5878 resultaten.
zwijgzaam
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.968 zwijgzaam mijn geweten
dat in verloren tijd
de weg naar buiten
niet meer weet
diep wegkruipt voor de strijd
strijd die niemand zoekt
niemand echt zal winnen
mijn geweten houdt zich stil
woorden blijven binnen…
bevangen gevangen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 763 in mijn glazen woning
getralied door geweten
voel ik zo vaak en vaak
het verlangen
naar het lichte buiten
alsware ik bezeten
door illusie bevangen
waarom verscheurt
buiten en binnen
mijn diepe wens
door liefde gekleurd
is het de verstilde leegte
door stilstaand bloed
tot ijzig verbeurd
ik versterf door de dagen heen
slechts terend…
verweesd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 373 wie ben ik,
met vele grote
dichterlijke woorden
met vermeende
kracht van geest
als jij het zuivere toont
gehuld in stilte van
bemoedigende blikken;
waar ben ik aldoor geweest
hovaardig heb ik
mijzelf beloond
maar jij maakt mij nu bedeesd
en laat mij zijn die ik ben
ik leek als verweesd
ik was als een
wilde struik gegroeid…
Antwoord
poëzie
2.0 met 15 stemmen 3.686 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
aan wal gedragen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 322 ik laat mijn vogels vrij
gisteren en vandaag
onbeweeglijk zwart
in diepte, zee en velden
schaduwen verliezen naakt
de oevers aan mijn zij
waar ik mijn stem laat spreken
ik kan nooit meer zijn
laat me daarom varen
naar uw spiegelken
van lichte dromen
waar gij me zuiver
laat rusten in
de cadans van
lieflijke woorden
---------…
onder de knop
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 512 ooit toen de jaren
nog niet telden
was er
de dagelijkse vraag
hoe
geef ik
mezelf een houding
zo omstreeks
mijn vijftiende
kwam uit amerika
bericht
houding was voorbij
image building
je moest bouwen
via acts
naar een verbeelding
van jezelf
vandaag bedacht ik
dat ik me vaak nauwelijks
een houding kan geven
ook geen houdbaar…
gevangen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 377 een daverende stilte
geleidt mijn oog
naar jouw schaduw
het gordijn vlekt
het toneel
als was je menselijk schuw
of zomaar te veel
een schijnwerper
snijdt cirkels,
vangt jou
als jij eens,
onverhoopt,
vluchten zou…
ik kijk !
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 396 aangeslagen zien
dat wil ik niet meer
verblijven in kassen
als cellen van de ziel
met een verkrampte
atmosfeer
en oogleden
als verkreukte jassen
nee, zo zet ik mijzelf
voortaan niet neer
ik heb de engel in mij
te lang bereden…
een aardse vlinder
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 395 soms dan ben ik zo
ondraaglijk weids
waar mijn vlees
als afhankelijke wees
zuigt aan borsten
doch mijn ziel
de God verzoekt
diepte niet te korsten
zo ben ik van
nature geschapen
als een menselijke zot
ik, die nauwelijks
mijzelf ken
en voortdurend
mijn duizend loten
bij elkaar moet rapen
ja, ik ben een aardse vlinder
lichtzinnig…
Burnout
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 850 Hoe kalm en
wijs en rustig
evenwichtig
was de mens
nu is hij overspannen
de bovenboog houdt vast
hij mijmert spant en barst
in woede angst en twijfel
de onderbouw is
uit het lood…
Een stem en de stilte daarna
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 349 er staat een boom
vlakbij mijn raam
het is een treurwilg
zijn tranen kruipen
naar de winter
losgeraakt
doorheen de nacht
ik wil niet zien
waar de zomer ligt
of waar ik mijn adem
heb achtergelaten
ik vlucht wel verder
op stille voeten
ontkleed mijn dromen
van ster en maan
want de lippen
die mij hebben gekust
ze doofden…
Ik was geweest
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 380 waarom schreeuw ik
ik weet er is geen andere weg
want elk woord was op voorhand
al gedoemd tot sterven
waarom droom ik
wanneer ik beter over
dood kan spreken in
mijn leeg verloren lichaam
al wat bestond lees ik
met stompe letters
want ik sterf in jou
eer je bestond
ik schrijf mezelf weer
in de scherpe hoek
waarin ik beter
had…
kippige gedachten
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 559 soms lopen gedachten
los als kippen
gele poten trippelen
driftig in de ren
gevederde vleugels
weinig verplaatsing
een en al gekakel
geen touw
aan vast te knopen
gelukkig valt
er af en toe
een ei
echt denken
lijkt er niet
meer bij
behalve dan
dat je denkt
een griepje
en het is voorbij…
Als ik was
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 403 jij legde de schaduw
naast het smalle pad
terwijl de wereld was verlaten
al ver voor het komen van de nacht
aan de bosrand
met een handvol bladeren
trad een voorzichtige eik
nog nabij om zo oud
de gebroken herinneringen
in het sterven te verjagen
wil je niet in de zon gaan staan
vroeg jij
want de zon draagt niet jou
maar jij draagt…
hoog,laag
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 491 leven in de lucht
leven in de put
leven op een roze wolk
leven op een mooi moment
leven in een donkere grot
leven omdat het moet
leven vrolijk in en uit
de zon schijnt vrolijk op je huid
leven op een roze wolk
k'wou dat t'zo blijven kon
leven somber en verdriet
dag in dag uit die dichte mist
soms heel soms denk ik,...
was ik er…
Alles kwijt..
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 761 Ze was nog jong en wild,
nog niet toe aan vastigheid..
Ze genoot nog van het leven,
wou haar vrijheid nog niet kwijt..
Ze danste zonder schaamte,
met de mannen om haar heen..
Ze kon iedereen krijgen,
maar was nog steeds alleen..
Ze maakte mannen gek,
heel onschuldig, zonder doel..
Ze danste close met iedereen,
zonder lust, zonder gevoel…
Rozenschrift
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 337 jij zag hoe mijn jurk versmalde
samen met het uitzicht van
een zwart omrande boord
ik keek naar rood gekraste ogen
kleedde me met schaduwen en
verborg zo mijn magere lijf
bloemen waren er in overvloed
die dag dat ik mijn mond bedekte
met een marmeren rozenblad
jij hebt me begraven gezien
toen alles zwijgend werd en
ik het liefhebben…
Schaalvragen
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.376 jij meet mij en ik mezelf
in deze context mag ik
jou niet meten maar dat
doe ik lekker toch
in jouw machtige ogen
zie ik zeer, je schiet met
scherp, je bijt, ik duik
en denk anders, dat doe
ik anders…
Een kind
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 754 opgesloten...
aan handen gebonden
geen voet om op te staan
niet kunnen slaan
niet kunnen stampvoeten
haar eigen gevangenis
gelukkig maar
want wat als....
haar handen kunnen uitreiken
ze stevig kan staan
ze uit kan halen
en stampvoeten gaan?
gevaar voor...
kwetsing
geen erkenning
veel te veel pijn
ze heeft de moed om het…
lotusbloem
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 499 volmaakt wil ik zijn
veel geluk
stroomt mij dan toe
kende slechts
vernederende pijn
ben dat vreselijk moe
volmaakt wil ik zijn
hoor er dan echt bij
ben dan wel niet
mijzelf
maar streven naar
zalige perfectie
leidt mij naar
een hemels gewelf
volmaakt wil ik zijn
dan alleen, dan alleen
ja, dan alleen..........
ik schreeuw…
Getuigenis
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 562 ik zag een kind vallen uit een boom
het ademde een woord. een eerste woord.
blind. vader bevroor
het kreeg omtrek en wat vormen
hij droeg haar naar de dag. een eerste nacht.
donker. het kind bevroor
de wind liet niets blijken en schoof verder
voorbij het veld van verborgen mos.
doof. moeders gehoor
ik zag een kind sterven
en raapte…
Bon vivant
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 790 achter berken klimop en rozen
grazen schotse hooglanders
hun liefde uit het dorre gras
ze meten hun krachten
met de natuur
die bollenland was
koesteren hun kalveren
steken de koperen zon af
van de noordzeeplas
ineengehurkt in de verkoeling
van het meer van eigen tranen
sombert de man verdord in het gras
rimpelend komt de zon uit…
Ik leef mijn eigen leven
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.522 Ik ben geboren om te
sterven.
Ik ben op aarde omdat
men verkoos
kinderen te krijgen.
Ik leef mijn leven
op mijn eigen manier
zo ik dat wil.
En wie er een probleem
mee heeft hoe of ik leef
heeft het moeilijker
dan ik.
Ik ben geboren om te
sterven maar alle
tijd er tussenin
is mijn tijd en
van niemand anders,
dus deel ik mijn eigen…
Ja, ze was een meisje
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 435 het doet er niet toe, zei ik
hij is dood
ik legde het geweer op de vreemdeling
plukte plastic geraniums en gooide ze
voorbij mijn triomferende blik
die avond liep ik in de tuin
de wind ging me voorbij en
zakte in de wolken toen ik met
dit gedicht op mijn huid
de hemel betrad
door de spiegel heen
spuugde ik nog een laatste keer
op…
De eenvoud van het complexe
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 745 De rariteiten van de geest,
ongedwongen door gedachten,
onherkenbaar door het smachten…
Als een brief die nooit meer leest….
Herkenbaar door het pure.
Verkwanseld door mens en tijd.
Door ratio en materie,
Is men in staat om te verzuren…
Want de eenvoud van het complexe,
is tastbaar door de onschuld…
Zonder regelmaat van denken,
ongeacht…
de ring van argwaan
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 606 hoe was het
ook al weer
eenzaam wantrouwig
iedereen die zegt
dat ze maar eens
moet zeggen in
's hemelsnaam
wie ze dan
wel vertrouwt
dat is pas
de ware griezel
wat zeg ik
de laatste griezel
alsof er
iemand op deez aard
zou zijn
die ze meer
zou kunnen vertrouwen
dan zichzelf
die zou haar
trouwens ongetwijfeld
vertellen
dat…
Een man gaat van huis om te vallen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 724 Iemand telefoneert over de beste plekken
voor mannen die willen vallen.
Op het station rennen vrouwen
op zoek naar hun minnaars,
die ze de avond tevoren
in onberispelijk tenue hebben achtergelaten.
Pluimachtig strijkend varen zeeschepen
het tegenlicht binnen.
Op de gangboorden klinkt
het roffelen van glimmende herenschoenen.
Feestelijk…
vreemd verbonden
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 409 langzaam zal mijn naam
een herinnering worden
wanneer de tijd zich vult
met grenzen uit verleden
wat ik ingehouden bezit
is slechts een rimpeling
- te min en vluchtig
om aan te raken –
gewenste dromen
het grote, onmogelijke woord
alles zal zich neerleggen
in wat ik was
een spoor achterlaten
in wat even heeft bestaan
vandaag…
ontwaken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 314 in de schaduw
ben jij voor mij
geschapen
zie uit
naar jouw
vragend licht
dat ontwaakt mij
uit levend slapen
op herademen
gericht
het duurde maar even
de nacht brak aan
ik droomde verder
op de verduisterde maan…
Vergeten graf
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 427 ik betreed het ondergrondse geluid
waar de zelfgeslagen letters van mijn zerk
de maden overtuigen dat ik niets anders ben
dan wat schimmelende duisternis
nachtenlang heb ik tussen veldslagen gedoold,
lijken achtergelaten die ooit, voor hun sterven,
schreiden in mijn hongerende ziel om het
grijze vocht dat uit mijn ogen stroomde
en nog…