Netgedichten

netgedicht (nr. 8.957):

Vluchtgedrag

Ik kijk door het raam naar buiten
en zie de wereld grijs en vaag,
getemperd licht valt door de ruiten,
bedekt met een vuile stadse laag.

Het grauwe uitzicht deert mij niet,
een zonnig beeld vind ik overdreven.
Dat ik juist in deze stemming geniet,
is die glazenwasser daar om het even.

Met een zwaai brengt hij weer licht
tot in alle hoeken van mijn woning.
Dus doe ik gauw de gordijnen dicht:
in het donker ben ik pas een koning.