Alle inzendingen over welzijn

Stilletjes ligt hij daar, rustig met de armen, onder zijn hoofd. Hij geniet van de zonnestralen, zijn ogen dicht, een grasspriet in zijn mond. Net beland in luilekkerland. De zachte bries, doet hem alles vergeten. Zijn oren zijn verstopt, met de zachte muziek, van zijn cd speler. Zijn examentas ligt, mijlenver weggeschopt, tussen…

Och, was het menselijke brein toch als de digitale inhoud zoals in een computer ingebouwd; dat zou pas een uitkomst zijn! Zodat men na een vervelende ervaring of na beschadigingen aan het hart de opdracht kon geven: “Schijfopruiming”. Zodra je de innerlijke computer opstart zou alles weer zoals in de oorsprong zijn. En werkte dat dan niet…

Ontwaakt, verzorgenden der aarde De macht van het management is voorbij Zorgen voor zieken heeft weer waarde Er komt een einde aan de bureauheerschappij Ontwaakt, verzorgenden der aarde Gooi uw zorgplannen in het open vuur Of vouw er hoedjes van of vliegers met staarten Er komt een einde aan de klerkencultuur Ontwaakt, verzorgenden der aarde…

water om me heen en even ben ik alleen voor een moment ben ik het water los ik op ben ik opgelost en vloei ik als kwik over een spiegel niks achterlatend dan het verleden…

de zon die de schaduw overschaduwt Het gevoel van eeuwig geluk dat maar een uur zal duren we malen de woorden met onze kiezen Ze denken dat we over wolken lopen Maar we rennen over hete kolen En alles lijkt rozengeur en maneschijn Maar we hebben jullie toestemming nodig Om ons zelf te zijn Ik tel tot drie en dan zetten we tegelijk…

De goede voornemens voor het nieuwe jaar staan strak geformuleerd in de computer. Als hiervan één tiende wordt gerealiseerd, bloeit er iets super schoons op, voorwaar: Het in elkaar slaan van hersens en zakken, opgeblazen of niet, wordt gestaakt. Bedrog naar een onherbergzaam oord verbannen. Spil- en bedilzucht slaan met doorntakken op de…

De gang is grijs Zoals de gezichten Afwachtend starend Naar blauwe deuren Grijs het linoleum tot Barstens toe gedweild Langs de gekleurde lijn Deuren openklappend Rolstoelen vanzelf Men komt en gaat Zwijgend gevangen In eigen gedachten Dood of leven Vraagt geen stem Alleen het kind Kan dwars door Zware stilte springen Breekt de…

behoefte aan buitenlucht dwingt me de deur uit de dichte mist in die mij snel omringt ontelbaar vele druppeltjes nemen letterlijk bezit van mij mijn jas indringend bedekt met een grijze laag vocht die een aanval doet met speren bewapende micromisten doorboren mijn hoofdhuid het spierweefsel de schedel bevolken de hersenpan leggen het…

was de schepper maar bij de apen gestopt dan zaten we elkaar nog heerlijk te vlooien speelden we verstoppertje hoog in de bomen de aarde van vraat- en zelfzucht verlost…

Wanneer je denkt ik zal verzaken is de nederlaag een feit. Als je denkt ik zal toch slagen, draai de knop om want geheid, met optimisme worden hordes probleemloos genomen!…

Weet je waarvan ik misselijk word? Al die praatprogramma’s rondom tien, die ziekenhuisseries als Spoed en Ie-Aar en Ivo Niehe met zijn gevoelige snaar, ik kijk niet meer, ik heb het wel gezien… Weet je waarvan ik koppijn krijg? Dat Donnergedoe over gvd en godsamme, het gezanik van de Bond tegen Vloeken, het femelen van hen die het hoger zoeken…

Een strenge meester uit Katwijk die al eeuwen woonde aan de Langedijk, dacht bij zichzelf; waarom zou ik ik me nog langer laten hinderen, door al die strontvervelende kinderen? Ik ga leven; leuke dingen doen reizen, en genieten van m'n zuurverdiende poen! en dus schreeuwde hij het van de daken; wie kan me wat doen, wie kan me wat maken?…

ik heb je gezocht in mijn bestaan de rechte muren gaven me geen ruimte ik voelde wel wat liefde langs me gaan een zachte streling die ik zoeken moet in kieren en in hoeken die ik anders oversla die veel gezichten kent en mij ontwaken doet de ogen had ik nooit gezien wel het tasten van vingers die mij raakten die van mijn hart…

de Mini blijft staan op het bordes bij paleis 't Loo de portieren open ik zelf zit gehelmd op de racefiets een slang komt uit de auto gekropen een arend met grijpgrage klauwen tilt de Mini op en neemt hem mee ik trap wild de pedalen rond maar kom niet verder o nee boven mijn hoofd laat de arend de Mini los die suist naar benee juist als…

Ontnuchterende antwoorden verbannen alle twijfels en zuiv’re lucht vervuld van rijke zuurstof geven klaarheid die ik node mis. Koesterend in onwetendheid troost ik mij met zinloos denken maar zoals zoveel in deze wereld niet alles is zoals het lijkt. Balancerend op spitse dilemma’s platgetreden paden belopen waar stopt het uitzichtloze…

de nacht schraapt haar keel de klok struikelt over de uurwijzer de slapelozen likken bleek hun inwendige bloeding doch: vogelzangen ritselen reeds het ingetogen behang de trappen kraken feilloos in de morgenstond die zich pronkerig tooit met verkoolde sieraden ook mijn krachten schieten kuit Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…

Een koperen helm biedt ons bescherming en achterop klamp jij je vast als houvast voor het leven dat hard als ijzer tot je komt en zwiepend in de regen vang ik voor jou op deze barre tocht enkele druppels op.…

We vieren elf in plaats van tien Tien is te gewoon; we hebben 't laten zien 't Narrengetal betekende elf dagen feest En niet voor niets als u verder leest 't Startschot, zo klonk 't, kwam uit kanonnen 'n Wervelende show met confetti en ballonnen In actie kwamen vuilnismannen en kinderen om feest Te vieren Verenigingen, bedrijven, B.N.'…

welkom in de wereld van vele tinten zwart kijk even rustig rond op je gemak kijk en beslis of je de brenger van verlichting wilt zijn op dit scheepswrak…

Ik wil weer stralen Alles uit het leven halen Maar al die diepe dalen Ze blijven in mijn hoofd rondmalen Ik wil gelukkig zijn Klimmend uit een diep ravijn Genietend van de zonneschijn Kunnen zeggen: wat is het leven fijn Maar willen stralen helpt niet Want het leven is veel mooier als je echt geniet En luisterend naar het ritselend riet…

Vandaag ben ik vrolijk kan de hele wereld aan ik grap, zing en lach niets kan mij verslaan. Weet dat ik morgen 'n schaduw van mezelf zal zijn ...een zombie, een chagrijn met hoofdpijn. M'n leven na 'n aneurysma tussen vrolijk en chagrijn maar mag blij zijn ***dat ik nog leef***…

vervallen is het oude huis je kunt het renoveren een goed bewoner doet dat ook het huis zal promoveren verwaarlozing van oude panden ja, dat leidt tot verval zo is het lichaam van de mens maak er niet van een zwijnenstal het oude huis als monument wel oud maar niet vervallen maak het daarom toch resistent dat het je lang niet zal ontvallen…

De kracht van het zelfvertrouwen een sterk, ja, onbreekbaar schild zou het kunnen zijn dat God het voor mij zo heeft gewild want de zon zij volgt me op ieder moment van de dag een wond heelt weer snel gewoon omdat ik lach ik voel me uitverkoren om gelukkig te zijn De zorgen die eens op mij loerden laten mij nu alleen liefde van alle…

wees niet langer ongerust maar wezenlijk uitgerust gevoelens onzichtbaar geblust zachtjes in slaap gesust…

Het is hier neergezet Muren, bomen, dieren, op een stuk grond met ook nog mensen. Het is hier neergezet zonder reden, zoals ze denken met lucht vol adem Het is hier neergezet in licht en donker zonder tijd, zoals ze denken... Deze wereld…

Behoeften laten zich bevredigen. Je moet wel moeite doen, verlangens te verwezelijken bereik je niet door niets te doen. Wil je echt hier iets bereiken, ga er dan ook voor; laat de jaren niet verstrijken door te zeggen, ik ben niet bevredigd, hoor!…

't Weer vandaag contrasteert, met mijn innerlijk gevoel, want 't weer is echt zo slecht nog niet, als je snapt wat ik bedoel. 'n Lach is niets meer dan, een omgekeerde boze blik. Waarom ik dan niet lachen kan? Omdat ik 't weer vandaag niet slik.…

Het rommelt in mijn hoofd het borrelt, pruttelt, kookt kan niet redelijk denken m'n hersens zijn verdoofd. Ben kribbig, niet aardig zie spoken om me heen onzeker, geïrriteerd mijn eigen ik niet waardig. Wil mezelf weer zijn kalm en evenwichtig want door dit gepruttel voel ik me zó klein.…

Ik neem een ronding waar het beeld wordt alsmaar scherper terwijl mijn kracht vervaagt ik staar slechts naar een beeld dat als herinnering wordt afgespeeld alweer en weer vertraagd ik volg het kwijlspoor dat verdroogd de tijd bepaalt ik zit al uren zo…

Ik ben niet bang om dood te gaan wel bang onwaardig te sterven verzorgd moeten worden als een kind dat zou m'n laatste zucht bederven. Het gemakkelijkst is een hartaanval bij uitzichtloosheid euthanasie het klinkt triest maar ik leef gelukkig in dankbaarheid en harmonie.…