In de wilde wilgen

somber als hij was
wilde hij zijn hoofd
in de wilgen hangen
maar iets weerhield hem

waren het de treurige blikken
van de andere wilgen rondom
die nog somberder leken dan hij

of het afwachtende roodborstje
op de picknicktafel vlakbij
die met zijn kraaloogjes
verlangend hoopte
op wat verdwaalde kruimels

de horizon verkruimelde
in kleine witte wolkjes
met een rode avondrand

de dagelijkse onzekerheden
verdwenen met de zon
in het onbekende duister

hij zwaaide het roodborstje gedag
zette zijn blik op oneindig
en besloot te verdwalen
in de wilde wilgen

vlucht eenzaam

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 263