Netgedichten

netgedicht (nr. 10.401):

een aardse vlinder

soms dan ben ik zo
ondraaglijk weids
waar mijn vlees
als afhankelijke wees
zuigt aan borsten
doch mijn ziel
de God verzoekt
diepte niet te korsten

zo ben ik van
nature geschapen
als een menselijke zot
ik, die nauwelijks
mijzelf ken
en voortdurend
mijn duizend loten
bij elkaar moet rapen

ja, ik ben een aardse vlinder
lichtzinnig van stof
vlieg door hemelse wolken
totdat het zaad mij dwingt
de zwaartekracht
opnieuw te vertolken