoog daar achter de sterren verdrietig…

het prille van lente schroomt de bleke huid t shirts en de korte mouw lijken haalbaar voor de vrouw maar de spiegel rekent onverbiddelijk af met witte top en korte rok zonder gebruinde benen kleur krijgt langzaam weer de overhand waar somber het straatbeeld lang domineerde de donkere massa breekt in speels en licht bewegen nog even…

nog staan de instrumenten wat donker afgesteld want somberheid was troef maar uit de bak trekken toch al snel hoge tonen aan een speelse bel een dwarse streek over slaperige snaren brengt het pril geluid niet tot bedaren zij lijken nog ontstemd maar als de zon gaat schijnen zullen dissonanten zo verdwijnen dan gaat het lentelied…

De maandagochtend start somber en stil Nog maar half wakker en ieder geluid is teveel Dinsdagochtend en er gebeurd al iets meer Maar niet teveel denken dat doet nog steed zeer Woensdagochtend begint eindelijk zonder kater Eerst even kletsen dat werk doen we later Donderdagochtend en we gaan goed van start Maar bedrijvig zijn wordt vaak…

O somber, toch zinrijk verleden, Dat immer ver en verder wijkt, Gezegend is het zonnig heden, Waarover nooit een schaduw strijkt.…

somber als hij was wilde hij zijn hoofd in de wilgen hangen maar iets weerhield hem waren het de treurige blikken van de andere wilgen rondom die nog somberder leken dan hij of het afwachtende roodborstje op de picknicktafel vlakbij die met zijn kraaloogjes verlangend hoopte op wat verdwaalde kruimels de horizon verkruimelde in kleine…

maart stel ons toch niet langer teleur met storm, stofhagel en regenvlagen beloof ons negen mooie zonnedagen dan houden mensen op met hun gezeur de natuur is zo desolaat, zonder kleur vermoeid van de sombere winterdagen maart stel ons toch niet langer teleur met storm, stofhagel en regenvlagen ons hart verlangt een beetje lentefleur van…

Op nog een Das Een sombere das uit Maasbracht Gedraagt zich bijzonder verdacht. Hij wil, depressief En zelfdestructief, Voortdurend om hals worden gebracht.…

maart stelt ons toch niet langer teleur met vorst, stofhagel en regenvlagen belooft ons negen mooie zonnedagen dan houden mensen op met hun gezeur de natuur is zo desolaat, zonder kleur vermoeid van de sombere winterdagen maart stelt ons toch niet langer teleur met vorst, stofhagel en regenvlagen ons hart verlangt een beetje lentefleur…

zelf eens lekker uit lach om al ons hypocriet gedoe lach als blije kinderen wees eens minder serieus inderdaad doe het gewoon maak die lange lange neus en je zorgen zullen minderen interesseer je even geen enkele fluit voor welke bagger men over je gedrag uit spuit we moeten lachen het wordt eens tijd om ze te verdrijven die onzalige somberheid…

Ik omarm de sombere bomen in je droeve tuinen. Kus me nu, er zijn vuren aangelegd, de nachten zullen vredig zijn.…

Jouw sombere buien zijn enkel te verklaren door het eeuwige vallen van kleurige bla’ren. Bij jou loeit september, al is het hoogzomer. Leg je hoofd nu maar neer, mijn herfstige dromer.…

Toch lijkt het of de nacht nog niet wil wijken voor de dag. Alsof de zon maar nooit meer schijnen mag. Alsof het nog nacht was schuiven dikke laaghangende wolken over de huizen aan de overkant. De regen tekent strepen op mijn vensterglas. Maar wacht, daar buiten speelt een kind, het springtouw in haar hand.…

stuurde mij een app met de vraag hoe het nu met ons gaat vergezeld van twee schattige video’s hoe zij heerlijk ouderwetse spelletjes leert als schaduwspel en kiekeboe aan dochter Isa De vrolijkheid hiervan is zo aandoenlijk Het komt binnen in mijn hart, dat wel De emotie in mijn brein laat mij in de steek Hun gelach verdrijft de mist van somberheid…

De lente kwam met storm De dood kroop – zonder vorm - Uit zijn ei Genadeloos besloop hij mij De zomer bracht het licht Onzichtbaar, hard Stil stralend en gericht De kanker plots verstard In de herfst een gouden blad Blij met wat ik had Ontlook ik weer Opnieuw, een tweede keer De winter, niet somber of koud Maar helder, transparant…

Eén nochtans die nu niet meetelt, Is de kie dit somber vit.…

Het is december, donker, somber, kil. De winter duldt geen kleur, hij houdt van grauw. Géén warmte brengt Dewinter, enkel kou. Maar er is hoop voor wie nog hopen wil. De rechtsen rukken op, dus het is fijn dat ook de lynxen weer in opmars zijn. -------------------------------------------------------------- ...…

Doch herfst en winter lijken somber, soms voelt het als een vage pijn. Maar als je het mooie van de herfst ziet; van alle kleuren der bladeren geniet heeft ook dit seizoen zijn charme. En vergeet de maagdelijk witte sneeuw niet waar 'Koning Winter' je mee overgiet; de ogenschijnlijke kou krijgt dan ineens dat warme……